You are here

BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENLERİNİN FUTBOLDA FAİR PLAY’E İLİŞKİN OLUMLU VE OLUMSUZ DAVRANIŞLARA YAKLAŞIMLARININ İNCELENMESİ

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi öğretmenlerinin futbolda Fair Play’e ilişkin olumlu ve olumsuz davranışlara yaklaşımlarını belirlemektir. Araştırma grubunu Ankara ili merkez ilçelerinde görev yapan 56’sı bayan 94’ü erkek toplam 150 beden eğitimi öğretmeni oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak araştırma gurubuna Fair Play’e ilişkin somut örnek olayların değerlendirilmesinin istendiği bir anket uygulanmıştır. Örnek olaylar futbolda karşılaşılmış ya da karşılaşılması muhtemel üçü Fair Play’e uygun, ikisi Fair Play’e aykırı davranışlardan oluşmaktadır. Verilerin çözümlenmesinde tanımlayıcı istatistik teknikler ile Chi-square testi kullanılmış, önem düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Bulgular, Beden Eğitimi öğretmenlerinin önemli bir bölümünün (%64.7) “kendi yarar ve yargısına ters düşse bile hakemin doğru karar almasına yardımcı olma” davranışını içeren örnek olayı sportmence olmakla birlikte profesyonelce bulmadıklarını ve yaklaşık yarısının benzer olay karşısında aynı şekilde davranmayacaklarını göstermektedir. “Rakip takımın maruz kalacağı haksız bir durumu gidermek için çaba gösterme” ve “rakibin haksız dezavantajlarından yararlanmaya kalkışmama” davranışlarını içeren örnek olayları “sportmence fakat profesyonelce değil” olarak değerlendiren beden eğitimi öğretmenlerinin oranı %40’a ulaşırken benzer bir durum karşısında aynı şekilde davranmayacaklarını ifade edenlerin oranı da %30’u aşmaktadır. Araştırma grubunun göz ardı edilemeyecek bir oranı (~%37) “hakemi yanıltarak haksız avantaj sağlama” ve “rakibin oynama hakkını yanıltıcı stratejilerle elinden alma” davranışlarını içeren olumsuz örnek olayları “taktik olarak güzel” bulurken, yine yaklaşık bir oranı da benzer durumlar karşısında aynı şekilde davranacaklarını belirtmektedir. Verilen örnek olaylarda yansıtılan davranışları onaylayıp onaylamama ya da benzer durumlarda aynı şekilde davranıp davranmama oranları, gerek cinsiyet gerekse ferdi veya takım sporcusu olma değişkenlerine göre, herhangi bir farklılık göstermemektedir (p>0.05). Sonuçlar beden eğitimi öğretmenlerinin, Fair Play’e ilişkin yaklaşımlarının daha çok başarı odaklı olduğu yolundadır. Nitekim okullararası yarışmalarda son yıllarda görülen şiddet olaylarının öğrencilerin de “her ne pahasına olursa olsun kazanmak” prensibi ile motive edildiklerini göstermektedir. Oysaki okul beden eğitimi dersleri ve okullararası karşılaşmalar, Fair Play’e uygun davranışların kazandırılması ve sergilenmesinde uygun bir ortam olarak kullanılmalıdır.
14-22

REFERENCES

References: 

Ankara İli okul sporları disiplin kurulu ceza listesi (2006). http://www.ankaraobesi.com./ disiplinkurulukararlari.xls
BOXILL, J. (2003). The Ethics Of Competition. In J. Boxill (Ed.), Sports Ethics an Anthology (pp.107-115). United Kingdom. Blackwell Publishing.
BRENNAN, S.D. (2005). Sanctity of Sport. http://www.internationalsport.com/nsd/nsd-articles.cfm#contests. (16. 07. 2005 tarihinde internetten elde edilmiştir.)
COVRİG, D. (1996). Sport, Fair Play, and Children’s Concept of Fairness. Journal For a Just&Caring Education 2(3). Corwing Pres. 263-282.
DREWE BREGMANN, S. (2000). The Logical Connection Between Moral Education and Physical Education. Journal of Curriculum Studies, 32(4). 561-573.
HSU, L. (2004). Moral Thinking, Sports Rules and Education. Sport, Education and Society, 9(1). 143-154.
LEMYRE, P.N., & ROBETS, C.G., & OMMUNDSEN, Y. (2002). Achievement Goal Orientations, Perceived ability, and Sportpersonship in Youth Soccer. Journal of Applied Sport Psychology, 14. 120-136.
LUMPKİN, A., & STOLL, K.S., & BELLER, J.M. (2003). Sport Ethics Applications For Fair Play. New York. Mc GrawHill.
SPOR YÖNETİMİ VE BİLGİ TEKNOLOJİLERİ DERGİSİ ISSN: 1306-4371 CİLT:2 SAYI:1 , 2007
ELEKTRONİK DERGİ
22
McINTOSH, P. (1980). Fair Play Ethics in Sport and Education. London. Heinmann Educational Books.
REID, L.H. (2005). Sport, Education and the Meaning of Victory. htpp://www.bu.edu/wcp/paper/spor/SporReid.html. (01.09.2005 tarihinde internetten elde edilmiştir).
SEZEN, G., & YILDIRAN, İ. (2003). Profesyonel ve Amatör Futbolcuların Fair Play Anlayışları. İ. Yıldıran, P. Doğan & E. E. Erturan (Eds.). Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi (10-11 Ekim 2003, Ankara s.13-20) Bildiriler Kitabı. Ankara, Sim Matbaacılık.
SINGLETON, E. (2003). Rules? Relationship?: A Feminist Analysis of Competition and Fair Play in Physical Education. Quest (Human Kinetics), 55. 193-239.
SHİELDS, L.L.D., & BREDEMEİR, L.J.B. (1995). Chracter Development and Physical Activity. USA. Human Kinetiks.
YILDIRAN, İ., & SEZEN, G. (2005). The evulation of the perceptions of the teacher trainees of physcical education towards the concrete events including the conflict between fairness and professionalism. The 46th ICHPER SD Anniversary World Congress. (İstanbul. pp.518-521).
YILDIRAN, İ. (2004). Fair Play: Kapsamı, Türkiye’deki Görünümü ve Geliştirme Perspektifleri. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4,(4), s.3-16.
YILDIRAN, İ. (2005). Fair Play Eğitiminde Beden Eğitiminin Rolü. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5,(1), s.3-16.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com