You are here

FİİLLERİN KILINIŞ HUSUSİYETLERİ VE-DIk/-DUk + İYELİK EKİNİN1 MASTAR İŞLEVİ

ON THE MODES OF ACTIONS (AKTIONSART) AND FUNCTIONS OF SUFFIX -DIk/-DUk + POSSESSIVE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2784

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
As the verbal suffix –DIk/DUk combined with personal possessive suffix adds perfective or progressive aspect to the verb, it functions as a noun phrase as well as an adjective phrase in the sentence or in the constituent of the sentence in which it occurs. This verbal in the form of noun phrases as a constituent of the sentence determines the function of the suffix -DIğI/DUğU it takes on through its features of modes of actions (aktionsart), and affects the relationships as regards the realization times between the noun phrases it forms and the main verb of the sentence.
Abstract (Original Language): 
DIk/-DUk partisip ekinin iyelikli şekli -DIğI/-DUğU eklendiği fiil unsurunun ifade ettiği hareket kavramına olmuş ya da oluş (sürek) halinde bir hareketin adı hüviyetini kazandırdığından sıfat olarak kullanılması yanında mastar görevi de icra edebilmekte ve içerisinde yer aldığı cümlenin bir unsuru olarak, yahut unsurunda, ad öbeği halinde görülmektedir. Cümlenin bir unsurunu oluşturan bu ad öbeği halindeki ibarede fiiller gösterdikleri kılınış hususiyetleri vasıtasıyla - DIğI/-DUğU ekinin görevini yönlendirmekte ve tabiatiyle ad öbekleri ile cümle yüklemi arasındaki gerçekleşme zamanlarına yönelik ilişkilere de tesir etmektedir.
649-658

REFERENCES

References: 

BANGUOĞLU Tahsin (1990), Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara.
BAYRAKTAR Nesrin (2004), Türkçede Fiilimsiler, TDK Yay., Ankara.
ÇAĞATAY Saadet (1947), “Eski Osmanlıca’da Fiil MüĢtakları” A.Ü. Dil ve Tarih-Coğrafya
Fakültesi Dergisi, CV, Sayı 4, Eylül-Ekim, Ankara.
DENY Jean (1941), Türk Dili Grameri (Osmanlı Lehçesi) (Çev. Ali Ulvi Elöve), Ġstanbul.
DLT, KaĢgarlı Mahmud, Dîvânü Lugâti’t-Türk (Çeviri, Uyarlama, Düzenleme Seçkin Erdi, Serap
Tuğba Yurtsever), Kabalcı Yay., Ġstanbul, 2005.
ERASLAN Kemal (1980), Eski Türkçe’de İsim-Fiiller, Ġ.Ü. Edebiyat Fak. Yay., Ġstanbul.
ERGĠN Muharrem (2000), Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yay., Ġstanbul.
GRÖNBECH K. (2000), Türkçenin Yapısı (Çev. Mehmet Akalın), TDK Yay., Ankara.
JOHANSON Lars (2000), “Viewpoint Operators in European Languages”, in O Dahl (Ed) Tense
and Aspect in European Languages, Mouton de Gruyter, Berlin.
KARADOĞAN Ahmet (2008), “Türkiye Türkçesindeki -Dık ve -An Sıfat-Fiil Eklerinde Sınır
VurgulayıĢın Rolü” Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Haziran 2008, C: XCV, S: 678, s.
519-527.
KORKMAZ Zeynep (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi). TDK Yay., Ankara, 2003.
TAYLAN Eser Erguvanlı (1993), “Türkçede –DIK Ekinin Yantümcelerdeki ĠĢlevi Üzerine”
Dilbilim Araştırmaları 1993, Ankara : Hitit Yayınevi, 161-171.
658 Adnan Rüştü KARABEYOĞLU
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/4 Fall 2011
TEKĠN Talat (1998), Orhon Yazıtları, Kültigin, Bilge Kağan, Tunyukuk, Simurg Yay. Ġstanbul.
UĞURLU Mustafa (2003) “Türkiye Türkçesinde BakıĢ”, Türk Dili -El Kitabı (Nurettin Demir,
Emine Yılmaz), Grafiker Yay., Ankara, s.247-258.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com