AVRUPA ÇEVRE CEZA HUKUKU: GERÇEKTEN İHTİYACIMIZ VAR MI?

Komisyon Birlik hukukunun çevreyi koruyan hükümlerini ihlal eden davranısları cezalandırmak üzere ceza hukukunun kullanılması gerektigini ifade etmektedir. Komisyon, sadece ceza hukukunun kullanılmasıyla eksik uygulamaların giderilebilecegine inanmaktadır. Bu makalede, yazar, ceza hukukuna dair bu sorumlulugun etkisiz ve hatta aksi sonuç dogurabilecegini düsünmektedir. Avrupa yasalarının uygulanmasına dair geleneksel model hala, Avrupa ceza hukukunun normları olusturdugunu ve fakat üye devletlerin de uygulama tekniklerini seçmede özgür kaldıgı üzerine sekillenmektedir. Avrupa yasaları ve yargısal kararları, bu duruma karsılık, uygulama eksikligiyle bas edebilmek için etkili yöntemleri kullanarak degisik sekillerde hareket etti. Buna ragmen, esas düsünce hiçbir zaman uygulama eksikliginin, üye devletleri belli bir yaptırım yöntemi için zorlamak ile giderilebilecegi yönünde olmamıstır. Böyle bir düsünce üye devletleri dogru uygulama yöntemini seçmede özgür bırakan geleneksel modeli yıkardı ve bu da bir Avrupa uygulaması olmazdı. Ayrıca Avrupa ceza hukukunun uygulamasının düzeltilmesi için ceza hukukunun gerekli oldugu argümanının ise, Avrupa hukukunun gelistirdigi ve üye devletleri bunlara uyum için zorladıgı baskaca araçların göz ardı edecegi söylenebilir. Yazar, Komisyonun en azından 2001 yılında sundugu Yönerge’de, çevre ceza hukukuna yapılan Avrupa müdahalesinin dogru teorik kaynagına iliskin önemli soruyu ihmal ettigini düsünmektedir. Bu katkı Avrupa çevre ceza hukuku için resmi bir kurumsal-yasal temel saglama amacında degildir, bunun yerine böyle bir Avrupa çevre hukukunun her durumda gerekligi olup olmadıgını tartısmaktadır. Asıl odak noktası çogunlukla 2001 yılında sunulan Yönerge’dir. Eger Avrupa Adalet Divanı Konseyin yetkisinin zayıflıgına iliskin argümanları benimseseydi, biz de bir gün Komisyonun 2001’de baslattıgı hareketin devam edecegini düsünebilirdik.