You are here

YÜKSEK DİN ÖĞRETİMİNE YÖNELİMİ ETKİLEYEN FAKTÖRLER

FACTORS THAT AFFECT THE PREFERENCE TO HIGHER RELIGIOUS EDUCATON

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Using survey techniques, the factors that affect the preference of higher religious education are investigated. The questionnare has been given to 101 students in the Faculty of Theology of Celal Bayar University, to 231 religion service workers in Manisa and to 92 teachers lecturing religion culture and ethics. It is found that there is a strong relationship between the inclination of the students to religious institutes and the existence of relatives graduated from religious institutes or their parents being religious. The students are either affected by these relatives or are guided by them. It is also found that the existence of religion service workers or religion institute workers in their families do not affect the students’ preferences to higher religious education. The reasons of this fact deserves further investigation and the vocational affiliations of the religion service workers and teachers are investigated. It is found that the workers and teachers usually do have a low affiliation level to their jobs and this attitude affects negatively the preference to higher religious education.
Abstract (Original Language): 
Yüksek din öğretimine yönelimi etkileyen faktörlerin araştırıldığı bu çalışmada anket tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Manisa Celal Bayar Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde öğrenim gören 101 öğrenci, Manisa’da görev yapan 231 din hizmetleri çalışanı, 92 Din Kültürü Ahlâk Bilgisi ve İmam Hatip Meslek Dersleri öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada, öğrencilerin alan aidiyetlerinin nötrün üzerinde olduğu, yüksek din öğretimine yönelimleri ile anne ve babalarının dini tutumları ve ailede din öğretimi kurumundan mezun olan kişi bulunması arasında yakın ilişki olduğu, öğrencilerin bu kişiler tarafından yönlendirilmiş ya da bu kişilerden etkilenmiş olduğu tespit edilmiştir. Öğrencilerin ailelerinde din öğretimi kurumu ya da din hizmetleri çalışanı bulunma durumunun ise yüksek din öğretimine yönelimde etkin olmadığı bulgulanmıştır. Bu durum, nedenleri açısından araştırılmaya değer görülmüş, din hizmetleri çalışanlarının ve Din Kültürü Ahlâk Bilgisi ve İmam Hatip Meslek Dersleri öğretmenlerinin mesleki aidiyet durumları araştırılmıştır. Katılımcıların mensubu oldukları mesleğe karşı aidiyet düzeylerinin düşük olduğu görülmüş, bu tutumun yüksek din öğretimine yönelime olumsuz yansıdığı anlaşılmıştır.
87
95

REFERENCES

References: 

Alptekin, D. (2012). Toplumsal Aidiyet ve Gençlik, Ankara: Nobel Yayınları.
Ay, M. E. (2000). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin öğretim elemanlarından beklentileri. Bulunduğu eser: Doğan,
M., Ay, M. E., Arıbaş, S., Kula, M. N., Köylü, M., Albayrak, A. ve diğerleri (Eds.) Gençlik Dönemi ve Eğitimi (ss. 73-
117). İstanbul: Ensar Neşriyat.
Bahadır, A. (2010). Dindarlığın kaynakları. Bulunduğu eser: Hökelekli, H. (Ed.) Din Psikolojisi (ss. 46-69). Ankara:
Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Bahçekapılı, M. (2013). Yeni Eğitim Sisteminde Seçmeli Din Dersleri: İmkânlar, Fırsatlar, Aktörler, Sorunlar ve
Çözüm Önerileri, İstanbul: İlke Yayınları.
Çelikkaya, H. (1998). Eğitim Sosyolojisi (2. Baskı). İstanbul: AlfaYayınları.
Dillen, A. (2007). Religious participation of children as active subjects: Toward a hermeneutical-communicative
model of religious education in families with young children. International Journal of Children’s Spirituality,
12(1), 37-49.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Haziran 2016 Cilt:5 Özel Sayı Makale No: 11 ISSN: 2146-9199
95
Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metotlarına Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Ekşi, H. (2006). Din eğitimi, gençlik ve kişilik. Bulunduğu eser: Hökelekli, H. (Ed.) Gençlik, Din ve Değerler
Psikolojisi (ss. 181-216). İstanbul: DEM Yayınları.
Erdem, F. ve İşbaşı, J. Ö. (2001). Eğitim kurumlarında örgüt kültürü ve öğrenci alt kültürünün algılamaları.
Akdeniz İİBF Dergisi, 1, 33-57.
Hökelekli, H. (2006). Gençlik ve din. Bulunduğu eser: Hökelekli, H. (Ed.) Gençlik, Din ve Değerler Psikolojisi (ss. 9-
34). İstanbul: DEM Yayınları.
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Kaya, M. (2001). İlkögretim ve ortaögretim ögrencilerinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersine karşı tutumları.
Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 12-13, 43-78.
Keskin, R. ve Pakdemirli, M. N. (2016). Mesleki aidiyet ölçeği: Bir ölçek geliştirme, geçerlilik ve güvenirlik
çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(43), 2571-2578.
Klavuz, M. A. (2005). Anne-baba örnek davranışlarının çocukların ve ergenlerin dini kişiliğinin oluşumuna
etkileri. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14(2), 41-58.
Koç, A. (2003). İlâhiyat fakültesi (ilâhiyat lisans programı) öğrencilerinin sorunları ve beklentileri. M.Ü. İlâhiyat
Fakültesi Dergisi, 25(2), 25-64.
Korkmaz, M. (2010). İlahiyat fakültesi ögrencilerinin fakülteyi tercih nedenleri: Erciyes üniversitesi ilahiyat
fakültesi örneği. Bilimname, 18(1), 167-204.
Öz, A. (2014). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin kurumsal aidiyet düzeyi (aibü ilahiyat fakültesi örneği). dergİabant
(AİBÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi), 2(4), 54-64.
Özdemir, Ş. ve Kavak, R. (2012). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi eğitimi bölümü öğrencilerinin eğitimöğretim
ile ilgili beklentileri (Atatürk ve Erciyes üniversiteleri örneği). The Journal of Academic Social Science
Studies, 5(7), 529-551.
Pakdemirli, M. N. (2015). Genç Dindarlığı ve Din Eğitimi. Konya: Çizgi Kitabevi.
Stachel, G. (2003). Günümüz ailesinde din eğitimi. (Çev. Ş. Özdemir). Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi,
3(3), 173-192.
Taylor, R. E. (2015). Responsibility for the soul of the child: The role of state and parents in determining
religious upbringing and education. International Journal of Law, Policy and the Family, 1-21.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com