You are here

ARAP EDEBİYATINDA TEVKİ

TAWQEE IN ARABIC LITERATURE

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Tawqee is a type of prose in Arabic language. As an expression, tawqee is some kind of brief and authoritative post script like concise statement for demands or complaints in petitions made to the caliphs, commanders, viziers, governors, and etc. added by themselves or the authorized ones. These statements generally made up with one sentence which is quoted from Qur'an verses, hadiths or poetry texts. This makes tawqee more effective. Tawqee also reflects the consideration of the person to whom the matter is referred. Tawqee was for the first time noticed in Sassanid Emperors' scripts. It started to be used first in the time of four caliphs' era and kept on to be used in progressing during Umayyad's and Abbasid's eras. Tawqee sentences in fact include some peculiarities, such as; clear expressions in their sentences with kind and eloquent words and perfect word order. It is very common in Arabs to use eloquent and rhetoric and effective, concise words to convey the message. Some people say that brief and limited expressions have always been within the hearts of authors. Tawqees, proverbs and typical examples of this. Tawqees are short because they explain the injustice and oppressions they are subjected to. They are called reqa because the complaintsand petitions are written onpieces of cloth or leather. The objective in tawqee is to worn the people about the mistakes they make, to get them withdraw and refrain from those mistakes, and more important than this is to remind them that there are superior authorities to whom they will have to account for their tyranny. Especially the tawqees written by caliphs and viziers answered immediately and almost completely. On the other hand, tawqee is a means of communication that transfer the senior officials or supervisors' statements in an effective way to the juniors or inferior officials. Tawqee texts contribute to the opponents take lesson through the misfortunes. Later, it was stared to use tawqee in place of notice(manshoor), propeller (parwana), franchise(baraat), Sultan's signature (toghra)and seal. Thus, it began to have a function of correspondence through the government offices.
Abstract (Original Language): 
Tevki Arap edebiyatında bir nesir türüdür. Terim olarak tevki; halife, emir, vezir, vali ve benzeri idareci kesimin kendilerine iletilen talep (dilekçe) ve şikâyetlerin altlarına kendilerinin ya da izin verdikleri kişilerin yazdıkları kısa ve etkili ibarelerdir. Genellikle birer cümleden oluşur ve cümleler daha çok ayet, hadis, atasözü ve şiir metinlerinden iktibas edilir. Bu durum, tevkiin daha etkin olmasını sağlar. Tevki aynı zamanda yazan kişinin, kendisine iletilen meseleye bakış açısını da yansıtır. Tevkiin ilk defa Sâsânî İmparatorlarının yazılarında görüldüğü, İslamiyette ise ilk önce dört büyük halife ile başladığı, Emevî ve Abbâsi dönemlerinde artarak sürdüğü belirtilmiştir. Tevki cümleleri aslında ibarelerde kolaylık, kelimelerde şıklık ve zerafet, dizinde mükemmellik gibi özelliklere de sahiptir. Verilmek istenen mesajın kısa ve en etkili (beliğ) ibarelerle verilmesi Araplarda oldukça yaygın olan bir adettir. Bazıları şöyle demiştir: Edebiyatçıların gönlünde icaz ve ihtisar öteden beri hep var olup gelmiştir; tevki, atasözleri ve vecizeler bunun tipik birer örneğidir. Tevkie, kişinin kendisine yapılan haksızlıkları ve zulümleri dile getirdiği için kıssa, şikâyet ve istekler kumaş veya deri parçaları üzerine yazıldığı için rakâ adları da verilmiştir. Tevki ile amaçlanan şey, yaptığı yanlışlıklar karşısında muhatabı uyarmak, söz konusu yanlışlardan dönmesini sağlamak ve daha da önemlisi kendisinden üstte hesap vereceği bir makamın bulunduğunu ona hatırlatmaktır. Özellikle halife ve vezirlerin yazdıkları tevkilerin gereği büyük ölçüde tamamen yerine getirilmiştir. Öte yandan tevki, üst makamlardaki kişilerin sözlerinin alt makamlardakilere etkili bir şekilde ulaşmasını sağlayan bir araçtır. Tevki metinleri aynı zamanda karşıdakilerin ibret almasına ve onlardan ders çıkarmasına katkıda bulunan ibarelerdir. Tevki daha sonraları menşur, pervane, ferman, berat, tuğra, mühür gibi anlamlarda da kullanılmış olup devlet ricali arasında resmi yazışma niteliği taşımaktadır.
111
118

REFERENCES

References: 

EL-CAHŞİYÂRÎ, Ebû Abdullah Muhammed b. Abdûs, (1980), Kitâbu'l-vuzerâ
ve'l-kuttâb, Kahire.
DAYF, Şevki, (ts.), Târîhu'l-edebi'l-arabî, Kahire: Dâru'l-maârif.
EL-FÂHÜRI, Hannâ, (1986), el-Câmi fî târîhi'l-edebi'l-arabî, Beyrut: Dâru'l-cîl.
EL-FÂHÛRÎ, Hannâ, (1991), el-Mûcez fi'l-edebi'l-Arabî ve târihih, Beyrut.
EL-FÎRÜZÂBÂDÎ, Mecduddîn Muhammed b. Yâkûb, (ts.), el-Kâmûsu'l-muhît,
Beyrut: Dâru'l-cîl.
FURAT, Ahmet Subhi, Arap Edebiyat Tarihi, (1996), İstanbul: İstanbul
Üniversitesi Yayınları.
GÜNEŞ, Kadir, Arapça Türkçe Sözlük, (2010), İstanbul: Mektep Yayınları.
EL-HAFÂCÎ, Şehâbuddîn Ahmed b. Muhammed, (1997), Şifâu'l-galîl fî mâ fî
kelâmi'l-Arab mine'd-dahîl, Beyrut: Dâru'l-kutubi'l-ilmiyye.
MA'LÜF, Luis, (1975), el-Muncid fi'l-luga ve'l-a'lâm, Beyrut: Dâru'l-meşrik.
MERÇİL, Doğan, Tevki, (2012), (DİA İslam Ansiklopedisi), İstanbul.
El-Mu'cemu'l-Vasît, (1980), Kahire: Dâru'l-maârif.
SARI, Mevlüt, (ts.), el-Mevârid (Arapça Türkçe Lügat), İstanbul: Bahar Yayınları.
UYLAŞ, Sait, (ts.), İkinci Abbasi Asrında Edebî Çevre, İstanbul: Basım yeri yok.
EZ-ZEMAHŞERÎ, Cârullah Ebu'l-Kâsım Mahmûd b. Ömer, (1989), Esâsu'l-belâğa,
Beyrut: Dâru'l-fikr,
ZEYDÂN, Corcî, (ts.), Târîhu âdâbi'l-lugati'l-Arabiyye, Kahire: Dâru'l-hilâl.
ZEYYÂT, Ahmed Hasan, (ts.), Târîhu'l-edebi'l-arabî, Kahire: Mektebetu nahdatı
Mısr.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com