You are here

SON ZAMAN AYARI-II: “NESΔ YA DA HARAM AYLARA MÜDAHALE

THE FINAL TIMING-II: NASÎ’/INTERPOSITION TO THE INVIOLABLE MONTHS

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Allah arranged the year and put the months in order in the final religion Islam. The year is the lunar year and the months are twelve lunar months. Four of them Dhu’lqa‘da, Dhu’lhijja, Muharram and Rajab are inviolable months. Before Islam polytheist Arabs had used the lunar year and they had respected the inviolable months. But then they were bored without war and looting etc. especially during these three successive inviolable months. Then they put the inviolable month Muharram back instead of Safar that wasn’t inviolable and they reversed it the following year. This reverse was named “nasî’ ”. Then they added the extra eleven days of the year as a thirteen month to each second or third year to correspond hajj month to the season they had wanted and so they put the year back. It was the “nasî’ ” for the year. Islam has banned to put some inviolable month back instead of other that wasn’t inviolable and to add a extra month at the end of a year (nasî ) absolutely. And so the essential measure for timing worshippings became the lunar year and twelve lunar months certainly.
Abstract (Original Language): 
İslâmiyette Ramazan orucu, hacc vb. ibadetlerin Kur’ân’ın belirlediği “kamerî yıl” ve on iki “kamerî ay” düzenlemesinde belirlenmiş olan zamanlarında yapılması şarttır. Hz. Peygamber, bilinmekte olan bu ayları tekraren belirlemiş olup bunlardan Zülka‘de, Zü’l-Hıcce, Muharrem ve Recep, harp vb.nin yasaklandığı “haram aylar”dır. Câhiliye devrinin müşrik Arapları Hz. İbrahim’den gelen alışkanlıkla kamerî yılı kullanıp haram aylara hürmet etmişlerdir. Zamanla bunların peş peşe gelen ilk üçü boyunca baskın, vurgun vs. yapmadan durmak işlerine gelmez oldu. Sistemi değiştirmediler ama ilk üç haram aydan Muharrem’in “haram”lığını helal olan Safer’e erteleyerek, ertesi sene aksini uygulayarak alışkanlıklarına devam ettiler. Bu özel erteleme biçimine “nesî’ ” adı verilmiştir. Hacc mevsiminin ticarî, siyâsî vb. menfaatlerine uygun zamanlara denk gelmesi için de senenin artık günlerini arada bir, on üçüncü ay olarak seneye ekleyip seneye de nesî’ uygulamışlardır. İslâmiyet, zamana kendi özgün düzenlemesini yaptıktan sonra aylar ve sene üzerindeki nesî’ uygulamasını, katmerli küfür ve sapıklık nitelemesiyle yerdi ve yasaklamıştır. Böylece, zaman üzerinde önceleri yapılmış veya daha sonra yapılması muhtemel benzeri tasarrufların, dinî ameller ve ibadetler adına hiç bir hüküm ifade etmeyeceği de söylenmiş olmaktadır. Artık bundan sonra aylara endeksli dinî vecibelerin ifasında esas olan zaman ölçüsünün kamerî yıl ve kamerî aylar olduğu da böylece kesin hükme bağlanmıştır.
9
25

REFERENCES

References: 

ALÎ, Cevâd, el-Mufassal fî-Târîhi’l-Arab Kable’l-İslâm (Cevâd Ali, Mufassal), Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn Beyrut, Mektebetu’n-Nehda Bağdat 1978.
el-BUHÂRÎ, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail el-Buhârî, el-Câmi’u’s-Sahîh (Sahîh-i Buhârî).
Son Zaman Ayarı-II: “Nesî” ya da Haram Aylara Müdahale
|25|
bilimname
düşünce platformu
XXVIII, 2015/1
el-CEVHERÎ, İsmail b. Hammâd el-Cevherî, es-Sıhâh Tâcu’l-Luğa ve Sıhâhi’l-Arabiyye (Cevherî, Sıhâh), thk: Ahmed Abdulğafûr Attâr, Mısır trs.
DEVELLİOĞLU, Ferit, Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat, Ankara 1970.
el-ESBAHÂNÎ (Isfehânî), Râğıb, el-Huseyn b. Muhammed, el-Mufredât fî-Ğarîbi’l-Kur’ân (Râğıb, Mufredât), (nşr: Muhammed Ahmed Halefullah, Mısır-1970’ten) İstanbul 1986.
el-EZRAKÎ, Ebû’l-Velîd Muhammed b. Abdillah b. Ahmed el-Ezrakî, Ahbâru Mekke ve Mâ Câe fî-hâ mine’l-Âsâr, thk. Ali Ömer, Mektebetu’s-Sekâfetu’d-Dîniyye, trs.
FAYDA, Mustafa, “Nesî”, DİA, İstanbul 2006, XXXII, 578.
el-FÎRÛZÂBÂDÎ, Mecduddîn Muhammed b. Ya’kûb, el-Kâmûsu’l-Muhît (Fîrûzâbâdî, Kâmûs), Muessetu’r-Risâle, Beyrut 1407/1987.
İBN KESÎR, Ebû’l-Fidâ’ İsmail ‘İmâduddîn b. Omer b. Kesîr el-Kuraşî, el-Bidâye ve’n-Nihâye (İbn Kesîr, el-Bidâye), thk. Ali Şîrî, Dâr İhyâu’t-Türâsi’l-Arabî 1408/1988
İBNU’L-ESÎR, İzzuddîn Alî b. Ebî’l-Kerem Muhammed b. Muhammed b. Abdilkerîm, el-Kâmil fî’t-Târîh (İbnu’l-Esîr, el-Kâmil), Dâru’l-Fikr, Beyrut trs.
HAMİDULLAH, Muhammed, İslâm Peygamberi, trc. M. Said Mutlu, Salih Tuğ, İstanbul 1969/1388.
el-KURTUBÎ, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Kurtubî, el-Câmi‘ li-Ahkâmi’l-Kur’an (Kurtubî Tefsîri), Mısır 1387/1967.
ÖZAYDIN, Abdülkerim, “Amr b. Luhay”, DİA, İstanbul 1991, III; 87.
er-RÂZÎ, Fahruddîn Ebû Abdillah Muhammed b. Ömer el-Râzî, Tefsîr-i Kebîr, Mefâtîhu’l-Ğayb (Râzî, Tefsîr-i Kebîr), Tahran trs.
et-TABERÎ, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Cerîr et-Taberî, Câmi‘u’l-Beyân ‘an-Te’vîli Âyi’l-Kur’ân (Taberî Tefsîri), nşr: Mahmud Muhammed Şâkir, Ahmed Muhammed Şâkir, Kahire trs.
YAZIR, Elmalılı Hamdi, Hak Dini Kur’ân Dili (Elmalılı, Hak Dini), İstanbul-1971.
YILDIZ, Hakkı Dursun ve Kadrosu, Büyük İslâm Tarihi, Çağ Yayınları İstanbul trs.
ez-ZEBÎDÎ, es-Seyyid Muhammed Murtadâ (Murtaza) ez-Zebîdî, Tâcu’l-‘Arûs (Zebîdî, Tâc), Dâr Lîbyâ, Bingazi 1386/1966.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com