You are here

Home » Content

KUZEY-DOĞU BURSA İL MERKEZİ ZEMİNLERİNİN DİNAMİK ZEMİN DAVRANIŞ ANALİZLERİ

DYNAMIC SOIL BEHAVIOR ANALYSES OF NORTH-EAST BURSA CITY CENTER SOILS

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Bursa city center was established on foot of The Uludağ Mountain through the Bursa plain. Alluvium thickness reaches 150 m in the plain at certain locations of the city center. The thick alluvium layers in the city are capable of amplificating earthquake effects. Also, there are saturated and near surface sand layers. Saturated sandy layers need to be investigated to determine liquefaction risk. In this paper, amplification characteristics of the alluvium layers, liquefaction risk and settlement potential of the saturated sandy soils due to earthquake loading were investigated for the North-East Bursa city soils. The 17 August 1999 Kocaeli Earthquake acceleration record scaled as necessary was used in the dynamic analyses. Maximum acceleration value for the base rock was estimated using attenuation relationships. Calculated maximum acceleration valuesfor the soil surface in the analyses were compared with those of acceleration records acquired at the city center. Liquefaction and post earthquake settlements were also computed for a scenario earthquake with a magnitude of 7.5 generating 0.4g maximum surface acceleration.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bursa il merkezi Uludağ’ın eteklerinden başlayarak ovaya doğru gelişim göstermiştir. Şehir merkezinde ve ovanın iç kısımlarında alüvyon kalınlığı 150 m’ye ulaşmaktadır. Bursa il merkezinin bulunduğu alüvyon zeminler deprem etkilerini büyütebilmektedir. Ayrıca şehrin bazı bölgelerinde yüzeye yakın suya doygun kumlu zeminler bulunmaktadır. Suya doygun kumlu zeminlerin sıvılaşma risklerinin belirlenmesi gerekmektedir. Bu çalışmada Bursa il merkezinin Kuzey-Doğu bölgesindeki zeminlerin zemin büyütmesi, sıvılaşma riskleri ve deprem sonrası oturma potansiyelleri açısından analizleri yapılmıştır. Büyütme analizlerinde taban kayası için kullanılan model ivme kaydı; 17 Ağustos 1999 Kocaeli Depremi en büyük ivme değerinin, sönümleme ilişkilerinden Bursa il merkezi taban kayası için elde edilen en büyük ivme değerine ölçeklenmesi ile elde edilmiştir. Dinamik analizler sonucunda elde edilen maksimum yüzey ivme değerleri aynı depremde şehir merkezinde bulunan bir sismograf kaydı ile karşılaştırılmıştır. Sıvılaşma ve deprem sonrası oturma analizleri sönümleme ve büyütme analizlerie ilave olarak, magnitüdü Mw=7.5 ve maksimum yüzey ivmesi a mak=0.4g olan bir deprem için yapılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_pp_.pdf
  • 1
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abacı N. (2001): “Bursa Yöresi’nin Depremselliği ve Deprem Tarihi”, Uludağ Üniversitesi
Basımevi, Bursa, Türkiye.
Abrahamson N. A., Silva W. J. (1997): “Empirical Response Spectral Attenuation Relations
for Shallow Crustal Earthquakes”, Journal of Seismological Research Letters, v.68, s. 94–
127.
Afet Bölgelerinde Yapılacak Yapılar Hakkında Yönetmelik (1998): Bayındırlık ve İskan
Bakanlığı, Türkiye.
Akyol N., Akıncı A., Eyidoğan H. (2002): “Site Amplification of S-Waves in Bursa City and
its Vicinity, Northwestern Turkey: Comparison of Different Approaches”, Soil Dynamics
and Earthquake Engineering, v:22, s. 579-587.
Bardet J. P., Ichii K., Lin C. H. (2000): “EERA, A Computer Program For Equivalent-linear
Earthquake Site Response Analyses Of Layers Soil Deposits”, University Of Southern
Colifornia Department Of Civil Engineering, s. 1-40.
Başarı E. (2003): “Bursa İl Merkezi Zeminlerinde Dinamik Zemin Davranış Analizleri”,
Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Ün. Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa, Türkiye.
Bursa Büyükşehir Belediyesi Yıldırım İlçesi Zemin Araştırma Raporu (2000): Bursa.
Boore D. M., Joyner W. B., Fumal T. E. (1997): “Equations for Estimating Horizontal
Response Spectra and Peak Acceleration from Western North American Earthquakes: A
Summary of RecentWwork 128”.
Castro G. (1995): “Empirical Methods in Liquefaction Evaluation”, Primer Ciclo d
Conferencias Internationales, Leonardo Zeevaert, Universidad Nacional Autonoma de
Mexico, Mexico City, Mexico.
Das B. M. (1993): “Principles of Soils Dynamics”, Pws-Kent Publushing, Boston, US.
Gilstrap S. D., Youd T. L. (1998): “CPT Based Liquefaction Resistance Analyses Using Case
Histories” Tech. Rep. CEG-90-01, Dept. Of Civ. And Envir. Engrg., Brigham Young
University, Provo, Utah, US.
Ishihara K., Yoshimine M. (1992): “Evaluation of Settlements in Sand Deposits Following
Liquefaction During Earthquakes”, Soils and Foundations, v:32 (1), s. 173-188.
Kayen R. E., Mitchell J. K. (1997): “Assessment of Liquefaciton Potential During
Earthquakes by Arias Intensity”, J. Geotech. And Geoenvir. Engrg., ASCE, v:123 (12), s.
1162-1174.
Kramer S. L. (1996): “Geotechnical Eerthquake Engineering”, Prentice Hall, Upper Seddle
River, New Jersey, US.
Youd T. L., Idriss I. M. (1997): “Proceeding of the NCEER Worksop on Evalution of
Liquefaction Resistance of Soils”, Technical Report, No.NCEER-97-0022, December 31,
US.
Seed H. B., Idriss I. M. (1971): “ Simplified Procedure for Evaluating Soil Liquefaction
Potential”, J. Geotech. Engrg. Div., ASCE, 97 (9), s. 1249-1273.
Spudich P.J. B., Fletcher M., Hellweg J., Boatwright C., Sullivan W. B., Joyner T. C., Hanks
D. M., Boore A., Mcgarr L. M., Baker A., Lindh G (1997): “SEA96–A New Predictive
Relation For Earthquake Ground Motions in Extensional Tectonic Regimes”, Journal Of
Seismological Research Letters, v.68,s. 190–198.
Tabban A. (2000): “Kentlerin Jeolojisi ve Deprem Durumu”, Jeoloji Mühendisleri Odası
Yayınları, Ankara.
Tokimatsu K., Seed H. B. (1987): “Evaluation of Settlements in Sand Due to Earthquake
Shaking”, Journal of Geotecnical Engineering, ASCEE, v:113 (8), s. 861-878.
Tokimatsu K., Yoshimi Y. (1983): “Empirical Correlatıon of Soil Liquefaction Based on SPT
N-Value and Fines Content”, Soils and Foundations, v:23 (4), s. 56-74.
Tonouchi K., Sakayama T., Imai T. (1983): “S Wave Velocity In The Ground and The
Damping Factor”, Bulletion Of International Association Of Engineering Geology, v. 46,
s. 331-347.
Uyanık O. (2006): “Sıvılaşır yada Sıvılaşmaz Zeminlerin Yinelemeli Gerilme Oranına bir
Seçenek”, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen ve Mühendislik Dergisi, s:8 (2), s. 79-91.
Yalçınkaya E. (2005): “Bytnet (Bursa-Yalova-Türkiye İvme Ölçer Ağı) İstasyonlarında Yerel
Zemin Etkilerinin İncelenmesi”, DEÜ Fen ve Mühendislik Dergisi, s:7 (2), s. 75-85.
Youd T. L., Idriss I. M. (2001): “Liquefaction Resistance of Soils: Summary Report from the
1996 NCEER and 1998 NCEER/NSF Workshops on Evaluation of Liquefaction
Resistance of Soils”, J. Geotech. and Geoenvir. Engrg., ASCE, v:127 (4), s. 297-311.
Youd T. L., Idriss I. M., Andrus R. D., Arango I., Castro G., Christian J. T., Dobry R., Finn
W. D. L., Harder L. F., Jr. Hynes M. E., Ishihara K., Koester J. P., Liao S. S. C., Marcusan
W. F., Iii Martin G. R., Mitchell J. K., Moriwaki Y., Power M. S., Robertson P. K., Seed
R. B., Stokoe K. H. (1997): “Summary Report of the 1996 NCEER Workshoop on
Evaluation of Liquefaction Resistance Soils”, NCEER-97-0022, Salt Lake City, Utah.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com