Buradasınız

ERGENLERİN SOSYAL DUYGUSAL ÖĞRENME BECERİLERİNİN CİNSİYET VE SINIFA GÖRE İNCELENMESİ

AN INVESTIGATION OF ADOLESCENT’ SOCIAL EMOTIONAL LEARNING SKILLS IN TERMS OF GENDER AND GRADE

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Social emotional learning is a child’s ability to express him/herself, control his/her emotions, and be at peace and in harmony with him/herself and the surroundings. School is the most suitable environment after family where one can learn about the appropriate social behaviors. It is more common to meet academic, social, and emotional needs at school. In this regard, it is important to improve social emotional skills so that children can establish strong and positive peer relations, have more academic success, and strengthen their relations with families. The improvement in children’s social emotional skills will decrease their aggressive behavior and increase their positive attitudes such as cooperation, reconciliation, and sharing. In fact, their social-cognitive skills improve. It is thought to be important to educate children at the age of 12-14, which are the early adolescent years, to help them understand, express, and manage their feelings so that they can succeed in applying their personal and social skills in every domain of life, have high motivation and an optimistic perspective, and be sensitive to themselves and their surroundings. This study aims to describe social emotional learning skills of 6-8th graders and examine the impact their gender and grade level on their social emotional learning skills. The population consisted of 6-8th graders being taught in secondary school in Cankiri. The sample consisted of 521(girl:265, boy:256) adolescent from secondary school located in Cankiri under the Ministry of Education. Data were collected by the “Social Emotional Learning Skills Scale” developed by Kabakçı (2006). Research data were analyzed through Kolmogorov-Smirnov, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis H tests, and Cronbach Alpha (α) reliability coefficient. Result showed that girls and 6th graders have more positive social emotional learning skills (p<0,05).
Abstract (Original Language): 
Sosyal duygusal gelişim, çocuğun kendini ifade edebilmesi, duygularını kontrol edebilmesi, kendisiyle ve çevresiyle barışık ve uyum içinde olabilmesidir. Aileden sonra uygun toplumsal davranış biçimlerinin kazandırılabileceği en uygun ortam olan okullarda da akademik, sosyal ve duygusal ihtiyaçların doyumlu bir biçimde karşılanmaya çalışılması ağırlık kazanmaktadır. Bu bağlamda sosyal duygusal becerilerin geliştirilmesi, çocukların güçlü ve olumlu akran ilişkileri kurmalarında, okul başarılarının artmasında, aile ilişkilerinin güçlenmesinde önemlidir. Çocukların sosyal duygusal becerilerindeki ilerlemeler, sosyal-bilişsel becerilerinin gelişmesine bağlı olarak saldırgan davranışlarını azaltırken, işbirliği, uzlaşma ve paylaşma gibi olumlu tutumlarını arttıracaktır. Ergenliğin başlangıcı olan 12-14 yaş döneminde duyguları anlama, ifade etme ve yönetme açısından çocukların eğitilmesinin, kişisel ve sosyal yeteneklerini hayatın her alanında uygulamada başarılı olan, motivasyonu yüksek, hayata iyimser gözlerle bakan, kendisine ve çevresine duyarlı bir neslin oluşumu bakımından önemli görülmektedir. Araştırmada ortaokulların altı, yedi ve sekizinci sınıflarına devam eden ergenlerin sosyal duygusal öğrenme becerilerinin belirlenmesi ve cinsiyet ve sınıf düzeyine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini Çankırı il merkezindeki Milli Eğitim Bakanlığına bağlı ortaokulların altı, yedi ve sekizinci sınıflarında öğrenim gören ergenler oluşturmuştur. Örnekleme ortaokula devam eden521 (kız:265, erkek: 256) ergen dâhil edilmiştir. Araştırmanın verileri Kabakçı (2006) tarafından geliştirilen “Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri Ölçeği” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirnov, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis H testlerinden ve Cronbach alfa (α) güvenirliğinden yararlanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, kızların, altıncı sınıfta öğrenim gören ergenlerin sosyal duygusal öğrenme becerileri puan ortalamalarının yüksek olduğu saptanmıştır (p<0,05).
13
25

REFERENCES

References: 

AHMETOĞLU, E. (2009). Sosyal Gelişim. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi (Ed: Y. Fazlıoğlu), 39-62, İstanbul: Kriter Yayınları.
ANONİM. (2012). Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim 2011-2012. http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/meb_istatistikleri_orgun_egitim_2011_20..., Erişim tarihi: 13.11.2012.
Ergenlerin Sosyal Duygusal Öğrenme Becerilerinin Cinsiyet ve Sınıfa Göre İmcelenmesi 23
AKKÖK, F. (2003). İlköğretimde Sosyal Becerilerin Geliştirilmesi: Öğretmen El Kitabı (3. Baskı), İstanbul: Özgür Yayınları.
ARAL, N.,BARAN, G., BULUT, Ş. ve ÇİMEN, S. (2001). Çocuk Gelişimi 2. İstanbul: Ya-Pa Yayın A.Ş.
ARAL, N. (2011). Dil Gelişimi. Çocuk Gelişimi (Ed: N. Aral ve G. Baran), 163-192, İstanbul: Ya-Pa Yayın A.Ş.
ARNETT, J.J. (1999). Adolescent Storm and Stress, Reconsidered. American Psychologist, 54(5), 317-326.
ASHDOWN, D.M. and BERNARD, M.E. (2012). Can Explicit Instruction in Social and Emotional Learning Skills Benefit the Social-Emotional Development, Well-Being, and Academic Achievement of Young Children? Early Childhood Education Journal, 39, 397-405.
ATICI, M. (2007). Primary School Students’ Conflict Resolution Strategies in Turkey, International Journal for the Advancement of Counseling, 29(2), 83-98.
AVCIOĞLU, H. (2005). Etkinliklerle Sosyal Beceri Öğretimi (2. Baskı), Ankara: Kök Yayıncılık.
BARAN, G. (2009). Duygusal Gelişim. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi (Ed: Y. Fazlıoğlu), 101-117, İstanbul: Kriter Yayınları.
BARAN, G. (2011a). Sosyal Gelişim. Çocuk Gelişimi (Ed: N. Aral ve G. Baran), 193-222, İstanbul: Ya-Pa Yayın A.Ş.
BARAN, G. (2011b). Çocuk Gelişimine Giriş. Çocuk Gelişimi (Ed: N. Aral ve G. Baran), 17-51, İstanbul: Ya-Pa Yayın A.Ş.
BAYRAM, N. (2009). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi (2. Baskı), Bursa: Ezgi Yayınevi.
BEE, H. and BOYD, D. (2009). Çocuk Gelişim Psikolojisi (1. Baskı), (Çev: O. Gündüz), İstanbul: Kaknüs Yayınları.
BINGHAM, A. (2004). Çocuklarda Problem Çözme Yeteneklerinin Geliştirilmesi (Çev: A.F. Oğuzkan), İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (16. Baskı), Ankara: Pegem Akademi.
CHURNEY, A.H. (2000). Promoting Children’s Social and Emotional Development: A Follow‐Up Evaluation of An Elementary School‐Based Program in Social Desicion‐Making/Social Problem‐Solving. Unpublished PhD. Thesis, New Jersey: The State University of New Jersey.
ÇETİN, F.,ALPA-BİLBAY, A. ve ALBAYRAK-KAYMAK, D. (2002). Araştırmadan Uygulamaya Çocuklarda Sosyal Beceriler Grup Eğitimi (2. Baskı), İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
ÇUBUKÇU, Z. ve GÜLTEKİN, M. (2006). İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler. Bilig, 37, 155-174.
DRISCOLL, A. and NAGEL, N.G. (2008). Early Childhood Education, Birth-Eight. (4. ed.), USA: Pearson Education.
ELIAS, M.J. (2003). Academic and Social-Emotional Learning. International Academy of Education (IAE) Educational Practices Series-11. http://www.ibe.unesco.org/fileadmin/user_upload/archive/publications/Edu..., Retrieved on: 07.01.2013.
ELIAS, M.J, O’BRIEN, M.U. and WEISSBERG, R. (2006). Transformative Leadership for Social-Emotional Learning. Principal Leadership, 7(4), 10-13.
24
Ender DURUALP
ELLIOT, S.N. and BUSSE, R.T. (1991). Social Skills Assessment and Intervention with Children and Adolescents: Guidelines for Assessment and Training Procedures. School Pschology International, 12(5), 63-83.
ERDOĞAN, F. (2002). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinde Sosyal Becerilerin Sosyo-Ekonomik Düzey, Cinsiyet ve Yaş ile İlişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
ERYILMAZ, A. (2009). Ergenlik Döneminde Stres ve Başa Çıkma. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 20-37.
GANDER, M.J. ve GARDINER, H.W. (2007). Çocuk ve Ergen Gelişimi (6. Baskı), (Çev: A. Dönmez, H. N. Çelen ve B. Onur), Ankara: İmge Kitabevi.
GENÇ, S.Z. (2005). İlköğretimde Sosyal Becerilerin Gerçekleşme Düzeyinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 41-54.
HİSLİ-ŞAHİN, N., BASIM, N. ve ÇETİN, F. (2009). Kişilerarası Çatışma Çözme Yaklaşımlarında Kendilik Algısı ve Kontrol Odağı. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(2), 153-163.
İKİZ, E. ve TOTAN, T. (2012). Üniversite Öğrencilerinde Öz-Duyarlık ve Duygusal Zekânın İncelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 51-71.
KABAKÇI, Ö.F. (2006). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KABAKÇI, Ö.F. ve KORKUT, F. (2008). 6-8. Sınıftaki Öğrencilerin Sosyal Duygusal Öğrenme Becerilerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 33(148), 77-86.
KABAKÇI, Ö.F. ve KORKUT-OWEN, F. (2010). Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri Ölçeği Geliştirme Çalışması. Eğitim ve Bilim, 35(157), 152-166.
KEEFE, K. and BERNDT, T.J. (1996). Relations of Friendship Quality to Self-Esteem in Early Adolescence. The Journal of Early Adolescence, 16, 110-129.
NOLAN, A. (2003). The Reinforcementand İmpact of Social Skills Education in Secondary School and Elementary School Students. Unpublished PhD. Thesis, Tacoma Washington: Pacific Lutheran University.
NEIL, H., LENDRUM, A., WIGELSWORTH, M. andAFRODİTİ, K. (2009). Implementation of Primary Social and Emotional Aspects of Learning small groupwork: A qualitative study. Pastoral Care in Education, 27(3), 219-239.
ÖZBEŞLER, C. ve DUYAN, V. (2009). Okul Ortamlarında Sosyal Hizmet. Eğitim ve Bilim, 34(154), 17-25.
PEDÜK, Ş. (2011). Duygusal Gelişim. Çocuk Gelişimi (Ed: N. Aral ve G. Baran), 223-258, İstanbul: Ya-Pa Yayın A.Ş.
PAYTON, J.W., WARDLAW, D.M., GRACZYK, P.A., BLOODWORTH, M.R., TOMPSETT, C.J. and WEISSBERG, R.P. (2000). Social and Emotional Learning: A Framework for Promoting Mental Health and Reducing Risk Behaviors in Children andYouth. Journal of School Health, 70(5), 179‐185.
REHBER, E. (2007). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeylerine Göre Çatışma Çözme Davranışlarının İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
RICHARDSON, R.C. (2000). Teaching Social and Emotional Competence. Children and Schools, 22(4), 246-251.
ROSEBERRY, L. (1997). An Applied Experimental Evaluation of Conflict Resolution Curriculum and Social Skills Development. Unpublished PhD. Thesis, Chicago: Loyola University.
Ergenlerin Sosyal Duygusal Öğrenme Becerilerinin Cinsiyet ve Sınıfa Göre İmcelenmesi 25
SARASON, B.R.,SARASON , I.G., HACKER, T.A. and BESHMAN, R.B. (1985). Concomitants of Social Support: Social Skills, Physical Attractiveness, and Gender. Journal of Personality and Social Psychology, 49(2), 469-480.
SERİN, O., BULUT-SERİN, N. ve SAYGILI, G. (2010). İlköğretim Düzeyindeki Çocuklar İçin Problem Çözme Envanterinin (ÇPÇE) Geliştirilmesi. İlköğretim Online, 9(2), 446-458. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr/vol9say2/v9s2m2.pdf, Erişim tarihi: 02.01.2013.
SEZER, Ö. (2010). Ergenlerin Kendilik Algılarının Anne Baba Tutumları ve Bazı Faktörlerle İlişkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 1-19.
SORIAS, O. (1986). Sosyal Beceriler ve Değerlendirme Yöntemleri. Psikoloji Dergisi, 5(20), 24-29.
ŞAHİN, Z. (2000). Çocukların Psiko-Sosyal Temelli Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6, 451-469.
ŞAHİN-BALTACI, H. (2013). Turkish 6th-8th Grade Students’ Social Emotional Learning Skills and Life Satisfaction. International Journal on New Trends in Education and Their Implications, 4(2), 1-14.
TÜRNÜKLÜ, A. (2004). Okullarda Sosyal ve Duygusal Öğrenme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 37, 136-152.
YILMAZ, Ş. (2009). Erken Çocuklukta İletişim, Dil, Konuşma. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi (Ed: Y. Fazlıoğlu), 63-82, İstanbul: Kriter Yayınları.
YİĞİT, R. (2008). İlköğretim II. Kademe Öğrencilerinin Depresyon ve Sosyal Beceri Düzeylerinin Benlik Saygısı ve Bazı Değişkenler Açısından Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
YURDAKAVUŞTU, Y. (2012). İlköğretim Öğrencilerinde Duygusal Zekâ ve Sosyal Beceri Düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com