Pozitif psikolojinin psikolojik danışmanlık ve rehberlik alanında gelişimsel ve önleyici hizmetler bağlamında kullanılması

Akın-Little, K.A., & Little, S.G. (2004). A preventative
model of school consultation: Incorporatıng
perspectives from positive psychology. Psychology in
the Schools, 41(1), 155-162.
Alikaşifoglu, M., Ercan, O., Erginöz, E., & Kaymak, D. A.
(2004). Violent behavior among Turkish high school
students and correlate of physical fighting. European
Journal of Public Health, 14(2), 173-177.
Aydın, K. B. (2005). Akış kuramına dayalı stresle başa
çıkma grup programının ergenlerin stresle başa
çıkma stratejilerine etkisi. Yayınlanmamış doktora
tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı Ankara: Türkiye.
Aydın, A. (2006). Ergenlerde sosyal anksiyete belirtilerini
azaltmaya yönelik bilişsel davranışçı bir müdahale
programının etkililiğinin değerlendirilmesi.
The Journal of Happiness & Well-Being 2013, 1(1)
13 www.journalofhappiness.net
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ege Üniversitesi
Sosyal Bilimler enstitüsü Bilimleri Enstitüsü.
Bambara, L. M., & Kern, L. (2005). Individualized
supports for students with problem behaviors. New
York: The Guilford Press.
Barton, W.M. (2006). Incorporating the strengths
perspective into intensive juvenile aftercare.
Western Criminology Review, 7(2), 48-61.
Baumeister, RF, Vohs K.D. (2002). The pursuit of
meaningfulness in life. İçinde C.R.Snyder,S.J. Lopez
(Eds.), Handbook of positive psychology (syf. 608–
618) New York: Oxford University Press.
Bennett, D.S., & Gibbons, T.A. (2000). Efficacy of child
cognitive-behavioral interventions for antisocial
behavior: A meta-analysis. Child & Family Behavior
Therapy, 22(1), 1-15.
Benard, B. (2004). Resiliency: What we have learned. San
Francisco: West Ed.
Benard, B., & Slade, S. (2009). Listening to students:
Moving from resilience research to youth
development practice and school connectedness.
İçinde R. Gilman, E. S. Huebner, & M. J. Furlong
(Eds.), Handbook of positive psychology in the
schools (syf. 353-370). New York: Routledge.
Blackman, G., Ostrander, R., & Herman, K.C. (2005).
Children with ADHD and depression: A multisource,
multi-method assessment of clinical, social
and academic functioning. Journal of Attention
Disorders, 8, 195-207.
Brickman, P., & Campbell, D.T. (1971). Hedonic
relativism and planning good society. In M.H.
Appley (Ed.), Adaptation-level theory (pp.287-305).
New York: Academic Press.
Bugay, A. & Demir, A. (2012). Affetme Arttırılabilinir
mi? Affetmeyi Geliştirme Grubu Türk Psikolojik
Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(37), 96-106.
Caplan, G. (1964). Principles of preventative psychology.
New York: Basic Books.
Chafouleas, S.M., & Bray, M.A. (2004). Introducing
positive psychology: Finding its place within school
psychology. Psychology in the Schools, 41, 1-6
Corey, G. (2000). Theory & practice of group counseling
(5. Baskı.). New York: Wadsworth/Thomson
Learning.
Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: The psychology of
optimal experience. New York: Harper & Row.
Davis, A. S., Kruczek, T., & McIntosh, D. E. (2006).
Understanding and treating psychopathology in
schools: Introduction to the special issue. Psychology
in the Schools, 43(4), 413-417.
Deci, E.L., Koestner, R., & Ryan, R.M. (1999). A metaanalytic
review of experiments examining the effects
of extrinsic rewards on intrinsic motivation.
Psychological Bulletin, 125, 627– 668.
Deniz, M. E. & Işık, E. (2010). Positive and negative
affect, life satisfaction, and coping with stress by
attachment styles in Turkish students. Psychological
Reports, 107(2), 480-490.
Dilmaç, B. ve Bozgeyikli, H. (2009). Öğretmen
adaylarının öznel iyi olma ve karar verme stillerinin
incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi,
11(1), 181-197.
Doğan, S. (2000). Psikolojik danısman egitiminde
akreditasyonun gereği ve bir model önerisi.
Türk Psikolojik Danısma ve Rehberlik Dergisi, 2(14), 31-
38.
Doğan, S. (2001). Psikolojik danışma ve rehberlik lisans
programlarının yeniden yapılandırılması için çağrı.
VI.Ulusal PDR Kongresi’nde sunulan bildiri, Bildiri
Özetleri Kitabı.
Duran, Ö., & Eldeleklioğlu, J. (2005). Öfke kontrol
programının 15-18 yaş arası ergenler üzerindeki
etkililiğinin araştırılması. Gazi Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 25(3), 267-280.
Duy, B. (2003). Bilişsel-davranışçıyaklaşıma dayalı grupla
psikolojik danışmanın yalnızlık ve fonksiyonel
olmayan tutumlar üzerine etkisi. Ankara
Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara.
Eccles, J.S., & Gootman, J.A. (2001). Community
programs to promote youth development.
Washington, DC: National Academy Press.
Elliott, E.S., & Dweck, C.S. (1988). Goals: An approach
to motivation and achievement. Journal of
Personality and Social Psychology, 53, 5-12.
Erkan, S. (2001). Okul psikolojik danışma ve rehberlik
programlarının hazırlanması. Ankara: Nobel Yayın.
Emmons, R.A., & McCullough, M.E. (2003). Counting
blessings versus burdens: An experimental
ınvestigation of gratitude and subjective well-being
in daily life. Journal of Personality and Social
Psychology, 84, 377–389.
The Journal of Happiness & Well-Being 2013, 1(1)
14 www.journalofhappiness.net
Eryılmaz, A.(2009). Basa çıkma stratejilerinin kişilik
özellikleriyle ergen öznel iyi oluşu arasındaki aracı
rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Eryılmaz, A. (2010a). Yeniden gözden geçirme: Pozitif
Psikoloji ve Pozitif Psikoterapi bağlamında ergenler
için amaçları genişletme programı. Aile ve Toplum
Dergisi, 5(20), 53-66.
Eryılmaz, A. (2010b). Ergenlerde öznel iyi oluşu artırma
stratejilerini kullanma ile akademik motivasyon
arasındaki ilişki. Klinik Psikiyatri. 13,77-84.
Eryılmaz, A. (2011). Satisfaction of needs and
determining of life goals: a model of subjective well
being for adolescents in high school. Educational
Sciences: Theory & Practice. 11(4), 1757-1764.
Eryılmaz, A. (2011). Yetişkin öznel iyi oluşu ile pozitif
psikoterapi bağlamında birincil ve ikincil yetenekler
arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Klinik Psikiyatri
Dergisi,14, 17-28.
Eryılmaz, A. (2012a). Investigating of the effectiveness of
the extending the goals group guidance program for
adolescents with respect to positive psychotherapy.
Education & Science. 37(164), 3-19.
Eryılmaz, A. (2012b). A model of subjective well-being for
adolescents in high school. Journal of Happines
Studies. 13(2):275-289.
Eryılmaz, A. (2012c). Mental control: how do adolescents
protect their subjective well-being?.The Journal of
Psychiatry and Neurological Sciences, 25(1), 27-34.
Eryılmaz, A., & Doğan, T. (2012). İş yaşamında öznel iyi
oluş: Utrecht işe bağ ölçeğinin psikometrik
özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi,
15(1): 49-55.
Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in
positive psychology. American Psychologist, 56, 218–
226.
Gürgan, U. (2006). Grupla psikolojik danışmanın
üniversite öğrencilerinin yılmazlık düzeylerine etkisi.
Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Gizir, C. A. (2004). Akademik sağlamlılık: Yoksulluk
içindeki sekizinci sınıf öğrencilerinin akademik
başarılarına katkıda bulunan koruyucu faktörlerin
incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Orta
Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Gysbers, N.C. & Henderson,P. (2001). Compherensive
guidance and counseling programs: A rich history
and a bright future. Professional School Counseling,
4, 246-257.
Hamamcı, Z.(2002). Bilişsel davranışçı yaklaşımla
bütünleştirilmiş psikodrama uygulamasının
kişilerarası ilişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve
temel inançlar üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitimde Psikolojik
Hizmetler ABD, yayımlanmamış doktora tezi,
Ankara.
Heady, B.; Wearing, A. (1992). Understanding Happiness:
A Theory of Subjective Well-Being. Melboune,
Vicotira Australia: Longman Cheshire
Herbert, T.B. & Cohen, S. (1993). Stress and immunity in
humans: A meta-analytic review. Psychosomatic
Medicine, 55, 364–379.
Hefferon, K.,& Boniwell, I. (2010). Positive Psychology.
NewYork:McGraw Hill.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological
Buletin, 95(3), 542-575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of
happiness and a proposal for a national index.
American Psychologist, 55(1), 34-43.
Gürgan, U. (2006). Grupla psikolojik danışmanın
üniversite öğrencilerinin yılmazlık düzeylerine etkisi.
Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Gizir, C. A. (2004). Akademik sağlamlılık: Yoksulluk
içindeki sekizinci sınıf öğrencilerinin akademik
başarılarına katkıda bulunan koruyucu faktörlerin
incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Orta
Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
İlhan, T. ve Bacanlı, H. (2007). Mizah tarzları, kişilik
özellikleri ve öznel iyi oluş: Bir model denemesi.
Eğitim Bilimleri Uygulama, 6 (11), 33-50.
İlhan, T. ve Özbay, Y. (2010). Her amaç sağlığa iyi
gelmez: Yaşam amaçların ve psikolojik ihtiyaç
doyumunun öznel iyi oluş üzerindeki yordayıcı rolü.
Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 34
(2), 109-119.
Kapcı, E. G. (2004). İlköğretim örgencilerinin zorbalığa
maruz kalma türünün ve sıklığının depresyon, kaygı
ve benlik saygısıyla ilişkisi. Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 1-13.
The Journal of Happiness & Well-Being 2013, 1(1)
15 www.journalofhappiness.net
Keyes, C. L. M. (2005). Mental illness and/or mental
health? Investigating axioms of the complete state
model of mental health. Journal of Consulting and
Clinical Psychology, 73, 539–548.
Kepçeoğlu, M. (1994). Psikolojik Danışma ve Rehberlik.
Ankara: Özerler Matbaası.
Kuzucu, Y. (2006). Duyguları fark etmeye ve ifade etmeye
yönelik bir psiko-eğitim programının, üniversite
öğrencilerinin duygusal farkındalık düzeylerine,
duyguları ifade etme eğilimlerine, psikolojik ve öznel
iyi oluşlarına etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi,
Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü.
Koivumaa-Honkanen H, Kaprio J, Honkanen ve ark.
(2005). The stability of life satisfaction in a 15-year
follow-up adult Finns healthy at baseline. Psychiatr,
59, 794-798.
Lewinsohn, P.M., & Clarke, G.N. (1999). Psychosocial
treatments for adolescent depression. Clinical
Psychology Review, 19(3), 329–342.
Linley, A., Joseph, S., Harrington, S., & Wood, A. M.
(2006). Positive psychology: Past, present, and
(possible) future. The Journal of Positive
Psychology, 1, 3 – 16.
Lucas, R.E., Clark, A.E., Georgellis, Y., & Deiner, E.
(2003). Reexamining adaptation and set point model
of happiness: reactions to changes in marital status.
Journal of Personality and Social Psychology.
Lyubomirsky, S. (2001). Why are some people happier
than others? American Psychologist, 56, 239–249.
Lyubomirsky, S., King, L., & Diener, E. (2005). The
benefits of frequent positive affect: Does happiness
lead to success? Psychological Bulletin, 131, 803–
855.
Masten, A.S., & Coatsworth, J.D. (1995). Competence,
resilience, and psychopathology.In D. Cicchetti & D.
Cohen (Eds.), Developmental psychopathology:
Risk, disorder, and adaptation (Cilt 2, syf. 715–752).
New York: Wiley.
Maşrabacı, T. S. (1994). Hacettepe üniversitesi birinci
sınıf öğrencilerinin benlik saygısı düzeylerinin bazı
değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış
Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Meyers, J., & Nastasi, B.K. (1999). Primary prevention in
school settings. İçinde T. Gutkin & C. Reynolds
(Eds.), The handbook of school psychology (3rd ed.)
(syf. 764–799). New York: Wiley.
Miller, D.N., Nickerson, A.B., Chafouleas, S.M., &
Osborne, K.M. (2008). Authentically happy school
psychologists: Applications of positive psychology for
enhancing professional satisfaction and fulfillment.
Psychology in the Schools, 45(8), 679-692.
Myers, D. & Diener, E. (1995). Who is happy. American
Psychological Society. 6, 1,1-19
Noddings, N. (2003). Happiness and education. New
York: Cambridge University Press.
Obradović, J., & Masten, A. S. (2007). Developmental
antecedents of young adult civic engagement.
Applied Developmental Science, 11(1), 2‐19.
Onat, G. (2010). Demokratik ve otoriter olarak algılanan
ana-baba tutumlarının lise birinci sınıf öğrencilerinin
yılmazlık düzeyine etkisinin araştırılması.
Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Maltepe
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji
Anabilim Dalı, Ankara.
Öğülmüş S. (2004). Ben sorun çözebilirim; kişilerarası
sorun çözme becerileri ve eğitimi. Ankara: Babil
Yayıncılık.
Önder, A. ve Gülay, H. (2008). İlköğretim 8. sınıf
öğrencilerinin psikolojik sağlamlığının çeşitli
değişkenler açısından incelenmesi. Dokuz Eylül
Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 192-
197.
Özcan, B. (2005). Anne-babaları boşanmış ve annebabaları
birlikte olan lise öğrencilerinin yılmazlık
özellikleri ve koruyucu faktörler açısından
karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi,
Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Özgüven, İ.E. (1990). Ülkemizde psikolojik danışma ve
rehberlik faaliyetlerinin dünü ve Bugünü. Psikolojik
Danışma ve Rehberlik Dergisi, 1(1), 4–15.
Park, N., & Peterson, C. (2006). Character strengths and
happiness among young children: Content analysis
of parental descriptions. Journal of Happiness
Studies, 7, 323-341.
Park, N., & Peterson, C. (2006). Methodological issues in
positive psychology and the assessment of character
strengths. In A. D. Ong & M. van Dulmen (Eds.),
Handbook of methods in positive psychology (pp.
292-305. New York: Oxford University Press.
Park, N., & Peterson, C. (2006). Moral competence and
character strengths among adolescents: The
development and validation of the Values in Action
The Journal of Happiness & Well-Being 2013, 1(1)
16 www.journalofhappiness.net
Inventory of Strengths for Youth. Journal of
Adolescence, 29, 891-905.
Park, N., & Peterson, C. (2008). Positive psychology and
character strengths: Application to strengths-based
school counseling. Professional School Counseling,
12, 85-92.
Pesseschkian, N.(2002). Günlük Yaşamın Psikoterapisi
(Çev. H. Fışıloğlu). İstanbul:Beyaz Yayınları.
Peterson, C. (2000). The future of optimism. American
Psychologist, 55, 44–55.
Pektaş, İ., Bilge, A., & Ersoy, M.A.(2006). Toplum ruh
sağlığı hizmetlerinde epidemiyolojik çalışmalar ve
toplum ruh sağlığı hemşireliğinin rolü. Anadolu
Psikiyatri Dergisi. 7, 43-48.
Pittman, K. J. (1992). Defining the fourth R: Promoting
youth development. Center for Youth
Development.Washington, DC: Academy for
Educational Development.
Quay, H.C. & Hogan, A.E. (1999). Handbook of
disruptive disorders. New York: Plenum.
Reschly, D.J., & Ysseldyke, J.E. (1999). Paradigm shift:
The past is not the future. In T. Gutkin & C.
Reynolds (Eds.), The handbook of school
psychology (3. Baskı) (syf. 3–20). New York: Wiley.
Roberts, M.C., Brown, K.J., Johnson, R.J., & Reinke, J.
(2002). Positive psychology for children:
Development, prevention, and promotion. İçinde
C.R. Synder & S.J. Lopez (Eds.), Handbook of
positive psychology (syf. 663– 675). New York:
Oxford University Press.
Rosenfield, S., & Gravois, T. A. (1999). Working with
teams in the school. In C. R.Reynolds & T. B.
Gutkin (Eds.), The handbook of school psychology
(3. Baskı ed.) (syf. 1025 – 1040). New York: John
Wiley & Sons.
Ryan, M. R. & Deci, E. L. (2000). Self-determination
theory and the facilitation of intrinsic motivation,
social development, and well-being. American
Psychologist, 55 (1), 68-78.
Ryan, R.M., Sheldon, K.M., Kasser, T., & Deci, E.L.
(1996). All goals are created equal: An organismic
perspective on the nature of goals and their
regulation. In P.M., Gollwitzer & J.A., Bargh (Ed.),
The Psychology of Action: Linking Cognition to
Behabiour (pp. 7-26). New York: Guilford.
Ryff, C.D. (1989). Happiness is everything or is it?
Explorations on the meaning of psychological wellbeing.
Journal of Personality and Social Psychology,
57(6), 1069-1081.
Rutter, M., & Sroufe, L.A. (2000). Developmental
psychopathology: Concepts and challenges.
Developmental Psychopathology, 12, 265–296.
Segerstrom, S.C. (2005). Optimism and immunity: Do
positive thoughts always lead to positive effects?
Brain, Behavior, and Immunity, 19, 195–200.
Seligman, M. (2002). Authentic happiness: Using the new
positive psychology to realize your potential your
potential for lasting fulfillment. New York, NY: Free
Press.
Seligman, M.E.P., Reivich, K., Jaycox, L., & Gillham, J.
(1995). The optimistic child. New York: Houghton
Mifflin.
Seligman, M.E. & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive
psychology: An introduction. American Psychologist,
55, 5–14.
Seligman, M. E. P., Steen, T. A., Park, N., & Peterson, C.
(2005). Positive psychology progress: Empirical
validation of interventions. American Psychologist,
60, 410-421.
Sheldon, K. M. & King, L. (2001). Why positive
psychology is necessary. American Psychologist, 56,
216 – 217.
Sheldon, K. M. & Lyubomirsky, S. (2006). How to
increase and sustain positive emotion: The effects of
expressing gratitude and visualizing best possible
selves. Journal of Positive Psychology, 1, 73-82.
Staley, W. L. ve Carey, A. L. (1997). The role of school
counselor in facilitating a quality twenty-first century
workforce. School Counselor, 44(5), 377-383.
Sugai, G., & Horner, R. H. (2002). The evolution of
discipline practices: School-wide positive behavior
supports. Child and Family Behavior Therapy, 24, 23
– 50.
Şişman, M. (2006). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Pegem
Yayıncılık.
Terzi, Ş. (2008). Üniversite öğrencilerinin kendini
toparlama gücünün içsel koruyucu faktörlerle ilişkisi.
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35,
297-306.
Terzi, Ş. ve Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Bağlanma
stillerinin öznel iyi olmayı ve stresle başa çıkma
tutumlarını yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma
ve Rehberlik Dergisi, 31, 1-11.
The Journal of Happiness & Well-Being 2013, 1(1)
17 www.journalofhappiness.net
Terjesen, M.D., Jacofsky, M., Froh, J., & Digiuseppe, R.
(2004). Integrating positive psychology into schools:
Implications for practice. Psychology in the Schools,
41(1), 163-172.
Vaillant, G. E. (2002). Aging well. Little Brown, Boston,
MA.
Vansteenkiste, M., Lens, W., Edward L., & Deci, E. L.
(2006). Intrinsic versus extrinsic goal contents in self
determination theory: Another look at the quality of
academic motivation. Educational Psychologist,
41(1), 131.
Voltan-Acar, N. (2009). Grupla psikolojik danışma ilke ve
teknikleri (Geliştirilmiş 7. Baskı). Ankara: Nobel
Yayın Dağıtım
Yalçın, İ. (2006). 21. Yüzyılda psikolojik danışman.
Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi
Dergisi, 39(1), 117-133.
Yerlikaya, İ. (2006). Bilişsel - davranışçı yaklaşıma ve
hobi terapiye dayalı “umut eğitimi programları”nın
ilköğretim öğrencilerinin umutsuzluk düzeyine
etkisi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı,
Eğitimde Psikolojik Hizmetler Bilim Dalı,
(Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Programı),
Ankara.
Yeşilyaprak, B. (2006). Eğitimde rehberlik hizmetleri (14.
Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Yüksel-Şahin, F. (2008). Ortaöğretimdeki öğrenci
görüşlerine göre psikolojik danışma ve rehberlik
hizmetlerinin değerlendirilmesi. Uluslararası İnsan
Bilimleri Dergisi, 5 (2), 1-26.