The Value of Knowledge and Virtue of the 14th Century
in Masnavis
Journal Name:
- Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Masnavis in Turkish literature has an important role in enabling independent
rhyme and long narrating articles. Masnavis writers have not only written concerns
of aesthetics but also on behalf of the community development process some
messages are also in the works. Given the conditions of in the 14th century period
it can be seen in many of the masnavis contain “scientific” and “moral” values .
Masnavi, is the verse form in the literature of each couplet rhyming each other
and it ranges two couplets to thousands of couplets. Being the rhyming couplets
of Masnavi are independent it is suitable for writing a verse form long stories. Because
of masnavis separate rhyming couplet it always gives chance to the poets,
the ease of writing in verse form for long narratives. It has been used very lovingly
and favored from the XIth century on Turkish literature. Masnavis in Divan Literature
are divided in terms of telling a story in detail, from other poetic forms. The
poets in the ghazal, ode have told what they want in a certain way within the
framework of the Divan literature but in masnavis they behave alittle more independent
of the rules while telling what they have accordingly with invented text.
When considered it from this perspective masnavis has a significant role, what
poets say in transmitting messages to society. When considered the general characteristics
of the period, Ottomans start to be installed and fitted with its system
newly in this period society’s inevitably need to increase, intellectual and action
of a certain knowledge and wisdom in certain degree. At this point as each period,
the literary works of that period have certain duties. When viewed from this angle
Masnavis are the only artefacts that poets want to give messages presented in a
manner that effectively and competently to their readers.
In the findings, the values of righteousness, justice, modesty, goodness, patience,
loyalty, etc. are found to shine in mesnevis. Education, Turkish Language, Literature
and the acquisition inside the mesnevis, it has come to the conclusion that
these values can be taught via mesnevis.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Osmanlı Devleti’nin kuruluş dönemine rastlayan 14. yüzyılda, Türk dili bir önceki
asra göre daha çok işlenip gelişmiş, yazar ve şair sayısı artmış, mensur ve manzum
pek çok eser yazılmıştır. Bu dönemde, en fazla eserin Osmanoğulları sahasında
telif edildiği görülmektedir. Türkçe eser vermeyi şuurlu şekilde isteyen ve bunu
gerçekleştirmeye çalışan şairler, Anadolu’da bir milli edebiyat çağının açılmasını
sağlamışlardır. 14. yüzyılda yeni bir şekil, yeni bir ruh ve heyecanla oluşturulan
eserlerin çoğunu dinî-ahlaki mesnevilerin oluşturması dönemin genel özellikleri göz
önüne alındığında kaçınılmaz olmuştur. Bu eserler Anadolu halkını adeta yeniden
yoğurmuş, onlara yeni bir ruh ve heyecan üflemiştir.
Mesnevi, edebiyatta her beyti kendi arasında kafiyeli, iki beyitten binlerce beyte
kadar uzanan nazım şeklinin adıdır. Mesnevi beyitlerinin kafiyeleri bağımsız
olduğundan uzun hikâyelerin yazılmasına elverişli bir nazım şeklidir. Divan
edebiyatında roman ve hikâye gibi türler olmadığı için mesneviler bir bakıma bu
türlerin yerini tutmuşlardır.
Çalışmamızda Âşık Paşa’nın Garip-nâme’si, Hoca Mesud’un Süheyl ü Nevbahâr’ı,
Ahmedî’nin İskender-nâme’si ve Gülşehrî’nin Mantıku’t-Tayr’ı incelenmiştir.
Eserlerde şairlerin genel olarak ilim ve ahlaki değerlere önem verdiği, şiirlerinde bu
konular üzerinde durduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bir siyasetnâme özelliği gösteren
“İskender-nâme” ve Nasihat bölümlerine çok yer veren dini tasavvufi bir özellik
gösteren “Garip-nâme” mesnevilerinde ilim ve ahlaka verilen önem çok daha
belirgin bir şekilde ortaya konmuştur.
FULL TEXT (PDF):
- 2