Buradasınız

Anasayfa » Content

Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programı Öğrencilerinin Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Tutumlarının İncelenmesi

Observation of Attitudes of Psycholojical Counseling and Guidance Program Students Towards Inclusive Education

Journal Name:

  • Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
There is no a single study about the attitudes of teacher candidates towards inclusive education. Thus, observing factors which affect the attitudes of teacher candidates towards inclusive education gathers importance. This study has survey method. The scope of this study is 324 students who are students in Atatürk University Kazım Karabekir Faculty of Education and Selçuk University Ahmet Keleşoğlu Faculty of Education Psychological Counseling and Guidance program in 2007- 2008 educational years. “Information Form” and “Views Related Inclusion Questionnaire” were used in order to gain data. Independent group t test technic were used in order to analyze the data. The findings show that the teacher candidates from Psychological Counseling and Guidance program attitudes towards inclusion differentiate according to several variables.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Özel eğitim alanında çok fazla görev ve sorumlulukları olan rehber öğretmen ve rehber öğretmen adaylarının kaynaştırma eğitimine yönelik tutumlarını inceleyen bir araştırmaya rastlanılmamıştır. Dolayısıyla rehber öğretmen adaylarının kaynaştırma eğitimine yönelik tutumlarını etkileyen faktörlerin araştırılması önemli görülmektedir. Genel tarama modelinde gerçekleştirilen bu araştırmanın çalışma grubunu 2007-2008 eğitim-öğretim yılında Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi ve Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık programına devam eden 324 3. ve 4. sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacıyla araştırmacılar tarafından geliştirilen “Bilgi Formu” ve “Kaynaştırmaya İlişkin Görüşler Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilerinin analizinde bağımsız gruplar için t-testi tekniği kullanılmıştır. Araştırma bulguları Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık programı öğrencilerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin tutumlarının çeşitli değişkenler açısından anlamlı düzeyde farklılaştığını göstermektedir
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-psikolojik-danisma-rehberlik-programi-ogrencilerinin-kaynastirma-egitimine-yonelik-tutumlarinin-incelenmesi.pdf
  • 1
155
168
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Antonak, R. F., & Larivee, B. (1995). Psychometric Analysis and Revision of the Opinions
Relative Mainstreaming Scale. Exceptional Children, 62(2), 139-149.
Batu, S. (2000). Özel Gereksinimli Öğrencilerin Kaynaştırıldığı Bir Kız Meslek Lisesindeki
Öğretmenlerin Kaynaştırmaya İlişkin Görüş ve Önerileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
Yayınları.
Batu, S. Kırcaali-İftar, G. ve Uzuner, Y. (2004). Özel Gereksinimli Öğrencilerin Kaynaştırıldığı
Bir Kız Meslek Lisesindeki Öğretmenlerin Kaynaştırmaya İlişkin Görüş ve Önerileri.
Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 33-50.
Baykoç-Dönmez, N., Avcı, N., & Aslan, N. (1997). İlk ve Ortaöğretim Kurumu Öğretmenlerinin
Engellilere ve Kaynaştırmaya İlişkin İlgi ve Görüşleri. (4. Ulusal Eğitim Bilimleri
Kongresi) [Bildiri], Eskişehir.
Bülbin, S., Ünsal, P. ve Özokçu, O. (2004). Kaynaştırma Sınıfı Öğretmenlerinin Önleyici
Sınıf Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi. A.Ü.Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 51-64.
Çulhaoğlu İmrak, H.(2009). Okulöncesi Dönemde Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Öğretmen
ve Ebeveyn Tutumları ile Kaynaştırma Eğitimi Uygulanan Sınıflarda Akran İlişkilerinin
İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Adana.
Diken, H. İ. (1998). Sınıfında Zihinsel Engelli Çocuk Bulunan ve Bulunmayan Sınıf Öğretmenlerinin
Zihinsel Engelli Çocukların Kaynaştırılmasına Yönelik Tutumlarını Karşılaştırılması.
(Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Diken, İ., Sucuoğlu, B. (1999). “Sınıfında Zihinsel Engelli Çocuk Bulunan ve Bulunmayan
Sınıf Öğretmenlerinin Zihin Engelli Çocukların Kaynaştırılmasına Yönelik Tutumlarının
Karşılaştırılması”. Özel Eğitim Dergisi, 2(3), 25-39.
Elliott, D., & McKenney M. (1998). Four İnclusion Models that Work. Teaching Exceptional
Children, 30(4).
167
Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programı Öğrencilerinin
Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Tutumlarının İncelenmesi
Familia-Garcia, M. (2001). Special and Regular Education Teacher’s Attitudes Towards
İnclusive Programs in an Urban Community School. U.S., New York: New York City
Board of Education.
Gözün, Ö. ve Yıkmış, A. (2004). Öğretmen Adaylarının Kaynaştırma Konusunda Bilgilendirilmelerinin
Kaynaştırmaya Yönelik Tutumlarının Değişimindeki Etkililiği. A.U.
Özel Eğitim Dergisi, 5 (2) 65-77
Gözün, Ö. ve Yıkmış, A.(2004). Öğretmen Adaylarının Kaynaştırma Konusunda ilgilendirilmelerinin
Kaynaştırmaya Yönelik Tutumlarının Değişimindeki Etkililiği. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2) 65-77.
Güzel Özmen, R. (2003), “Kaynaştırma Ortamında Eğitimsel Düzenlemeler”. A.Ataman
(Editör). Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş, (s.51-83). Gündüz Eğitim
ve Yayıncılık: Ankara.
Kaner, S. (2000). Özel Eğitime Giriş Dersinin, Öğretmen Adaylarının Zihinsel Engellilere
Yönelik Tutumlarına Etkisi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi,1(1), 32-43.
Kayaoğlu, H. (1999). Bilgilendirme Programının Normal Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma
Ortamındaki İşitme Engelli Çocuklara Yönelik Tutumlarına Etkisi. (Yayımlanmamış
yüksek lisans tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
Kayılı, G., Koçyiğit, S., Doğru Yıldırım, S.S. ve Çiftçi, S. (2010). Kaynaştırma Eğitimi
Dersinin Okulöncesi Öğretmeni Adaylarının Kaynaştırmaya İlişkin Görüşlerine Etkisi.
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(20), 48-65.
Kırcaali-İftar, G. (1998). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. S. Eripek (Ed.).
Özel Eğitim (17-22). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
Koçak, F., Arslantaş, S. ve Çalıkçı, N.M. (2008). Özel Eğitimi Geliştirme Faaliyetleri
Komisyonu Raporu. Konya: Milli Eğitim Müdürlüğü Yayını.
Kuz, T. (2001). Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Tutumların İncelenmesi. Ankara: T.C.
Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları.
Liebergott, J, F., Hippel, C.S. ve Needdleman, H.F. (1992). Okulöncesi Dönemde Konuşma
Bozukluğu Olan Çocuklar, Konuşma Bozukluğu Olan Çocuklarla Normal Çocukların
Karşılaştırılması. (Çev: Hasan Karatepe), Ankara: Karatepe Yayınları.
MEB (2006). “Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği”. Tebliğler Dergisi, 2585.
Metin, N. (1997). Özürlü Çocuklar İçin Kaynaştırma Programları. ÖZEV. Türkiye Özürlüler
Eğitim ve Dayanışma Vakfı Yayın Organı, 2, 10–11.
Metin, N., & Çakmak, H. (1998). İlköğretim Okullarındaki Eğitimcilerin Özürlü Çocuklarla
Normal Çocukların Kaynaştırıldığı Programlar Hakkındaki Düşüncelerinin İncelenmesi.
8. Ulusal Özel Eğitim Kongresi Bildirileri. Edirne, 128-139.
Orel, A., Töret. G. ve Zerey, Z. (2004). “Sınıf öğretmeni adaylarının kaynaştırmaya yönelik
tutumlarının incelenmesi”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim
Dergisi, 5 (1) 23-33.
168 / Birol ALVER
Hasan BOZGEYİKLİ
Abdullah IŞIKLAR
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi 2011 15 (1): 155-168
Osborne, A. G. & Dimittia, P. (1994). “The Least Restrictive Environment Mandate: Legal
İmplications”. Exceptional Children, 61 (1), 6–14.
Sargın, N. (2002). Anasınıfında Bulunan Zihinsel Engelli Çocuklara Yönelik Öğretmen
Tutumlarına İlişkin Bir Çalışma. XI. Ulusal Eğitim Kongresi [Bildiri]. Konya: Eğitim
Kitabevi Yayınları.
Sarı, H. ve Saygın, F. (2002). Üniversite Öğrencilerinin Özel Eğitim Dersi Etkinlikleri
Almalarına Yönelik İhtiyaçların Analizi. XI. Ulusal Eğitim Kongresi Bildirileri. Konya:
Eğitim Kitabevi Yayınları.
Seçer, Z., Sarı, H. ve Çetin, Ş. (2010). “Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Bedensel
Engelli Akranları İle Birlikte Eğitim Almalarına İlişkin Görüşleri”. Gazi Üniversitesi Endüstriyel
Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:26, ss.12-24.
Sever, F. D. (2007). Kaynaştırmaya yönelik öğretmen destek programının okul öncesi
dönemdeki çocukların gelişim düzeylerinin etkilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Stainback, W. & Stainback, S. (1992). Controversial Issues Confronting Special Education
Divergent Perspectives. Boston: Allyn and Bacon.
Sucuoğlu, B. (2006). Etkili Kaynaştırma Uygulamaları. Ekinoks Yayınevi: Ankara.
Sünbül, A.M. ve Sargın, N.(2002). Okul Öncesi Dönemde Kaynaştırma Eğitimine İlişkin
Öğretmen Tutumları: Konya İli Örneği. XI. Eğitim Bilimleri Kongresi, 23-26 Ekim 2002.
Lefkoşa, KKTC: Yakın Doğu Üniversitesi.
Uysal, A. (2004). Kaynaştırma Uygulamaları Yapan Öğretmenlerin Kaynaştırmaya İlişkin
Görüşleri. 13. Özel Eğitim Günleri Kongresi. Özel Eğitimden Yansımalar, (s.121),
Eskişehir.
Veysel A, ve Diken, H.İ. (2009). “Rehber Öğretmen Özel Eğitim Öz Yeterlik Ölçeği:
Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel
Eğitim Dergisi, 10(1), 29-37.
Yıldırım Doğru, S. (2007). “Kaynaştırma Eğitimi Veren Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma
Eğitimi Konusundaki Genel Görüş ve Sorunları”. Mesleki Eğitim Dergisi, 9 (17),
166-180.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com