ACAR , F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 53-68.
AKBAŞ, E. (2006). İstanbul ili Fatih ilçesi ilköğretim okulu öğretmenlerinin duygusal zekâ
düzeylerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ALVER, B. (2005). Üniversite öğrencilerinin problem çözme becerileri ve akademik
başarılarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim
Bilimleri Dergisi, 21, 75-88.
ASLAN, A. E. (2002). Yaratıcı problem çözme. A. Esra Aslan (Ed). Örgütte Kişisel Gelişim.
Ankara: Nobel Yayıncılık.
AUSTIN, E., EVANS, R. Goldwater ve Potte, V. (2005). A preliminary study of emotional
intelligence, emphaty and exam performance in first year medical students,
Personality and Individual Differences, 39, 1395-1405.
AYDIN, Ö. (1999). Denetim odakları farklı olan ergenlerin problem çözme becerilerinin
karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü. Erzurum.
BAR-ON, R. (1997). Bar-On emotional quotient inventory: technical manual. Multi-Health
Systems. Toronto, Canada.
BAILIE, K. ve EKERMANS, G. (2006). An exploration of the utility of a self-report emotional
intelligence measure. E-Journal of Applied Psychology: Emotional Intelligence, 2, 3-11.
BARCHARD, K. A. (2003). Does Emotional Intelligence Assist in the Prediction of Academic
Success. Educational and Psychological Measurement. 63(5), 840-858.
BASMACI, S.K. (1998). Üniversite öğrencilerinin problem çözme becerilerini algılamalarının
bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İnönü
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Malatya.
BİRCAN, S. (2004). Ergenlerin duygusal zekâlarının çatışma eğilimlerine ve suç
davranışlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
BÖREKÇİ, A.G. (2002). Çalışma ortamlarında duygusal zekâ, uygulamadan bir örnek.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
İstanbul.
BRACKETT, M.A., MAYER, J.D., WARNER, M.A. (2004). Emotional intelligence and its
relation to everyday behavior. Personality and Individual Differences. 36, 1387–1402.
BRADSHAW, F.B. (2008). Exploring the relationship between emotional intelligence and
academic achievement in African American female college students. Yayımlanmamış
Doktora Tezi. College of Notre Dame of Maryland.
BREMS, C. ve JOHNSON, M. E. (1988). Problem Solving appraisal and coping style: the
influence of sex-role orientation and gender. The Journal of Psychology. 123(2), 187-194.
17
BÜYÜKKARAGÖZ, S. ve ÇİVİ, C. (1995). Genel öğretim metodları. Konya: Göksu
Matbaası.
CAN, G. (2002). Psikolojik Danışma ve Rehberlik. Ankara: Pegem Yayıncılık.
CANBULAT, S.( 2007). Duygusal zekâ’nın çalışanların iş doyumları üzerindeki etkisinin
araştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü. Ankara.
CIARROCHI, J., CHAN, A., BAJGAR, J. (2001). Measuring emotional intelligence in
adolescents. Personality and Individual Differences. 31(7), 1105-1119.
ÇELİKTEN, M. (2001). Okul yöneticilerinin değişim yönetimi becerileri. Eğitim ve Bilim
Dergisi, 26 (119),14-20.
DANIŞIK, N. D. (2005). Ergenlerin sürekli öfke, öfke ifade ediş tarzları ile problem çözme
becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal
Sosyal Bilimleri Enstitüsü. Bolu.
DENİZ, E ve YILMAZ, E. (2006). Üniversite öğrencilerinin duygusal zekâ ve stresle başa
çıkma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma Ve Rehberlik
Dergisi, (25).17-26.
DENİZ, M., AVŞAROĞLU, S. , DENİZ, E. M. , BEK, H. (2010). Motional intelligence and
life satisfaction of teachers working at private special education institutions. Procedia
Social and Behavioral Sciences, 2, 2300–2304.
D’ZURILLA, T.J., OLIVARES, A.M., KANT, G.L. (1998). Age and gender differences in
social problem-solving ability. Personality and Individual Differences. 25, 241-252.
DİRİK, M. Z. (1998). Bazı duyuşsal giriş özelliklerinin başarıya etkisi. Selçuk üniversitesi
eğitim fakültesi. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Konya: Alaaddin Keykubat
Kampüsü.
DOĞAN, U. (2009). Lise öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile
problem çözme becerilerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek
Lisans Tezi. Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
ERDOĞDU, M.Y. (2008). Duygusal zekâ’nın bazı değişkenler açısından incelenmesi.
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 7 (23),62–76.
FERAH, D. (2000). Kara harp okulu öğrencilerinin problem çözme becerilerini
algılamalarının ve problem çözme yaklaşım biçimlerinin cinsiyet, sınıf, akademik başarı
ve liderlik yapma açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı. Ankara.
FİDAN, N. (1985). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Alkım Kitapçılık Yayıncılık.
GOLEMAN, D. (1998). Duygusal zekâ neden iq’dan daha önemlidir? İstanbul: Varlık
Yayınları
GOLEMAN, D. (2000). İş başında duygusal zekâ. İstanbul: Varlık Yayınları.
18
GÖCET, E. (2006). Üniversite öğrencilerinin duygusal zeka düzeyleri ile stresle başa çıkma
tutumları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sakarya.
GÖLBAŞI, Z ve KELLECİ M. (2004). Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin
problem çözme becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. C.Ü. Hemşirelik
Yüksekokulu Dergisi. 8 (2),1-8.
GÜÇLÜ, N. (2003). Lise müdürlerinin problem çözme becerileri. Milli Eğitim Dergisi.
(160),272-300.
GÜÇRAY, S.S. (2003). The analysis of decision making behaviors and perceived problem
solving skills in adolescents. The Turkish Online Journal of Educational Technology –
TOJET. 2 (2), 5.
GÜLER, A. (2006). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin duygusal zekâ düzeyleri
ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
HARROD, N. R. ve SCHEER, S. D. (2005). An exploration of adolescent emotional
intelligence in relation to demographic characteristics. Adolescence. 40(159), 503- 512.
HEPPNER, P. P. ve PETERSEN, C. H. (1982). The development and implications of a
personal problem-solving inventory. Journal of Counseling Psychology. 29(1), 66-75.
İŞMEN, E. (2001).Duygusal zekâ ve problem çözme. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim
Bilimleri Dergisi ,(13).111-124.
KARASAR, N. (2005). Araştırmalarda rapor hazırlama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KARASAR, N. (1991). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
KASAP, Z. (1997). İlköğretim 4. sınıf öğrencilerinin sosyo-ekonomik düzeye göre problem
çözme başarısı ile problem çözme tutumu arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
KOCAYÖRÜK, A. (2004). Duygusal zekâ eğitiminde drama etkinlikleri. Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
KÖKSAL, A. (2003). Ergenlerde duygusal zekâ ile karar verme stratejileri arasındaki ilişki.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
İstanbul.
KÖROĞLU, S.G.(2006). Sınıf rehber öğretmenlerinin algılarına göre psikolojik danışmanların
duygusal zekâ düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi,
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
MAYER, J.D. ve SALOVEY, P (1993). The intelligence of emotional intelligence.
Intelligence. 17(4),433-442.
MAYER, D.J. ve SALOVEY, P.C. (2000). Emotional intelligence: meets traditional standard
for an intelligence. Management Research News. 27.(4). 268–298.
19
NEWSOME, S., DAY, A.L. ve CATANO, V.M.(2000). Assessing the predictive validity of
emotional intelligence. Personality and Individual Differences,(29), 1005-1016.
0’CONNOR, J.R., RAYMOND, M. ve LITTLE, I. S.(2003). Revisiting the predictive validity
of emotional intelligence: self report versus ability based measures. Personality and
Individual Differences, (35), 1893- 1902.
PARKER, J.D.A., CREQUE, R.E., BARNHART, L.D., HARIS, J .I., MAJESKi, S.A.,
WOOD, L.A., BOND. B.J., HOGAN. M.J. (2004). Academic achievement in high
school: does emotional intelligence matter? Personality and Individual Differences. (37),
1321-1330.
SEMERCİ, N ve ÇELİK, V. (2002). İlköğretimde problemler ve çözüm yolları. Kuram ve
Uygulamada Eğitim Yönetimi.8(30), 205-218.
SERİN, N.B. VE DERİN, R. (2008). İlköğretim öğrencilerinin kişilerarası problem çözme
becerisi algıları ve denetim odağı düzeylerini etkileyen faktörler. Uluslar Arası İnsan
Bilimleri Dergisi. 5(1),1-18.
SHAPIRO, L.E., (1998). Yüksek EQ’lu bir çocuk yetiştirmek (Çev: Ü. Kartal). İstanbul: Varlık
Yayınları.
ŞAHİN, N.; ŞAHİN, N. H. ve HEPPNER, P. P. (1993). Psychometric proporties of the problem
solving inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and
Research, 17 (4), 379-396.
ŞİRİN, A. ve GÜZEL, A. (2006). Üniversite öğrencilerinin öğrenme stilleri ile problem çözme
becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. (6)
233–264.
TAYLAN, S. (1990). Heppner'in problem çözme envanterinin uyarlama güvenirlik ve geçerlik
çalışmaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
THI LAM, L. ve KIRBY, S.L. (2002). Is emotional intelligence an advantage? An exploration
of the impact of emotional and general intelligence on individual performance, The
Journal Of Social Psychology, 142(1),133-143.
TİTREK, O. (2004). Eğitim fakültesi öğretim üyelerinin duygusal zekâ yeterliklerini
işyaşamında kullanma ve akademik başarı düzeylerine ilişkin karşılaştırmalı bir
araştırma. Doktora tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü
TUNCA, M. M. (2004). Meslek lisesi öğretmenlerinin duygusal zekâları ile problem çözme
becerileri arasındaki ilişkinin araştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
TURAN, M. HERKEN, H. MUTLU, N. KÜÇÜKKOLBAŞI, K. (1998). Öğrencilerde benlik
saygısı ile ruhsal belirti dağılımı arasındaki ilişki. Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi
VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Konya: Alaaddin Keykubat Kampüsü.
TURANLI, A.(2007). İlköğretim okulu müdürlerinin duygusal zekâ ve öğretmenlerin iş doyum
düzeyleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri
Enstitütüsü, İzmir.
20
ULUPINAR, S. (1997). Hemşirelik eğitiminin öğrencilerin sorun çözme becerilerine etkisi.
Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
ÜNÜVAR, A. (2003). Çok yönlü algılanan sosyal desteğin 15-18 yaş arası lise öğrencilerinin
problem çözme becerilerine ve benlik saygısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
YALÇINKAYA, M., ARLI, D. ve YETİM, S.(2009). Öğretmen adaylarının duygusal zekâ
düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi
18. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İzmir.
YALÇINKAYA, M. (2010). Öğretmen adaylarının problem çözme davranışları ve duygusal
zekâ düzeyleri üzerine bir araştırma. Ege Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İzmir.
YERLİ, S. (2009). İlk ve ortaöğretim okullarındaki yöneticilerde duygusal zekâ ve problem
çözme becerileri arasındaki ilişki: İstanbul Anadolu Yakası örneği. Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
YILMAZ, S. (2007). Duygusal zekâ ve akademik başarı arasındaki ilişki. Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
