You are here

1982 Sonrası Anayasa Mahkemesinin Verdiği Siyasi Parti Kapatma Kararlarının Demokratikleşme Bağlamında İncelenmesi

Aftermath 1982 Investigations of Abolitions of Political Parties Constitutuonal Court Verdicted in Terms of Democratizion

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to propose solutions within context of militant democracy understanding and democratization towards political parties closed by the Constitutional Court since 1982. In this context in the study closure of political parties are evaluated in Turkey in terms of democratization investigating the political party and democracy concepts, militant democracy understanding and development, legal regulations of Turkey political parties and the political parties closed by Constitutional Court since 1982. As a result of examined closure decisions it has been observed that Constitutional Court reflects state-oriented ideology in a rigid way, due to acts which necessitate comment there is mentality of judges and jurisprudence problems, there is applied restricted sanctions in political party trials and closure decisions can’t create permanent effect on a societal basis. Turkey’s one of the major obstacles in the path of future democracy, closure of political parties, can just be tackled with preparation of a new political parties act attended by all stakeholders, relying on political parties and applying to closure as a last resort.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, 1982 yılından sonra Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılan siyasi partilerin kapatılma nedenlerini militan demokrasi anlayışı ve demokratikleşme açılarından analiz ederek, bu kapsamda çözüm önerileri sunmaktır. Çalışmada, siyasi parti ve demokrasi kavramları, militan demokrasi anlayışı ve gelişimi, Türkiye'de siyasi partiler ile ilgili hukuki düzenlemeler ve 1982 yılından sonra Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılan siyasi partiler incelenerek, Türkiye'de siyasi partilerin kapatılma rejimi demokratikleşme açısından değerlendirilmektedir. İncelenen kapatma kararlarının sonucunda, Anayasa Mahkemesi’nin verdiği kararlarda devlet-merkezli ideolojiyi katı bir şekilde yansıttığı, yorumlanmaya muhtaç yasalar nedeniyle içtihat sorunlarının olduğu, siyasi parti davalarında kısıtlı yaptırım uygulanabilmesi, kapatılma kararlarının toplumsal düzeyde kalıcı bir etki göstermediği gibi sorunlar gözlemlenmektedir. Türkiye'nin ileri demokrasi yolundaki önemli engellerinden biri olan siyasi partilerin kapatılması sorunu ancak tüm paydaşların katıldığı, siyasi partilere güven duyan ve kapatılmanın en son çare olarak uygulandığı yeni bir siyasi partiler kanunun hazırlanması ile aşılabilecektir.
1
27

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

Aliefendioğlu Y. (1999), “Siyasi Partiler ve Sivil Toplum Örgütleri”,
Anayasa Yargısı Dergisi, Sayı: 16, s. 95-115.
Anayurt Ö. (2001), “Türk Hukukunda Siyasal Partilerin Kapatılması Rejimi:
Ulusal Demokrasinin Strasbourg Demokrasisi Karşısında Hükmen
Yenilgisi”, Liberal Düşünce Dergisi, Yaz Dönemi, Yıl: 6, Sayı: 23,
s. 5-28.
Arslan Z. (2001), “Anayasa Mahkemesi’nin Siyasal Partiler Politikası: “ve
çağı’nda “Ya-ya da”cı Yaklaşımın Anakronizmi Üzerine Bir
Deneme”, Liberal Düşünce Dergisi, Bahar Dönemi, Yıl: 6, Sayı: 22,
s. 5-14.
E. YAVUZ ve M.E. ÖZGÜL
25 Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi,2016, yıl: 4, cilt: 4, sayı: 4
Aydın M. (2009), “Milletvekillerinin Yasama Sorumsuzluluğunun Siyasal
Parti Kapatma Davalarına Etkisi”, Ankara Üniversitesi Hukuk
Fakültesi Dergisi, Cilt: 58, Sayı: 4, s. 711-735.
Başaran M. S. (1998), “Refah Partisi’nin Kapatılması Üzerine Hukuki Bir
İnceleme”, Liberal Düşünce Dergisi, Kış Dönemi, Cilt: 3, Sayı: 9, s.
17-27.
Başgil A. F. (2006), Demokrasi Yolunda, Yağmur Yayınevi, İstanbul.
Can, O., (2006), Siyasi Partilerin Kapatılmasında Anayasal Ölçütler,
Anayasa Yargısı İncelemeleri, Sayı: 1, Ankara.
Çalışkan Z. ve Kahraman M., (2007), “Türkiye’de Siyasal Partilerin
Hukuksal Statüsü ve Siyasal Partilerin Kapatılması Rejimi”, Doğu
Anadolu Araştırmaları, s. 122-131.
Daver B. (1985), “Anayasa Mahkemesi Kararları Açısından Siyasal Partiler:
Birkaç Örnek Olay”, Anayasa Yargısı Dergisi, Sayı: 2, s. 93-140.
Demirel T. (2013), Siyaset Bilimi, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
Duverger M. (1995), Siyasi Rejimler, (Çev. Teoman Tunçdoğan), İletişim
Yayınları.
Erdoğan M. (2001a), "Siyasi Partiler, Devlet ve Demokrasi", Liberal
Düşünce Dergisi, Sayı: 22, s. 59-66.
Erdoğan M. (2001b), “Fazilet Partisi’ni Kapatma Kararı Işığında
Türkiye’nin Anayasa Mahkemesi Sorunu”, Liberal Düşünce Dergisi,
Yaz Dönemi, Yıl: 6, Sayı: 23, s. 36-40.
Erdoğan M. (2011), Anayasa Hukuku, Orion Kitabevi, 7. Baskı, Anakara.
Gökçe B. (2002), “2001 Yılında Yapılan Anayasa Değişikliklerinin Sosyal
Ekonomik ve Siyasal Yönden Değerlendirilmesi”, Anayasa Yargısı
Dergisi, Sayı: 19, s. 1-17.
Gözler K. (2013), Türk Anayasa Hukuku Dersleri, Ekin Basım Yayın
Dağıtım, 14. Baskı, Şubat, Bursa.
Gülsoy M. T. (2001), “Anayasa Mahkemesi Kararlarında Ölçü-Norm ve
Siyasal Alanın Sınırı Olarak Başlangıç İlkeleri”, Liberal Düşünce
Dergisi, Bahar Dönemi, Yıl: 6, Sayı: 22, s. 46-58.
Hakyemez Y. Ş. (2001), “İki Binli Yıllarda Militan Demokrasinin
Güncelliği: Federal Almanya, Avusturya ve Türkiye Örnekleri”,
Liberal Düşünce Dergisi, Bahar Dönemi, Sayı: 22, Ankara, 74-92.
Işık H.M. (2012), Anayasa Mahkemesi Kararlarında Devletin Resmi
İdeolojisi, Adalet Yayınevi, Ankara.
Kapani M. (2007), Politika Bilimine Giriş, 20. baskı, Bilgi Yayınevi, Ekim
Ankara.
1982 Sonrası Anayasa Mahkemesinin Verdiği Siyasi Parti Kapatma Kararlarının…
26 Research Journal of Politics, Economics and Management, 2016, Year:4, Volume:4, Issue:4
Kuzu B. (1987), “1961 ve 1982 Anayasalarında ve Bunlara İlişkin Siyasi
Partiler Kanunlarında Siyasi Parti Kavramı, Kuruluşu ve Kapatma
Rejimi (Karşılaştırmalı Bir İnceleme)", İÜHFM, Cilt: 52, Sayı: 1-4,
s.145-184.
Küçük A. (2005), Siyasi Partilere İlişkin Yasaklamalar (Tarihi Gelişim
AİHS, AİHM İçtihatları, Bazı Ülkeler Teorik Çerçeve, 1982
Anayasası ve Türk AYM İçtihatları), Asil Yayın Dağıtım, Ankara.
Marshall G. (1999), Sosyoloji Sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Mert Y. L. (2008), Cumhuriyet Döneminde Kapatılan Siyasi Partiler, İlkim
Basım Yayın Dağıtım, Ankara.
Odyakmaz Z. (1996), “Siyasi Partilerin Kapatılması İle İlgili Hükümlerde
Uyumsuzluklar ve Uygulamalardaki Güçlükler”, Anayasa Yargısı
Dergisi, Sayı: 13, s. 231-245.
Özbudun E. (2000), Türk Anayasa Hukuku, 6. Baskı, Yetkin Yayınları,
Ankara.
Özcan H. ve Yanık M. (2011), Siyasi Partiler Hukuku, Der Yayınları, 2.
Baskı, İstanbul.
Öztekin A. (2007), Siyaset Bilimine Giriş, Siyasal Kitabevi, 5. Baskı,
Ankara.
Perinçek D. (2008), Anayasa ve Partiler Rejimi, Kaynak Yayınları: 48,
Güncelleştirilmiş Dördüncü Basım, Haziran.
Sezen S. (2000), Seçim ve Demokrasi, Gündoğan Yayınları, 2. Baskı,
Ankara.
Şafak A. (2012), “Türk Demokrasisi–Siyasi Partiler, Parti Kültürü ve Seçim
Sistemi Üzerine”, Journal of Business Economics and Political
Science, Volume: 1, Number: 2, pp. 1-29.
Teziç E. (1976), 100 Soruda Siyasi Partiler (Partilerin Hukuki Rejimi ve
Türkiye’de Partiler), Gerçek Yayınevi, İstanbul.
Teziç E. (2007), Anayasa Hukuku, Beta Basım Yayın Dağıtım, 12. Baskı,
İstanbul, Kasım.
Tikveş Ö. (1969), T.C. Anayasası Şerhi ve Uygulaması, İ.Ü.H.F., İstanbul.
Tunaya T. Z. (1995), Türkiye’de Siyasi Partiler 1859-1952, Arba Yayınları,
İstanbul.
Uslu F. (2013), “Anayasa Yargısının Meşruluğu”, Türkiye Adalet Akademisi
Dergisi, Cilt: 15, s. 215-245.
Yayla A. (2001), “FP’nin Kapatılması ve Türkiye’nin Cari Sisteminin
Çıkmazları”, Liberal Düşünce Dergisi, Yaz Dönemi, Yıl: 6, Sayı:
23, s. 61-75.
E. YAVUZ ve M.E. ÖZGÜL
27 Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi,2016, yıl: 4, cilt: 4, sayı: 4
Yüzbaşıoğlu N. (2005), Anayasa Hukukunun Temel Metinleri, Beta Basım
Yayım Dağıtım, 3. Baskı, Ekim, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com