You are here

Barışyapıcı Öğrencilerin Barışyapıcılık Sürecine İlişkin Algıları

Peacemaker Students' Perceptions of Peacemaking Process

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The purpose of this research was to reveal peacemaker students' perceptions related to experiences gained through peacemaking process. In the research, "semi-structured interview technique" was used as a method of qualitative research. The research, in which criterion sampling technique was used as a one of purposeful sampling methods, were carried out with a total of 25 students (girls n=16; boys n=9) through semi-structured interviews. In the analysis of qualitative data obtained through Interview Form developed by researchers, content analysis technique was used. Research results indicated that students felt happy to become a peacemaker and their self-esteem and self-confidence increased; they considered the most admirable aspects of peacemaking as preventing fights, making peace among and between people, and personal development/transformation; they also stated that their behaviors were transformed in the positive way; their problem solving and communication skills were improved; attitudes towards violence were decreased; peacemakers used peacemaking knowledge and skills out of school settings.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, barışyapıcı öğrencilerin barışyapıcılık sürecinde yaşadıkları deneyimlere ilişkin algılarını ortaya çıkarmaktır. Araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden "yarı yapılandırılmış görüşme tekniği" kullanılmıştır. Amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme tekniğinin kullanıldığı araştırmada toplam 25 öğrenciyle (kız n=16; erkek n=9) yarı yapılandırılmış görüşmeler yürütülmüştür. Araştırmacılar tarafından geliştirilen Görüşme Formu'ndan elde edilen nitel verilerin analizinde "içerik analizi" tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma bulguları, öğrencilerin barışyapıcı seçildikleri için mutlu olduklarını, özsaygılarının ve özgüvenlerinin arttığını; kavgaları önlemeyi, insanları barıştırmayı ve kişisel gelişim/dönüşüm sağlamasını barışyapıcılığın en çok beğenilen yönü olarak gördüklerini; barışyapıcı olduktan sonra davranışlarında olumlu yönde bir dönüşüm yaşandığını; sorun çözme ve iletişim becerilerinin geliştiğini; şiddete yönelik eğilimlerinin azaldığını; barışyapıcılık bilgi ve becerilerini okul dışında kullandıklarını göstermiştir.
14
26

REFERENCES

References: 

Bell, S. K.,
Coleman
, J. K., Anderson, A., Whelan, J. P., & Wilder, C. (2000). The effectiveness of peer mediation in a low-SES rural elementary school. Psychology in the Schools, 37(6), 505-516.
Bickmore, K. (2002). Good training is not enough: Research on peer mediation program implementation. Social Alternatives, 21(1), 33-38.
Burrell, N. A., Zirbel, C. S., & Allen, M. (2003). Evaluating peer mediation outcomes in educational settings: A meta-analytic review. Conflict Resolution Quarterly, 21(1), 7-26.
Danesh, H. B. (2008). The Education for Peace integrative curriculum: Concepts, contents, and efficacy. Journal of Peace Education, 5(2), 157-173.
Galtung, J. (1969). Violence, peace, and peace research. Journal of Peace Research, 6(3), 167-191.
24
Journal of
Educational
Sciences
Adnan Menderes
Üniversitesi
Eğitim Fakültesi
Eğitim Bilimleri Dergisi, Haziran 2015, 6(1), 14-26
http://dergi.adu.edu.tr/egitimbilimleri/
Gazioğlu, G.
(2008)
. The effects ofpeace and conflict resolution education on emotional intelligence, self-concept, and conflict resolution skills. Unpublished master's thesis, Boğaziçi University, İstanbul.
Güloğlu, F. (2011). Çatışan öğrenciler ile arabulucu öğrencilerin "akran arabuluculuk" uygulamalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Gülkokan, Y. (2011). "Akran arabuluculuk eğitiminin" ilköğretim öğrenci anlaşmazlıkları üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Harris, I. M. (2004). Peace education theory. Journal of Peace Education, 1(1), 5-20.
Harris, R. D. (2005). Unlocking the learning potential in peer mediation: An evaluation of peer mediator modeling and disputant learning. Conflict Resolution Quarterly, 23(2), 141-164.
Hessler, R. M., Hollis, S., & Crowe, C. (1998). Peer mediation: A qualitative study of youthful frames of power and influence. Mediation Quarterly, 15(3), 187-198.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (1995a). Teaching students to be peacemakers (3rd ed.). Edina, MN: Interaction Book Company.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (1995b). Our mediation notebook (3rd ed.). Edina, MN: Interaction Book Company.
Johnson, R. T. & Johnson, D. W. (2002). Teaching students to be peacemakers: A meta-analysis.
Journal of Research in Education, 12(1), 25-39.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (2004). Implementing the "Teaching Students To Be Peacemakers Program". Theory Into Practice, 43(1), 68-79.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (2006). Peace education for consensual peace: The essential role of conflict resolution. Journal of Peace Education, 3(2), 147-174.
Kaçmaz, T.
(2011)
. Perspectives of primary school peer mediators on their mediation practices. Egitim Arastirmalari-Eurasian Journal of Educational Research, 43, 125-142.
Korkut, F. (2003). Rehberlikte önleme hizmetleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Biimler Enstitüsü Dergisi, 9,
441-452.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Sadri-Damirchi, E. & Bilge, F. (2014). The effect of peace education program on the seven-grade student's conflict resolution and communication skills. Education and Science, 39(175), 309¬318.
Sağkal, A. S. (2011). Barış eğitimi programının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin saldırganlık eğilimleri, empati düzeyleri ve barışa ilişkin görüşleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Sağkal, A. S., Türnüklü, A. ve Totan, T. (2012). Kişilerarası barış için empati: Barış eğitiminin empati becerilerine etkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Biimleri, 12(2), 1447-1460.
Salomon, G. (2006). Does peace education really make a difference? Peace and Conflict: Journal of Peace Psychobgy, 12(1), 37-48.
Smith, S. W., Daunic, A. P., Miller, M. D., & Robinson, T. R. (2002). Conflict resolution and peer
mediation in middle schools: Extending the process and outcome knowledge base. The Journal of Social Pyschology, 142(5), 567-586.
Türk,
F
. (2013). Akran arabuluculuk eğitiminin lise öğrencilerinin arabuluculuk becerilerine etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Türnüklü,
A
. (2011). Peer mediators' perceptions of the mediation process. Education and Science, 36(159), 179-191.
25
Journal of
Educational
Sciences
Adnan Menderes
Üniversitesi
Eğitim Fakültesi
Eğitim Bilimleri Dergisi, Haziran 2015, 6(1), 14-26
http://dergi.adu.edu.tr/egitimbilimleri/
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., İkiz, E. ve Balcı, F. (2009). Liselerde öğrenci şiddetinin önlenmesi: Anlaşmazlık çözümü, müzakere ve akran-arabuluculuk eğitim programı. Ankara: Maya Akademi.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Sünbül, D., & Ergül, H. (2009). Does peer mediation really work? Effects of conflict resolution and peer-mediation training on high school students' conflicts. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1 (1), 630-638.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Türk, F., Kalender, A., Şevkin, B.,
&
Zengin, F.
(2009)
. Helping students resolve their conflicts through conflict resolution and peer mediation training. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1 (1), 639-647.
Yıldırım,
A
. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. bs.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com