You are here

Ankara’da Aile Sağlığı Merkezlerinde Çalışan Aile Hekimliği Uzmanlarının Aile Hekimliği Asistanlarına Eğitim Vermek İle İlgili Görüşleri

The Opinions of the Family Medicine Specialists Who Work in Family Health Centers in Ankara about the Training of Family Medicine Residents

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Objective: The objective of this study is to determine the opinions, perceptions and tendencies of the family medicine specialists about prospective family health centers employed for resident’s training and the contribution process of the family medicine specialists to the residents concerned. Material and Methods: This study employed a descriptive research type. The universe of the study is 104 family medicine specialists who work in family health centers in Ankara. 84 of these family medicine specialists were reached by the researcher’s phone calls, took their consents and sent the questionnaire concerned to the participants. The participation was voluntary and 40 of the 84 family medicine specialist returned the questionnaire and e-mailed back. The return rate of the questionnaire is 47%. The obtained data were analyzed in terms of frequency, correlation between variables and statistical differences, and then the findings were discussed. The qualitative data, on the other hand were analyzed by means of descriptive analysis. Results: The participants seemed to be positive about training of the residents by specialist family physicians and they found it useful. They were found to be eager to share their knowledge and experiences but they indicated the difficulty of workload and patients’ number. However, they had a self-confident and motivated profile in terms of working as a trainer in family health centers. Discussion: The information and awareness of the family medicine specialists should be enhanced and their workload and working hours should be revised.
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu çalışmanın amacı; aile hekimliği uzmanlarının, uygulamaya geçecek olan eğitim aile sağlığı merkezleri (EASM) ve bu alandaki asistanların eğitimine katkıda bulunma süreci ile ilgili görüş, düşünce ve eğilimlerini öğrenmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı tipte bir çalışmadır. Çalışmanın evrenini Ankara ili aile sağlığı merkezlerinde görev yapmakta olan 104 aile hekimliği uzmanı (AHU) oluşturmaktadır. Bu AHU’ların 84’üne elektronik posta adreslerine (e-posta); araştırmacı telefonla arayarak ulaşmış, onaylarını aldıktan sonra oluşturulan anket e-posta adreslerine gönderilmiştir. Gönüllü katılıma dayanan araştırmada 84 AHU’dan 40’ı anketi doldurup e-posta yolu ile geri göndermiştir. Anket cevaplama hızı %47’dir. Elde edilen veriler frekans, değişkenler arası korelasyon ve istatistiksel fark açısından analiz edilmiş ve sonuçlar yorumlanmıştır. Bulgular: Katılımcı AHU’lar bu alandaki asistanların eğitiminde yer almayı olumlu ve yararlı bulmuş, kendilerinin de birer eğitimci olarak bilgi ve deneyimlerini paylaşmaktan yana olduklarını, ancak iş yüklerinin ve çalışma saatlerinin azaltılması yönünde bir düşünceye sahip oldukları görülmüştür. Aile Sağlığı Merkezlerindeki (ASM) uzman aile hekimleri eğitim anlamında kendine güvenen ve motivasyonlu bir görüntü çizmiştir. Sonuç: EASM’lerin kuruluşu ve işleyişi konusunda AHU’ların bilgi ve farkındalıkları artırılmalı, eğitici aile hekimlerinin iş yükü ve çalışma saatleri yeniden düzenlenmelidir.
6
10

REFERENCES

References: 

1. Mc Whinney IR, Freeman T. Textbook of Family Medicine, 3rd edt. Oxford University Press 2009; 3-7:58-70.
2. Saultz JW. Textbook of Family Medicine, Definingand Examining the Discipline, Mc Graw-Hill Health Professions Division 2000;3-5.
3. Stange KC, Ferrer RL. The paradox of primary care. Ann Fam Med 2009;7:293-9.
4. Tatar M, Kanavos P. Health Care Reform in Turkey. Eurohealth 2006;12(1): 20-2.
5. Saatçi E. Development of Family Medicine Specialization in Turkey. Euract Newsletter 2011;2(3):3-5.
6. Başak O. Aile Hekimliği Uygulama Eğitimi ve Rotasyonlar. Türk Aile Hek. Dergisi 2011;15(2):85-7.
7. Aile Hekimliği Standart, Müfredat ve Rotasyon Belirleme Komisyonu. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitiminde Rotasyon Uygulamaları Üzerine Rapor. Türk Aile Hek. Dergisi 2011;15(2):88-90.
8. Başak O, Saatçi E, Ceyhun G. Akademik Aile Hekimliği ve Gelişme Özellikleri: Türkiye deneyimi. Türk Aile Hek Dergisi 2005;9:174-82.
9. Sağlık Bakanlığı (Türkiye Halk Sağlığı Kurumu)’ndan: Eğitim aile sağlığı merkezleri ödeme ve sözleşme yönetmeliği 2014. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/09/20140926-3.htm Erişim Tarihi: 01.Şubat.2015.
10. Başak O, Güldal D. Akademik aile hekimliği bölümlerinin 20 yılı: Gelişimsel süreç üzerine bir değerlendirme. Türk Aile Hek Dergisi 2014;18(1):16-24.
11. Tıpta Uzmanlık Kurulu 23/06/2010 tarih ve 82 sayılı karar. http://www.tuk.saglik.gov.tr/rotasyonlar.pdf Erişim tarihi: 30.Ocak.2015.
12. Tanriover Ö. On the way to be a ‘good teacher’. Euract newsletter. 2011;2(2): 8-9.
13. Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği Eğitim Aile Sağlığı Merkezleri Oluşturulması Çalıştayı 2012. http://www.tahud.org.tr/guncel/dernek-haber/egitim-aile-sagligi-merkezle... Erişim Tarihi: 30.Ocak.2015.
14. Başak O. Bir disiplin olarak aile hekimliğinin ülkemizdeki gelişimi. Turk Aile Hek Dergisi 2013; 17:29-36.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com