You are here

Örgütsel Güvenin Kaynağı Olarak İşletmelerin Çalışanlara Karşı Sosyal Sorumlulukları

Firms’ Social Responsibilities Towards Personnel as the Source of Organizational Trust

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In contemporary business world, in order to obtain competitive advantage, the importance of human capital is increased, which is associated with job satisfaction and organizational commitment of employees. In this study, we analyzed the assumption, empirically in manufacturing sector, that firms’ socially responsible activities towards employees are a source of organizational trust. Depending on analysis results, we postulated that organizational trust is influenced, in a large extent, by social responsibility variables, namely, discipline and complaint procedures, personnel appraisal and selection, working conditions, performance evaluation and training and career development.
Abstract (Original Language): 
Rekabet avantajı elde etmek için beşeri sermayenin öneminin gittikçe arttığı günümüz iş dünyasında, çalışanların iş tatmini ve örgütsel bağlılıklarının geliştirilmesi örgütsel güven değişkeniyle ilişkilendirmiştir. Bu çalışmada, örgütsel güvenin kaynağı olduğu öngörülen çalışanlara karşı sosyal sorumluluk uygulamalarının etkisi incelenmiş ve üretim sektöründeki çalışanlar üzerinde ampirik bir uygulama gerçekleştirilmiştir. Analiz bulgularına göre örgütsel güven değişkeni büyük ölçüde disiplin ve şikayet prosedürleri, personel bulma ve seçme, çalışma koşulları, başarı değerleme ve eğitim ve kariyer geliştirme değişkenlerinden etkilenmektedir.

REFERENCES

References: 

ALDEMİR, M.C., ATAOL, A. ve BUDAK, G. (1996). Personel Yönetimi, Fakülte Kitabevi, İzmir.
ARGON, T. ve EREN, A. (2004). İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
ARSLAN, M. (2001). İş ve Meslek Ahlakı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
BAKAN, İ., BÜYÜKBEŞE, T., GÜVEN, M., TAŞLIYAN, M. (2004). “Akademik Personelin Kararlara Katılması Üniversitelerdeki
Yöneticilerin Başarısını Etkiler Mi”, Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Osmangazi Üniversitesi İİBF,
Eskişehir.
BİNGÖL, D. (2003). İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Basım Yayım, İstanbul.
BREEN, B. ve DAHLE, C. (1999). Trust for a change: How building trust can facilitate change, Fast Company.
CAN, H., AKGÜN, A., KAVUNCUBAŞI, Ş. (2001). Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi, Siyasal Kitabevi, Ankara.
CAUDRON, S. (2002). Rebuilding trust through communication, Workforce.
CHATHOTH, P. K.., MAK, B., SIM, J., JAUHARI, V. ve MANAKTOLA, K. (2011). “Dimensions of Organizational Trust across
Cultures: A Comparative Analysis of U.S. and Indian Full Service Hotels”, International Journal of Hospitality
Management, 30, 233–242.
ERDEM, F. (2003). Sosyal Bilimlerde Güven, Vadi Yayınları.
EREL, D. (1997). “Başarım Değerlemede Adalet ve İşgörenlerin Doyumu”, Ankara Üniversitesi, SBF Dergisi, Cilt 52, No 1–4,
Ankara.
ERSEN, H. (1997). Toplam Kalite ve İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisi, Sim Matbaacılık, İstanbul.
GAMBETTA, D. G. (1988). Can we trust trust? In D. G. Gambetta (Ed.), Trust: 213-237. New York: Basil Blackwell.
GERNİ, M. (2001). “İşyerinde Cinsel Taciz: Erzurum İlinde Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi,
Cilt 56, Sayı,3, Ankara.
ULUSLARARASI ALANYA İŞLETME FAKÜLTESİ DERGİSİ 4/2 (2012)
149
GILLILAND, S. W. (1993). The perceived fairness of selection systems: An organizational justice perspective”, Academy of
Management Review, Vol. 18, No: 4, 694-734.
GREENBERG, J. ve BARON, R. A. (2003). Behavior in Organizations, Prentice Hall.
GÜNAYDIN, S. C. (2001). “İşletmelerde Örgütsel Adalet ve Örgütsel Güven Değişkenlerinin Politik Davranış Algısı ve İşbirliği Yapma
Eğilimine Etkisini İnceleyen Bir Çalışma”, Yayınlanmamış Y.Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi SBE.
GÜRLEK, B., GÜROL, M. A. (1993). “Kaliteye Giden Yolda Etik Yapının Rolü”, Dokuz Eylül Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı 1,
Cilt 8, İzmir.
HOSMER, L. T. (1995). Trust: “The Connecting Link Between Organizational Theory and Philosophical Ethics”, Academy of
Management Review, 20(2).
KARANCI, P. (1995). “Küçük Sanayi İşletmelerinin Personele İlişkin Sosyal Sorumlulukları”, Yayınlanmamış Y. Lisans Tezi, İstanbul
Üniversitesi.
MAYER, R. C., DAVIS, J. H., SCHOORMAN, F. D. (1995). “An Integrative Model Of Organizational Trust”, Academy of
Management Review, 20(3).
NALBANT, E. (2005). İşletmelerde Sosyal Sorumluluk ve İş Ahlakı. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 12 (1), 193-201.
ÖĞE, S. (1998). “Kariyer Yönetimi ve Kariyer Yönetiminde Karşılaşılan Güncel Sorunlar”, Verimlilik Dergisi, Sayı 4.
PAKSOY, M. (2000). “İşletmelerde İşçilerin Yönetime Katılıma İlişkin Bir Yaklaşım Önerisi: Not Alma Ve Düşünme Odası (Taking
Note and Thinking Room) ve Ş. Urfa’da Faaliyet Gösteren Sanayi İşletmeleri Yöneticileri ve İşçileri ile Karşılaştırmalı Bir
Anket Çalışması”, 8. Ulusal Yönetim Kongresi, Nevşehir.
SABUNCUOĞLU, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi, Ezgi Kitabevi, Bursa.
SHOCKLEY-Z., P., ELLIS, K., WINOGRAD, G. (2000). “Organizational Trust: What It Means, Why It Matters”, Organization
Develeopmant Journal, 18(4).
SÖNMEZ, D. (2000) “İşletmelerde Personele İlişkin Sosyal Sorumluk Anlayışı ve Verimliliğe Etkisi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Marmara Üniversitesi SBE.
ŞİMŞEK, B. (2000) “Yöneticilerin Çalışanlara Karşı Etik Sorumlulukları”, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Dergisi, Cilt 1, Sayı:3, İzmir.
TAN, H. H. ve TAN, C.S.F. (2000). “Toward The Differentiation of Trust in Supervisor and Trust in Organization”, Genetic, Social,
and General Psychology Monographs, 126 (2).
TUTUM, C. (1979). Personel Yönetimi, Doğan Basımevi, Ankara.
TÜRKER, E. (1977). “İşçi Sendikaları Açısından Sendika Özgürlüğü ve Bu Özgürlüğün Güvencesi”, Eskişehir İTİA Dergisi, Cilt 13,
Sayı 1, Eskişehir.
WHITENER, E. M., BRODT, S. E., KORSGAARD, M. A., WERNER J. M. (1998). “Managers as Initiators of Trust: An Exchange
Relationship Framework for Understanding Managerial Trustworthy Behavior”, Academy of Management Review, 23(3).
YÜKSEL, Ö. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi, Gazi Kitabevi, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com