You are here

Home » Content

YUNANCA–OSMANLICA/KARAMANLICA BİR SÖZLÜK: LEKSİKON ELLİNOTURKİKON

THE GREEK–OTTOMAN/CARAMANIAN LANGUAGE DICTIONARY: LEKSIKON ELLINOTURKIKON

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2009
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.826

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Caramanians were Orthodox Christian in Anatolia. They used to both speak Turkish and use Greek alphabet in their texts. They particularly lived in Anatolia, for instance; in Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Burdur, Aydın, Black Sea area. In addition, Istanbul, Syria and the Balkans etc. Although they were Turkish (particularly Pechenek, Kuman Turks), they were managed by Byzantion as paid soldiers in Anatolian area in 11. century, espacially in the Toros Mountains and after that time, they began to adopt Orthodox Christian. Now, They have lived in Greece since the population replacement in 1923. In this study, the Greek - Ottoman / Caramanian Language dictionary called Leksikon Ellinoturkikon which was published in Athena in 1860 is introduced and then some information is given about its qualifications.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Karamanlılar, Anadolu’daki Türkçe konuşan ve yazılarında Grek alfabesini kullanan Ortodoks Hristiyanlardı. Özellikle Anadolu’da (Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Burdur, Aydın ve Karadeniz vb.), İstanbul, Suriye ve Balkanlar’da yaşadılar. Karamanlılar aslında 11. yüzyılda Anadolu’da, özellikle Toros dağlarına Bizans tarafından yerleştirilen askerlerdi. Bunlar Bizans ordusunda paralı asker olan Türk (özellikle Peçenek ve Kuman Türkleri) boyları idi. Daha sonra Ortodoks Hristiyan inancını benimsediler. Şu anda çoğu 1923’teki nüfus mübadelesinden beri Yunanistan’da yaşamaktadır. Bu çalışmada 1860 yılında Atina’da basılmış Yunanca - Osmanlıca / Karamanlıca bir sözlük olan Leksikon Ellinoturkikon adlı sözlüğün tanıtımı yapılmış ve özellikleri hakkında bilgi verilmiştir
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon karamanlica-bir-sozluk-leksikon-ellinoturkikon.pdf
  • 4
725-742
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKSAN Doğan (1998). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, 3. Cilt, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ANZERLĠOĞLU Yonca (2002). “Karamanlılar” ÇağdaĢ Türklük AraĢtırmaları Sempozyumu 2002, Bildiriler, 8-10 Mayıs 2002, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi ÇağdaĢ Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümü. ANZERLĠOĞLU Yonca (2003). Karamanlı Ortodoks Türkler, Ankara: Phoenix Yayınları. BALTA Evangelia (1998). “Karamanlıca Kitapların Dönemlere Göre Ġncelenmesi ve Konularına Göre Sınıflandırılması”, Müteferrika, S.13, s.1-7. BANGUOĞLU Tahsin (2000). Türkçenin Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
BĠNGÖL Zekeriya (2009). “Sözlük ve Sözlükçülük Üzerine Bir AraĢtırma”, Akademik BakıĢ, http://www.akademikbakis.org/sayi9.htm, (ET: 16.07.2009), S. 9, s. 197-206). DEVELĠ Hayati (2008). “Eski Türkiye Türkçesi Ağızlarının Sınıflandırılması”, Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun ERDEM), www.turkishstudies.net, (ET: 11.08.2008) Vol. 3 / 3, s. 212-230. DUMAN Musa (2008). “Eski Türkiye Türkçesi Devresinde +lA Ekli Zarfların Kullanımı Üzerine”, Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun ERDEM), www.turkishstudies.net, (ET: 11.08.2008), Vol. 3 / 3, s. 345-355.
Yunanca – Osmanlıca / Karamanlıca... 737
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/4 Summer 2009
DUMAN Mustafa (1989). “Karamanlıca, Yunanca, Ermeni Harfli Türkçe ve Ermenice Nasrettin Hoca Kitapları”, Tarih ve Toplum, XVI, S. 92, s. 61-64, Ġstanbul.
ECKMANN Jànos (1950a). “Anadolu Karamanlı Ağızlarına Ait AraĢtırmalar I: Phonetica”, AÜDTCFD, VIII, s. 165-200, Ankara.
ECKMANN Jànos (1950b). “Yunan Harfli Karamanlı Ġmlâsı Hakkında”, Türk Dili ve Tarihi Hakkında AraĢtırmalar, s. 27-31. Ankara.
ECKMANN Jànos (1988). “Karamanlıca’da Birkaç Gerindium Terkibi”, çev. Müjdat Kayayerli, Türk Kültürü AraĢtırmaları, XXVI, S. 2, s. 89-94.
ECKMANN Jànos (1991). “Karaman Edebiyatı”, haz.: Halil Açıkgöz , Türk Dünyası Edebiyatı I, s. 20-38, Ġstanbul: Türk Dünyası Arastırmaları Vakfı.
Ermenek (2009). “Karamanlıca”, http://www.ermenekhaber.com/yazar.asp?yaziID=869, (ET: 16.07.2009).
EYĠCE Semavi (Review) (1962). “Sallaville, Sévérien – Eugéne Dalleggio, Karamanlidika, Yunan Harfleri ile Türk Dilinde BasılmıĢ Kitapların Analitik bibliyoğrafyası 1, 1584-1850”, Belleten, XVI, S. 102, s. 369-374, Ankara.
FARDĠS A. Th. ve K. Ġo. Fotiadis (1860). Leksikon Ellinoturkikon, Ġstanbul.
GÜMÜġKILIÇ Mehmet (2008). “18. Yüzyıl Ġstanbul Ağzı Hakkında Bazı Gözlemler”, Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun ERDEM), www.turkishstudies.net, (ET: 11.08.2008), Vol. 3 / 3, s. 388-401.
KAHYA Hayrullah (2003). Grek Harfli Osmanlı Türkçesi Bir Eser: Ġspat-ı Mesihiye Üzerinde Dil Ġncelemesi, Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, BasılmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul.
KAHYA Hayrullah (2008a.). “Karamanlıca Bir Eser Yeñi Hazne ve Dil Özellikleri (Ġmlâ Özellikleri ve Ses Bilgisi)”, Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun
738 M. KILIÇARSLAN- H.KAHYA
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/4 Summer 2009
ERDEM), www.turkishstudies.net, (ET: 06.04.2008), Vol. 3 / 6, s. 367-408.
KAHYA Hayrullah (2008b.). (Review), “Yonca Anzerlioğlu, Karamanlı Ortodoks Türkler, Phoenix Yayınları, Ankara 2003, 376 s.”, The Journal Of International Social Research (Ed. Muhammet KUZUBAġ), www.sosyalarastırmalar.com, (ET: 11.08.2008), Vol. 1 / 4, s. 648-652.
ORTAYLI Ġlber (2008). Nüfus Mübadelesi, http://www.memurlar.net/haber/124592, (ET. 16.11.2008). ÖZDEM H. Ragıp (1938). “Gennadios’un Ġtikatnamesi”, Ülkü Dergisi, X, S. 60, s. 529-540, Ġstanbul. PARLATIR Ġsmail (2007). “Eski Türkiye Türkçesi Dönemi Eserleri ve Tarihsel Sözlük ÇalıĢmaları”, Uluslar arası Eski Türkiye Türkçesi Toplantısı Bildiriler, Türk Dil Kurumu Yayınları. SÉVÉRĠEN Sallaville ve EUGÉNE, Dalleggio (1958). Karamanlidika, Bibliographie analytique d’ouvrages en langue turque imprimés en caractères grecs I: 1584-1850, Atina: Institut Français d’Athènes TEKĠN Talat (1997). Tarih Boyunca Türkçenin Yazımı, Ġstanbul: Simurg Yayınları. VARDAR Berke (1998). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, Ġstanbul.
YAĞCIOĞLU Dimostenis (2008). Karamanlı Rumlar ve Kimlik-Köken TartıĢmaları, http://azinlikca.blogspot.com/2008/09/karamanl-rumlar-ve-kimlik-kken.html, (ET. 09.12.2008). Yeñi Hazne (1756). çev. Serafim (Adalialı, Yeromonahos), Antonios Vortoli, Venedik.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com