Orientalism’in Ardından

Abdel Malek, A. (1963). Orientalism in crisis. Diogenes, 44, 103-140.
Abdülmelik, E. (1998). Krizdeki oryantalizm. M. Kır (Çev.). A. L. Tibawi,
Enver Abdülmelik ve Hamid Algar, Krizdeki oryantalizm: Eleştiriler
içinde (s. 7-47) İstanbul: Yöneliş Yayınları.
Ahmad, A. (1995). Teoride sınıf, ulus, edebiyat: Jameson, Salman Rüşdi,
Edward Said. A. Fethi (Çev.), İstanbul: Alan Yayınları.
Al-Azm, S. J. (1981). Orientalism and orientalism in reverse. Khamsin, 8,
5-26.
Anderson, P. (1974). Lineages of the absolutist state. Londra: New Left
Books.
Bulut / Orientalism’in Ardından 55
Binder, L. (1996a). Oryantalizme yeni bir yaklaşım denemesi: Kültürel bir
geleneğin geçerliliği sorunu. Y. Kaplan (Çev.). Leonard Binder, Liberal
İslam içinde (s. 135-202), Kayseri: Rey Yayıncılık.
Binder, L. (1996b). Oryantalizmin yapıçözümü. F. Ünsal ve Y. Aktay (Çev.).
A. Topçuoğlu ve Y. Aktay (Ed.), Postmodernizm ve İslam, küreselleşme
ve oryantalizm içinde (s. 165-215), Ankara: Vadi Yayınları.
Buruma, I. ve Margalit, A. (2009). Garbiyatçılık: Düşmanlarının gözüyle
Batı. G. Turan (Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayıncılık.
Clifford, J. ve Marcus, G. E. (1986). Writing culture: The poetics and politics
of ethnography. Berkeley: University of California Press.
Clifford, J. (1988). On orientalism. The predicament of culture: Twentiethcentury
ethnography, literature and art içinde (s. 255-276), Cambridge,
Massachusetts: Harvard University Press.
Crone, P. ve Cook, M. (1977). Hagarism: The making of the Islamic world.
Cambridge: Cambridge University Press.
El-Behiy, M. (1962). El-Mübeşşirûn ve’l-müsteşrikûn ve mevkîfehum mine’lİslam.
Kahire.
El-Behiy, M. (1996). İslamî düşüncede oryantalist etki. İ. Sarmış (Çev.).
İstanbul: Ekin Yayınları.
Geertz, C. (1968). Islam observed: Religious development in Morocco and
Indonesia. New Haven: Yale University Press.
Halliday, F. (1995). Conclusion: ‘Orientalism’ and its critics. Islam and the
myth of confrontation: Religion and politics in the Middle East içinde
(s. 199-217), Londra: I. B. Tauris Publisher.
Halliday, F. (1998). İslam ve çatışma miti. U. Özkırımlı ve G. Koç (Çev.).
İslam ve çatışma miti içinde (s. 218-242), İstanbul: Sarmal Yayınları.
Hodgson, M. (1974). The venture of Islam: Conscience and history in a
world civilisation. Chicago: University of Chicago. (Türkçesi: Hodgson,
M. (1993). İslam’ın serüveni: Bir dünya medeniyetinde bilinç ve tarih. 3
cilt. İzzet Akyol, Senai Demirci ve ark. (Çev.). İstanbul: İz Yayıncılık.)
56 Sosyoloji Dergisi, 3. Dizi, 24. Sayı
Holbrook, V. (2000). Şarkiyatçılık. Virgül, Mart, 29, 6-10.
Irwin, R. (2008). Oryantalistler ve düşmanları. B.Tırnakçı (Çev.). İstanbul:
Yapı Kredi Yayıncılık.
Lewis, B. (1982). The Question of Orientalism. New York Review of Books,
24 Haziran, 49-56.
Lockman, Z. (2010). Contending visions of the Middle East: The history and
politics of orientalism. (2. bs.). New York: Cambridge University Press.
Lockman, Z. (2012). Hangi Ortadoğu?: Oryantalizm, tarih, siyaset. B.
Birinci (Çev.). İstanbul: Küre Yayınları.
Marx, K. (1977a). Hindistan’da İngiliz egemenliği. M. Erdost (Çev.). K.
Marx-F. Engels, Sömürgecilik Üzerine içinde (s. 33-40), Ankara: Sol.
Marx, K. (1977b). Hindistan’da İngiliz Egemenliğinin Gelecekteki Sonuçları.
M. Erdost (Çev.). K. Marx-F. Engels, Sömürgecilik üzerine içinde
(s. 86-93), Ankara: Sol Yayınları.
Richardson, M. (1990). Enough Said: Reflections on orientalism. Anthropology
Today, 6 (4), Ağustos, 16-19.
Said, E. W. (1978). Orientalism. New York: Vintage Books.
Said, E. W. (1995). East isn’t East: The impending end of the age of orientalism.
Time Literature Supplement, 3 Şubat, 3-5.
Said, E. W. (1981). Covering Islam: How the media and the experts determine
how we see the rest of the world. New York: Pantheon; Londra:
Routledge & Kegan Paul.
Said, E. W. (1984). Haberlerin ağında İslam. A. Alatlı (Çev.). İstanbul:
Pınar Yayınları.
Said, E. W. (1985). Orientalism revisited?. F. Barker ve ark. (Ed.), Europe
and its other içinde, Colchester: University of Essex.
Said, E. W. (1985a). Orientalism reconsidered. Race and class, Eylül, 27
(2), 1-15.
Bulut / Orientalism’in Ardından 57
Said, E. W. (1985b). Ek: Oryantalizme yeniden bakış. S. Ayaz (Çev.). Edward
W. Said, Oryantalizm: Sömürgeciliğin keşif kolu (3. bs.) içinde (s.
515-540), İstanbul: Pınar Yayınları.
Said, E. W. (1986). Orientalism reconsidered. Francis Barker, Peter Hulme,
Margaret Iversen ve Diana Loxley (Ed.), Literature, politics and theory:
Papers from the Essex conference 1976-1984 içinde (s. 210-229), Londra:
Methuen & Co Ltd.
Said, E. W. (1996). Doğu, Doğu değildir: Oryantalizm çağının yaklaşan
sonu. N. Alpay (Çev.). Varlık, Şubat (1061), 42-49.
Said, E. W. (1999). Şarkiyatçılık: Batı’nın şark anlayışları. B. Ülner (Çev.).
İstanbul: Metis Yayınları.
Schaar, S. (1979). Orientalism at the service of imperialism. Race & Class,
21 (1).
Spivak, C. G. (2007). Otuz yıl sonra İstanbul’da oryantalizmi okumak. B.
Açıl (Çev.). Lütfi Sunar (Ed.), Uluslararası Oryantalizm Sempozyumu,
9-10 Aralık 2006 içinde (s. 13-26), İstanbul: Büyükşehir Belediyesi
Kültürel ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı Kültür Müdürlüğü.
Turner, B. S. (1985). Marks ve oryantalizmin sonu. H. Ç. Keskinok (Çev.).
İstanbul: Kaynak Yayınları.