You are here

Home » Content

İşletmelerde Uygulanan Yönetim Sistemlerinin Güvenlik Kültürü Üzerine Etkisi: Denizli İli – Metal Sektörü Örneği

Effects on The Safety Culture of Management Systems Implemented in Business: Denizli Province – The Example of Metal Sector

Journal Name:

  • Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Work safety culture as a part of the organization culture is the individual and organizational attitudes towards safety and shared values, beliefs, assumptions and norms that influence organizational desicions. The purpose of this paper is about the determination of the effect of the management systems 9001, 18001 ve 14001 on safety culture. On the basis of the study containing 27 enterprises, 854 employees, safety culture and management systems are found related. According to this, for employees of enterprises that have no management systems, it is found that there is a perception of more positive safety culture.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Örgüt kültürünün bir parçası olan iş güvenliği kültürü, güvenlik hakkında bireysel ve örgütsel tutumlar ile örgütsel kararları etkileyen, paylaşılan değerler, inançlar, varsayımlar ve normlardır. Bu çalışmanın amacı; 9001, 14001 ve 18001 yönetim sistemlerinin, güvenlik kültürü üzerine etkisini belirlemeye yöneliktir. 27 işletmede, 854 çalışan üzerine yapılan araştırmada yönetim sistemlerinin güvenlik kültürü ile ilişkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Buna göre, yönetim sistemi uygulaması olmayan işletme çalışanlarında daha pozitif bir güvenlik kültürü algısı bulgusuna ulaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-isletmelerde-uygulanan-yonetim-sistemlerinin-guvenlik-kulturu-uzerine-etkisi-denizli-ili-metal-sektoru-ornegi.pdf
  • 4
195
221
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akın, L. (2012), Sendikaların İş Sağlığı ve Güvenliğinin Sağlanmasına
Katkısı, Çalışma ve Toplum, 2012/3.
Aktay, N. (2011), “İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi ile İş Güvenliği Kültürü
Arasındaki İlişki”, İş Müfettiş Yardımcılığı Etüdü, ÇSGB, İstanbul.
Bingöl, S. (2010), Nilüfer Organize Sanayi Bölgesindeki Metal Sanayi İş
Koluna Ait İşyerlerinde İş Kazası Sıklığı ve Etkileyen Bazı
Etmenler, Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Halk Sağlığı
Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi, Bursa.
Bozkurt, V. (2011), “Değişen Dünyada Sosyoloji”, Ekin Basım Yayın
Dağıtım, 7. Baskı, Bursa.
Cooper, M.D. (2002), “Safety Culture – A Model of Understanding &
Quantifying a Difficult Concept”, Professional Safety, June-2002,
ss: 30-36.
Cooper, M.D. (2000), “Towards a Model of Safety Culture”, Safety Science,
36(2), ss:111-136.
Çakır, A. (2007), “Hasta Güvenliği Kültürü ile Kalite Yönetim Sistemi
Arasındaki İlişkinin Analizi”, Dokuz Eylül Üniversitesi, TKY
Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
Demirbilek, T. (2011), “Etkin İş Güvenliği Kültürü ve Geliştirilmesi”,
Çimento Sektöründe İş Sağlığı ve Güvenliği Sempozyumu, Kasım-
2011, İzmir, Ankara.
Demirbilek, T. (2008), “İşletmelerde İş Güvenliği Kültürünün
Geliştirilmesi”, Çalışma Ortamı Dergisi, Sayı:96, ss:5-7.
Demirbilek, T. (2005), “İş Güvenliği Kültürü”, Legal Yayınları, İzmir.
Dursun, S. (2012), “İş Güvenliği Kültürü – Kavram, Modeller, Uygulama”,
Beta Yayınevi, Yayın No: 2668, İstanbul.
Erdoğan, İ. (2007), “İşletmelerde Davranış”, İstanbul, 7. Baskı.
Eroğlu, F. (2011), “Davranış Bilimleri”, Beta Basın, Yayın, Dağıtım, 11.
Bası, İstanbul.
Fleming, M. (2000), “Safety Culture Maturity Model”, Health and Safety
Executive”, Offshore Technology Report, 2000/049.
İşletmelerde Uygulanan Yönetim Sistemlerinin Güvenlik Kültürü Üzerine Etkisi…
220 Research Journal of Politics, Economics and Management, 2016, Year:4, Volume:4, Issue:4
Gökalp, E. (2012), “Sosyolojiye Giriş” içinde “Kültür ve Toplum”, Editör:
Nadir Suğur, Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2551, 1. Baskı,
ss:98-124.
Güvenç, B. (2011), “İnsan ve Kültür”, Boyut Yayıncılık.
Iaea, (2002), “Safety Culture in Nuclear Installations: Guidance for Use in
The Enhancement of Safety Culture”, IAEA-TECDOC-1329,
Vienna.
İşler, M. C. (2013), “İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimleri ile Güvenlik
Kültürünün İş Kazası ve Meslek Hastalıklarının Önlenmesindeki
Etkisi”, ÇSGB İş Teftiş Kurulu Başkanlığı, İş Müfettişi
Yardımcılığı Etüdü, Ankara.
Kao, C.S., W.H. Lal, T.F. Chuang, J.C. Lee (2008), “Safety Culture Factors,
Group Differences and Risk Perception in Five Petrochemical
Plants”, Wiley Interscience, Process Safety Progress, Vol.27, No.2,
ss:145-152.
Kurt, M., K. Özdemir (2003), “İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim
Sistemleri”, Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 2003/16.
Louvar, J. F. (2013), “How to Communicate to Create a Safety Culture and
Improve PSM Results”, Wiley Online Library, Process Safety
Progress, Vol:32, No:1.
Mearns, K., S. M. Whitaker, R. Flin (2003), “Safety Climate, Safety
Management Practise and Safety Performance in Offshore
Environments”, Safety Science, Sayı: 41.
Muniz, B. F., J. M. M. Peon, C. J. V. Ordas (2007), “Safety Culture:
Analysis of the Casual Relationships Between Its Key Dimensions”,
Journal of Safety Research, Sayı: 38, ss:627-641.
Ölmez, F. (2005), “İş Sağlığı Uygulama İlkeleri”, İş Sağlığı ve Güvenliği
Eğitim Notları.
Özkılıç, Ö. (2005), “İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri ve Risk
Değerlendirme Metodolojileri”, 3. Baskı, Ankara, TİSK Yayını,
No: 246.
Reason, J., (1997), “Managing the Risks of Organizational Accident”,
Farnham Surrey, UK, Ashgate Publishing Company.
Ryan, A. (2000), “Shaping a Safety Culture”, Queensland Mining Industry
Health&Safety Conference,
http://www.qrc.org.au/conference/01_cms/details.asp?ID =60,
(07.03.2015).
Simon, S.I., P.R. Frazee (2005), “Building a Better Safety Vehicle”,
Professional Safety, Vol:50, Issue:1, ss:36-44.
Y. ÖZKAN ve B. ARPAT
221 Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi,2016, yıl: 4, cilt: 4, sayı: 4
Şerifoğlu, U.K., E. Sungur (2007), “İşletmelerde Sağlık ve Güvenlik
Kültürünün Oluşturulması; Tepe Yönetimin Rolü ve Kurum İçi
İletişim Olanaklarının Kullanımı”, Yönetim Dergisi, İstanbul
Üniversitesi, İşletme İktisadı Enstitüsü Yayını, Yıl:18, Sayı:58,
ss:1-17.
Şişman, M. (2011), “Örgütler ve Kültürler”, Pegem Akademi, 3. Baskı,
Ankara.
Takala, J. (2003), “Yaşam Kurtarabilecek Bir Güvenlik Kültürü”, Çalışma
Ortamı Dergisi, Sayı: 68, Mayıs-Haziran.
TCRP, (2015), “Improving Safety Culture in Public Transportation”, Report
174, Transportation Research Board Executive Committee,
Washington, D.C.
Tozkoparan, G., J. TAŞOĞLU (2011), “İş Sağlığı ve Güvenliği
Uygulamaları ile İlgili İşgörenlerin Tutumlarını Belirlemeye
Yönelik Bir Araştırma”, Uludağ Üniversitesi, İİBF Dergisi,
Cilt:XXX, Sayı:1, ss:181-209.
TÜİK ( ), NACE Rev.2, Avrupa Topluluğunda Ekonomik Faliyetlerin
İstatistik Sınıflaması, Çeviri.
tuikapp.tuik.gov.tr/DIESS/FileUpload/yayinlar/ NACE%20Rev2-
TR.doc, (01.05.2014).
Wiegman, D.A., H. Zhang, T. V. Thaden, G. Sharma, A. Mitchell (2002), “A
Synthesis of Safety Culture and Safety Climate Research”,
Technical Report,
http://www.aviation.illinois.edu/avimain/papers/research/pub_pdfs/
techreports/02-03.pdf, (22.02.2015).
Uçkun, G., A. Yüksel, B. Demir, İ. Yüksel (2013), “Kurumsal İtibarın
Arttırılmasında İş Sağlığı ve Güvenlik Kültürünün Rolü ile Meslek
Yüksekokullarında Bulunan İş Güvenliği Uzmanlığı
Programlarının Analizi”, 3. Uluslararası Meslek Yüksekokulları
Sempozyumu.
Yang, C.-C., Y.-S. Wang, S.-T. Chang, S.-E. Guo, M.-F. Huang (2010), “A
Study on the Leadership Behaviour, Safety Culture and Safety
Performance of the Healthcare Industry”, World Academy of
Science, Engineering and Technology, Vol:3, ss:959-966.
Zohar, D. (1980), “Safety Climate in Industrial Organisations: Theoretical
and Applied Implications”, Journal of Applied Psychology, Vol:65,
ss:96-102.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com