You are here

İSLÂM AHLAK ÖĞRETİSİNDE ÇEVRE BİLİNCİ

Environmental Consciousness in The Islamic Moral Doctrine

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
According to Islamic moralists, human happiness depends on the fact that human being recognizes himself primarily and is at peace with himself. The human whose mind controls other forces and thus are capable of self-directed and at peace with himself is the one who is at peace with all other animate or inanimate beings around him, and thus also at peace with God. Human’s happiness depends on acting in accordance with his own natural character. The presence of the natural environment will certainly help to human being to act in accordance with his own nature. The purpose of this article is to demonstrate the existence of environmental consciousness in the Islamic moral doctrine.
Abstract (Original Language): 
İslâm Ahlakçılarına göre insanın mutluluğu öncelikle insanın kendi kendisini tanımasına ve kendisiyle barışık olmasına bağlıdır. Aklı diğer kuvvelerine hakim ve böylece kendisini yönetebilen ve kendisiyle barışık olan insan, etrafındaki canlı cansız diğer bütün varlıklarla ve dolayısıyla Allah ile de barışık olan insandır. İnsanın mutluluğu, doğal yapısına uygun davranmasına bağlıdır. Doğal bir çevrenin varlığı elbette insanın tabiatına uygun hareket etmesine yardımcı olacaktır. Bu makalenin amacı İslam ahlak öğretisinde çevre bilincinin varlığını göstermektir.
9
23

REFERENCES

References: 

Akyüz, Hüseyin, Çevre Dostu Bir Elçi: Hz. Muhammed, Çevre ve Ahlak Sempozyumu
Bildiri Metinleri İçinde, Gaziantep, 2014.
Bayrakdar, Mehmet, İslam ve Ekoloji, Diyanet İşleri Başkanlığı Yay., Ankara,
1997.
_____, İslâm’da Evrimci Yaratılış Teorisi, Kitabiyat, Ankara, 2001.
Belâzurî, Ebu’l-Abbâs Ahmed b. Yahya b. Câbir el-Bağdadî, Futûhu’l-Buldân, thk.,
Abdullah Enîs et-Tabbâ’- Ömer Enîs et-Tabbâ’), Müessesetu’l-Meârif,
Beyrut 1407/1987.
Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, el-Edebü’l-müfred, (thk. Muhammed
Fuâd Abdulbâkî), Dâru’l-Beşâiri’l-İslamiyye, Beyrut, 1989.
Ebû Dâvûd es-Sicistânî, Süleyman b. Eş’as b. İshak el-Ezdî, Sünen-i Ebû Dâvûd s.
1223-1608; el-Kütübü’s-Sitte, (Mevsuatu’l-hadis eş-Şerif içinde, haz., Salih
b. Abduaziz) Daru’s-Selam, Arabistan, 2000.
Eren, Mehmet, Çevrenin Korunması Hususunda Hz. Peygamber’in Sit Alanı Uygulamaları,
Çevre ve Ahlak Sempozyumu Bildiri Metinleri İçinde, Gaziantep,
2014.
Farukî, İsmail R. Tevhîd, Çev. Dilaver Yardım, İnsan Yay., İst. 1987
Ghazî bin Muhammad, Reza Shah-Kazemi and Aftab Ahmed, The Holy Qur’an
and The Envıronment, the Royal Aal al-Bayt İnstitute for İslamic Thought
september, 2010.
Karaman, Hüseyin, İslâm Ahlak Esasları ve Felsefesi İçinde, Grafiker Yay., Ankara,
2014.
İbn Haldun, Mukaddime, haz. Süleyman Uludağ, Dergah Yay., İst. 2. Cilt, 2007.
İbn Mace muhammed b. Yezid er-Rebei el-Kazvini, Sünen-i İbn Mace, s. 2477-
2741; el-Kutubu’s-Sitte, (Mevsuatu’l-hadis eş-Şerif içinde, haz. Salih b.
Abduaziz) Daru’s-Selam, Arabistan, 2000.
İbn Miskeveyh, Kitabu’l-Fevzi’l-Asğar, Matbaatu’s-Saade, Mısır, 1325.
_______, Tehzibu’l-Ahlak, thk., İmad el-Hilali, Menşurat el-Cemel, Bağdat-
Beyrut, 2011.
Kılıç, Cevdet, İslâm Ahlak Esasları ve Felsefesi İçinde, Grafiker Yay., Ankara,
2014.
Mahmud Abdurrahman Abdulmun’im, el-Mustelehatu ve’l-Elfazu’l-Fıkhiyye,
Daru’l-Fadile, Kahire, 1999.
İSLÂM AHLAK ÖĞRETİSİNDE ÇEVRE BİLİNCİ • 23
Es-Sertavî, Fuad Abdullatif, el-Bî’e ve’l-Bu’du’l-İslâmî, Daru’l-Mesire Amman,
1999, s. 24, 25, bkz., es-Seyyid el-Cemîlî, el-İslâmu ve’l-Bi’e, Merkezu’l-
Kitab Li’n-Neşr, Kahire, 1997.
Yaran, Cafer Sadık, İslâm Ahlak Felsefesine Giriş, Dem Yay., İstanbul, 2013.
_____, İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fak. Uluslararası Çevre ve Din Sempozyumu
Bildiriler cilt 2, Yalın Yay., 2008.
_____, Ahlak ve Etik, Rağbet Yay., İst. 2010.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com