You are here

Home » Content

ANADOLU ÜNİVERSİTESİ BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR ÖĞRETMENLİĞİ BÖLÜMÜ ÖĞRENCİLERİNİN DUYGUSAL ZEKÂ DÜZEYLERİ İNCELENMESİ

INVESTIGATION OF EMOTIONAL INTELLIGENCE LEVELS ON PRE-SERVICE PHYSICAL EDUCATION AND SPORTS STUDENTS

Journal Name:

  • Pamukkale Spor Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study was to investigate the emotional intelligence levels of Pre service Physical Education and Sports students at Anadolu University according to their gender, their class levels, their type of high school graduated fields and their sport branches. 107 Anadolu University Physical Education and Sports students were formed the research universe. Data were collected by means of “The Emotional Intelligence Questionaire” which was originally developed by Bar-On (1997) and later shortened and reorganized by Acar (2001) in Turkey. In the data analysis, “arithmetic mean, standard deviation, t-test and ANOVA” were used. As a result of this study there is no significant difference between their genders for personal skills, interpersonal skills, compatibility and general emotional state. On the other hand there is significant difference between their genders for overcome stress (p<0.05). There is no significant difference between their class levels for compatibility and overcome stress. On the other hand there is significant difference between their class levels for personal skills, interpersonal skills and general emotional state (p<0.05). There is no significant difference between their type of high school graduated fields for personal skills, compatibility, overcome stress and general emotional state. On the other hand there is significant difference between classrooms for interpersonal skills (p<0.05). There is no significant difference between their sport branches for personal skills, interpersonal skills, compatibility, overcome stress and general emotional state (p>0.05). According to the results of the study, it is proved that there is no significant difference between emotional intelligence and genders, type of high school graduated fields and sport branches of students. However, the results indicated that there is significant difference between emotional intelligence and class levels.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, Anadolu Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümünde öğrenim gören öğrencilerin cinsiyetlerine, öğrenim gördükleri sınıf düzeylerine, mezun oldukları ortaöğretim alan/bölümlerine ve spor branşlarına göre duygusal zekâ düzeylerini incelemektir. Araştırma grubunu, Anadolu Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümünde öğrenim gören toplam 107 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada, Bar-On (1997) tarafından geliştirilen ve Acar (2001) tarafından yeniden düzenlenen “Bar-On EQ-i Duygusal Zekâ Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde, aritmetik ortalama, standart sapma, t-testi ve ANOVA kullanılmıştır. Öğrencilerin, cinsiyetlerine göre kişisel yetenekler, kişilerarası yetenekler, uyumluluk ve genel ruh durumu boyutları açısından anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Buna karşın kadın ve erkek öğrencilerin stresle başa çıkma boyutu açısından anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Öğrencilerin öğrenim gördükleri sınıf düzeylerine göre uyumluluk ve stresle başa çıkma boyutları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Buna karşın kişisel yetenekler, kişilerarası yetenekler ve genel ruh durumu boyutları arasında ise anlamlı bir fark tespit edilmiştir (p<0.05). Öğrencilerin mezun oldukları ortaöğretim alan/bölümlerine göre kişisel yetenekler, uyumluluk, stresle başa çıkma ve genel ruh durumu alt boyutları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Buna karşın kişilerarası yetenekler alt boyutu arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Öğrencilerin ilgilendikleri spor branşlarına göre kişisel yetenekler, kişilerarası yetenekler, uyumluluk, stresle başa çıkma ve genel ruh durumu alt boyutlarındaki puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (p>0.05). Araştırmanın sonucunda, öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin cinsiyetlerine, mezun oldukları ortaöğretim alan/bölümlerine ve ilgilendikleri spor branşlarına göre farklılık göstermediği; buna karşın, öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin sınıf düzeylerine göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 155-913-1-pb.pdf
  • 2
94-111
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Acar, F. (2001). Duygusal Zekâ Yeteneklerinin Göreve ve İnsana Yönelik Liderlik
Davranışları İle İlişkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
2. Acar, F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, ss. 53-
68.
3. Ada, S. (2009). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri ve Yetkinliklerinin
Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bilim Dalı, İstanbul.
4. Alpullu, A., Uslu, A. ve Demir, G. (2010). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Duygusal Zekâ
Farkındalıklarının İncelenmesi. 11th International Sports Sciences Congress, Antalya 10 to 12
October 2010.
5. Baltaş, A. (1999). “Duygusal Zekâ Yeterlilikleri”. Erişim tarihi: 12.03.2012,
http://duygusalzekâ.8m.com/.
6. Börekçi, A. G. (2002). Çalışma Ortamlarında Duygusal Zekâ Uygulamadan Bir Örnek.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
7. Chou, C.-P. ve Bentler, P. M. (1995). “Estimates and Tests in Structural Equation Modelling”,
Rick H. Hoyle (Eds.). Structural Equation Modelling: Concepts, Issues and Applications,
Thousand Oaks, CA: Sage.
8. Cooper, R. K. ve Sawaf, A. (1999). Çev: Zelal Bedriye Ayman-Banu Sancar. Liderlikte
Duygusal Zekâ: Yönetim ve Organizasyonlarda Duygusal Zekâ. Sistem Yayıncılık, İstanbul.
9. Curan, P.J., West, S.G. ve Finch, J.F. (1996). The Robutness of Test Statistics to Non-
Normality and Specification Error in Confirmatory Factor Analysis. Pyschological Methods,
1(1), pp. 16-29.
10. Dawda, D. ve Hart, S. D. (2000). Assessing emotional intelligence: reliability and validity of
the Bar-On Emotional Quotient Inventory (EQ-i) in university students. Personality and
Individual Differences, 28, pp. 797-812.
Yalız 2013;4(2):94-111
http://pjss.pau.edu.tr Pamukkale Journal of Sport Sciences
110
11. Deniz, M. E. ve Yılmaz, E. (2004). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Yetenekleri ve
Yaşam Doyumları Arasındaki İlişki. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz
2004 İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
12. Epstein, R. (1999). The key to our emotions. Psychology Today, 32 (4), pp. 82- 90.
13. Erdoğdu, M. Y. (2008). Duygusal zekânın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik
Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (23), ss. 62-76.
14. Ergin, F. E. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Sahip Oldukları Duygusal Zekâ Düzeyi ile 16
Kişilik Özelliği Arasında İlişki Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
15. George, J.M. (2000). Emotions and leadership: the role of emotional intelligence. Human
Relations, 53, pp. 1027-55.
16. Goleman, D. (1996). Emotional Intelligence: Why It can Matter More Than IQ. Bloomsbury
Publishing PLC.
17. Goleman, D. (2005). Çev: Banu Seçkin Yüksek. Duygusal Zekâ: Neden IQ'dan Daha
Önemlidir? Varlık Yayınları, İstanbul.
18. Goleman, D. (2000). İş Başında Duygusal Zekâ. 2. Basım. Varlık Yayınları, İstanbul.
19. Gürşimşek, I., Ekinci, D. V. ve Selçioğlu, E. D. (2008). Öğretmen adaylarının duygusal
zekâları ile iletişim becerileri arasındaki ilişki. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, ss. 1-11, Erişim tarihi: 24.04.2012.
efd.mehmetakif.edu.tr/arsiv/aralik2008/aralik2008/01-11.pdf
20. Kalaycı, Ş. (2008). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Asil Yayın Dağıtım,
Ankara.
21. Kansu, N. (2004). Duygusal Zekâ. Erişim tarihi: 15.04.2012. http:
//www.zaferkoleji.k12.tr/kategoriler/sayfa.asp?islem= 2&Sayfa No=14
22. Karademir, T., Döşyılmaz, E., Çoban, B. ve Kafkas, M. E. (2010). Beden Eğitimi ve spor
bölümü özel yetenek sınavına katılan öğrencilerde benlik saygısı ve duygusal zekâ.
Kastamonu Eğitim Dergisi, 18 (2), ss. 653-674.
23. Kılıç, A. (2006). Öğretmen adaylarının öğretmenlik becerilerini uygulama ve gözleme
düzeyleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 16, ss. 155-168.
24. Mayer, D. J. ve Salovey, P. (1997). “What is Emotional Intelligence?” in Peter Salovey,
Daniel Sluyter (Eds.). Emotional Development and Emotional Intelligence (pp. 3-31). USA:
Basic Books.
25. Mayer, J. D., Salovey, P. ve Caruso, D. (2000). “Emotional Intelligence as Zeitgeist as
Personality, and as Mental Ability” in Reuven Bar-On; James D. A. Parker (Eds.). The
Handbook of Emotional Intelligence (pp. 92-117). USA: Jossey- Bass.
26. Özdamar, K. (2004). Paket Programlar ve İstatiksel Veri Analizi 2. Kaan Kitabevi,
Eskişehir.
Yalız 2013;4(2):94-111
http://pjss.pau.edu.tr Pamukkale Journal of Sport Sciences
111
27. Özdemir, Y. A. ve Özdemir, A. (2007). Duygusal zekâ ve çatışma yönetimi stratejileri
arasındaki ilişkilerin incelenmesi: üniversitede çalışan akademik ve idari personel üzerine
uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, ss. 393-410.
28. Petrides, K.V. ve Furnham, A. (2000). On the dimensional structure of emotional intelligence.
Personality and Individual Differences, 29, pp. 313–320.
29. Roitman, J.D. (1999). Emotional Intelligence: The Heart is Smarter than the Brain. University
of Colorado, USA.
30. Schutte, S. N., Malouff, M. J., Hall, E. L., Haggerty, J. D., Cooper, T. J., Golden, J. C. ve
Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of emotional intelligence.
Personality and Individual Differences, 25, pp. 167-177.
31. Sonmaz, S. (2002). .Problem Çözme Becerisi ile Yaratıcılık ve Zekâ Arasındaki İlişkinin
İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Anabilim Dalı, İstanbul.
32. Stein, S. J. ve Book, H. E. (2003). EQ-Duygusal Zekâ ve Başarının Sırrı. Özgür Yayınları,
İstanbul.
33. Şişman, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: PegemA Yayınları.
34. Taşkın, A. K., Taşğın, Ö., Başaran, M. H. ve Taşkın, C. (2010). Beden eğitimi ve spor
yüksekokulu öğrencilerinde duygusal zekâ düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi.
Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 12 (2), ss. 98–103.
35. Torkfar, A., Abbariki, Z., Rostami, A. G. and Karamiyan, E. (2011). Reviewing relationship
between emotional intelligence and competitive anxiety in athlete students, in individual and
group fields. World Applied Sciences Journal, 15 (1), pp. 92-99.
36. Wilkins, D. D. (2004). The Relationship Between Intelligence and Enrollment Retention in
Online Education. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Walden University.
37. Yarmohammadi, S. ve Taghibigloo, N. (2013). Investigation rate of emotional intelligence in
physical education teachers in Zanjan province. International Journal of Basic Sciences &
Applied Research, 2 (1), pp. 119-122.
38. Yelkikalan, N. ve ark. (2012). Emotional intelligence characteristics of students studying at
various faculties and colleges of universities. European Scientific Journal, 8 (8), pp. 33-50.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com