You are here

Home » Content

Representation of Women in Turkish Television’s Primetime News

Journal Name:

  • Online Journal of Communication and Media Technologies

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The live broadcast is the most effective tool of the television news. The privilege of real-time witnessing the event, where it occurred, is enjoyed only by the audience of the television news. However, this privilege is not only realized by the speaker, but also by news reporter, camera and the cameraman. This study aims to reveal out the sexist approach to the women in the primetime news. In the study, “critical discourse analysis” method and relevant techniques are applied. Kanal D, Kanal 7, NTV, TRT 1’s primetime news are recorded by a media monitoring agency from 05.12.2011 to 11.12.2011 and pursuant to the aims and context, the representation style of women in primetime news was examined. When all resultant data is evaluated, our results are supportive of and approves the findings of similar studies. The media is generally dominated by sexist discourse against the women. To date, the man had shaped the woman as he desired and he continues to do so using media texts. The presence of woman is focused on the mother, the wife and the instrumental object at the public field. Women and problems about being woman are superficially addressed.
Bookmark/Search this post with
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_159096_3_pp_162-186.pdf
  • 2
162-186
  • English

REFERENCES

References: 

Abercrombie, N. (1996). Television and Society. Cambridge: Polity Press.
Adorno, T. W. (2007). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınları.
Akçalı, S.( 2006). Gündelik Hayat ve Medya (Tüketim Kültürü Perspektifinden Okumalar), İstanbul: Ebabil Yayıncılık.
Alankuş, S. ve İnal, A. (2000). “Güldürü Programlarında Kadının Temsili ve Kadına Yönelik Şiddet”, Televizyon Kadın ve Şiddet. Ankara: Dünya Kitle İletişim Vakfı Yayınları.
Alankuş, S. (2007). Kadın Odaklı Habercilik, İstanbul:BİA, IPS İletişim Vakfı Yayınları.
Avcı, N. (1999). Enformatik Cehalet . İstanbul: Kitabevi.
Aziz, A. (1982). Radyo ve Televizyonla Eğitim. Ankara: Sevinç Matbaası.
Baudrillard, J. ( 2003).Simülakrlar ve Simülasyon. Çev.: Oğuz Adanır. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
Castells, M., Ince, M. (2006). Manuel Castells ile Söyleşiler. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Cereci, S. (1996). Televizyonun Sosyolojik Boyutu. İstanbul: Şule Yayınları.
Çelenk, S. (2010). Kadınların Medyada temsili ve etik sorunlar. Televizyon Haberciliğinde Etik. ( Ed.B. Çaplı, H. Tuncel ). Ankara:Fersa Matbaacılık. Ss. 229-236.
Çelenk, S. ( 2005). Televizyon Temsil Kültür. Ankara : Ütopya Yayınevi.
Dursun, Ç. (2004). Haber Hakikat ve İktidar İlişkisi. Ankara: Elips Kitap.
Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metodlarına Giriş, Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdoğan, İ., Korkmaz A. ( 1990). İletişim ve Toplum. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Esslin, M. (1991). Televizyon Çağı. Tv Beyaz Camın Arkası. İstanbul: Pınar Yayınları. Fairclough, Norman (2005). Peripheral Vision: Discourse Analysis in Organization Studies: The Case for Critical Realism. Organization Studies (Sage Publications Inc.) 26(6): 915-939
French, D.ve, Richards, M.(1996). Contemporary Television: Eastern Perspectives. NY:Sage Publications.
Funkhouser, G.R. ve Shaw,F. (1983). “How Synthetic Experience Shapes Social Reality”. Journal of Communication, Spring.
Gencel Bek M. ve Binark M. ( 2000). Medyada Kadın, Ankara Üniversitesi, Kadın Sorunları Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara.
Gencel Bek, M. Ve Binark, M. (2007). Eleştirel Medya Okuryazarlığı. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
Online Journal of Communication and Media Technologies
Volume: 3 – Issue: 2 – April - 2013
© Online Journal of Communication and Media Technologies 186
Hall, S.(1995). Yeni Zamanlar. (Çev.: Abdullah Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
Halloran,J. D.,Masson,P., Brown, R. L. ve McQuail, D. (1992). Televizyonun Etkileri. İstanbul: İstanbul Reklam Yayınları.
Hartley,J. (1987). Understanding News. Londra- New York Routledge.
Holland, P.(1977). The Television Handbook. New York: Routledge.
Horkheimer, M. ve Adorno, T. W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği, Felsefi Fragmanlar II. (Çev.: Oğuz Özügül). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Kalkan, A. (2010). Tanrının Bahçesinde Bir Kadın. İzmir: Bildik Basın Yayın Dağıtım.
Keskin Ertan, Z.(2004). “Türkiye’de Haber İncelemelerinde Van Dijk Yöntemi”. Haber Hakikat ve İktidar İlişkisi. (Derleyen: Ç. Dursun). Ankara: Elips Yayınları.
Köksalan, M.E. (2010). Alternatif Televizyon. İstanbul: Punto Yayınları.
Matelski, M. (1995). Televizyon Haberciliğinde Etik. Çev. Bahar Düzgören. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Özsoy, A. (2011). Televizyon ve İzleyici. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Rigel, N. (1991). Elektronik Rönesans. İstanbul: Der Yayınları.
Serim, Ö. (2007). Türk Televizyon Tarihi. İstanbul: Epsilon.
Uğur Tanrıöver, H. (2008). Medyada Kadınların Temsil Biçimleri Araştırması, Medya İzleme Grubu, İstanbul.
Uğurlu ,F., Öztürk, Ş. (2006). Türkiye’de Televizyon Haberciliği, Özel Televizyon Kanallarının Getirdikleri. İstanbul: Tablet Basım Yayın.
Van Dijk, Teun A.(1996). ”Power and the News Media”. Political Communication in Action. (Ed: D. L. Paletz).Cresskill: Hampton Press. Ss.14-20.
Williams, R. (2003). Televizyon, Teknoloji ve Kültürel Biçim. Ankara: Dost Kitabevi.
“Global Medya Katılım Barometresi 2010”
http://www.kazete.com.tr/motorola%E2%80%99nin-arastirmasindan-carpici-so..., Erişim Tarihi: 23.02.2012.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com