You are here

Home » Content

PSİKODRAMANIN PSİKOLOJİK DANIŞMANLARIN PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİNİ ALGILAMA DÜZEYLERİ ÜZERİNE ETKİSİ

THE EFFECT OF PSYCHODRAMA ON THE PERCEPTIONS OF PROBLEM SOLVING SKILLS OF COUNSELORS

Journal Name:

  • Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study aims to examine the effect of attending a psychodrama group on the perceptions of the problem solving skills of counselors. 21 counselors who work at the state schools in Gaziantep have participated in the study. Firstly, counselors who volunteered to participate in the study were assigned to the experimental and control groups randomly. Then a Problem Solving Inventory was administered to both groups as a pre-test. A 10 session psychodrama application has been conducted with the participants in the experimental group while the control group received no treatment. The same measurement tools have been applied twice on both experimental and control groups: one week after the end of the first application and 6 months later. The data gathered have been analyzed by using 2X3 way ANOVA to examine the effectiveness of the treatment. The analysis of the data has indicated an increase in the perceptions of the problem solving skills of the counselors who attended the psychodrama group. However, this change has not been observed in follow- up measurement.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, psiko-drama grubuna katılmanın psikolojik danışmanların problem çözme beceri algı düzeyleri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Çalışmaya Gaziantep Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı okullarda görev yapan 21 psikolojik danışman katılmıştır. Araştırmada çalışmaya gönüllü katılmak isteyen psikolojik danışmanlar, yansız örneklem yöntemi ile deney ve kontrol gruplarına ayrılmış, daha sonra deney ve kontrol gruplarına Problem Çözme Envanteri ön test olarak uygulanmıştır. Deney grubunda yer alan bireylerle, 10 oturumdan oluşan psiko-drama uygulaması gerçekleştirilmiştir. Bu süre içerisinde kontrol grubundaki bireylerle hiçbir işlem yürütülmemiştir. Uygulamaların bitiminden bir hafta ve altı ay sonra deney ve kontrol gruplarına aynı ölçme araçları tekrar uygulanmıştır. Deney ve kontrol gruplarından elde edilen verilerin analizinde tekrarlanmış ölçümler için kullanılan 2x 3 yönlü ANOVA kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre psiko-drama grubuna katılan psikolojik danışmanların Problem Çözme Envanteri’nin değerlendirmeci yaklaşım alt boyutundaki problem çözme algılarında yükselme olduğu bulunmuştur ancak belirlenen bu değişimin izleme ölçümünde devam etmediği tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon uvt_108429.pdf
  • 1
63-74
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Arean, P. A., Perri, M. G., Nezu, A. M., Schein, R. L., Christopher, F., & Joseph, T. X. (1993).
Comparative effectiveness of social problem solving therapy and reminiscence therapy
as treatments for depression in older adults. Journal of Consulting and Clinical
Psychology, 61(6), 1003-1010.
Blatner, A. (2000). Foundations of psychodrama. New York: Springer Publication.
Beyazıt, G., Yemez, B., Küçükkaragöz, H., & Baysal, A. (1994). Psikolojik danışma ve
rehberlik öğrencilerinde psikodramanın empatik eğilim ve empatik beceri üzerine etkisi I.
Eğitim Bilimleri Kongresi, Adana
Carvalho, E., & Brita, V. C. (1995). Sociometric interventions in family therapy. Journal of
Group Psychotherapy and Psychodrama and Sociometry, 47, 147-165.
Choe, M. Y., Lee, H. J., & Parks, H. S. (2004). The effect of problem solving group counseling
on the index of obesity and health habits of obese children. Taehan Kanho Hakhoe Chi,
34(7), 1224-1233.
Coşkun, B., & Çakmak, D. (2005). Alkol ve madde bağımlılarının grup psikoterapisinde
psikodramanın kullanılması. Bağımlılık Dergisi, 6, 103-110.
Conger, R. D., Reuter, M. A., & Elder, G. H. (1999). Couple resilience to economic pressure.
Journal of Personality and Social Psychology, 76, 54-71.
Çam, S. (1999). İletişim becerileri eğitimi programının öğretmen adaylarının ego durumlarına
ve problem çözme becerisi algılarına etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik
Dergisi, 2, 16-27.
Çapri, B., & Gökçakan, Z. (2008) Akılcı duygusal davranış terapisine dayalı grupla psikolojik
danışmanın üniversite öğrencilerinin problem çözme becerisi algısına etkisi. Çukurova
Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17( 1), 135-154.
D’Zurilla, T.J., & Nezu, A. M. (2001). Problem solving therapies. (Der.) Handbook of cognitive
behavioral therapies. 2nd Ed., K. S. Dobson (Ed.). Guilford Publications. New York,
(p.215).
Dikici, H., Gündoğdu, R., & Koç, M. (2003). Yaratıcı dramanın problem çözme becerilerine
etkisi. VII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 9-11 Temmuz, Malatya.
Doğan, S. (1998). Counseling In Turkey: Current Status And Future Challenges. The Education
Policy Analysis Archives. Retrieved from http:// olam.ed.asu.edu/epaa
72 HAMAMCI, ÇOBAN
Dökmen, Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanılarak ölçülmesi ve psikodrama ile
geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21, 183-207.
Eskin, M., Ertekin, K., Harlak, H., & Dereboy, Ç. (2008). Lise öğrencisi ergenlerde
depresyonun yaygınlığı ve ilişkili olduğu etmenler. Türk Psikiyatri Dergisi, 19, 382-389.
Gulder, C. A. (1990). Family therapy with adolescent. Journal of Group Psychotherapy and
Psychodrama and Sociometry, 43, 142-153.
Güçray, S. S. (2001). Ergenlerde karar verme davranışlarının öz-saygı ve problem çözme
becerileri algısı ile ilişkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü Dergisi, 8,
106-121.
Gültekin, A. (2006). Psikolojik danışmanlık ve rehberlik öğrencilerinin problem çözme
becerilerinin incelenmesi. Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi,
Erzurum.
Haskell, M. R. (1975). Socioanalysis Self Direction via Sociometry and Psychdrama. Los
Engeles: Anderson-Simon Inc.
Hayden, J. (1998). Action Modality Couple Therapy. Northvale, New Jersey: Aronson Inc.
Heppner P. P., & Petersen ,C. H. (1982). The development and implications of a personal
problem solving inventory. Journal of Counselling Psychology, 29, 66-75.
Heppner, P.P., Reeder, B.L., & Larson, L.M. (1983). Cognitive variables associated with
personnel problem-solving appraisal: Implications for counseling. Journal of Counseling
Psychology, 30(4), 537-545.
Heppner P. P., & Anderson W. P. (1985). The Relationship Between Problem-Solving Self-
Appraisal And Psychological Adjustment. Cognitive Therapy and Research, 9(4), 415-
427.
Holmes, P. (1993). The roots of enactment: The process in psychodrama, family therapy and
psychoanalysis. Journal of Group Psychotherapy and Psychodrama and Sociometry,45,
149-163.
Kaner, S. (1991). Gerçeklik terapisinin ve psikodramanın antisosyal davranış gösteren
gençlerin benlik algıları ve empati düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi.
Ankara Üniversitesi, Ankara.
Kalkan-Oğuzhanoğlu, N., & Özdel, O. (2005). Yaşlılık, huzurevi ve yaşam yolculukları bir
psikodrama grup çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi,16, 124-132.
Kellerman, P. F. (1992). Participation’s Perceptions Of Therapeutic Factors in Psychodram.
Journal of Group Psychotherapy and Psychodrama and Sociometry, 38, 123-133.
Korkut, F. (2002). Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 22, 177-178.
Moreno, Z. T. (1991). Time, space, reality and family: Psychodrama with a blended family. In
P. Holmes and M. Karp (Eds.), Psychodrama Inspirations and Technique, 53-77. New
York: Routledge.
Nezu, A.M. (1985). Differences in psychological distress between effective and ineffective
problem solvers. Journal of Counseling Psychology, 32(1), 35-138.
PSİKODRAMANIN PSİKOLOJİK DANIŞMANLARIN PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİNİ…73
Nezu, A. M., & Perri, M. G. (1989). Social problem-solving therapy for unipolar depression: An
initial dismantling investigation. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 57, 408-
413.
Özer, R. (1998). Rehber öğretmenlerde tükenmişlik düzeyi, nedenleri ve çeşitli değişkenlere
göre incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi,
Trabzon.
Özgüven, H.D., Soykan, Ç., Haran, S., & Gençöz, T. (2003). İntihar girişiminde depresyon ve
kaygı belirtileri ile problem çözme becerileri ve algılanan sosyal desteğin önemi. Türk
Psikoloji Dergisi. 18(52), 1-11.
Özkök, A. (2005). Disiplinler Arası Yaklaşıma Dayalı Yaratıcı Problem Çözme Öğretim
Programının Yaratıcı Problem Çözme Becerisine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 28, 159-167.
Söylemez, S. (2002). Ergenlerin problem çözme becerisini geliştirmeye yönelik bir grup
çalışması programının etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara
Üniversitesi, İstanbul.
Şener, B. (2006). Ergenlerde problem/sorun çözme becerilerinin psiko-drama ile arttırılması.
Abdülkadir Özbek Psikodrama Enstitüsü, Ankara.
Paksoy, Z. (2003). Rehber ve psikolojik danışmanlarda stres kaynaklarının incelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Remer, R. (1990). Family Therapy Inside Out. Journal of Group Psychotherapy and
Psychodrama and Sociometry, 43,70-82.
Ridley, C. A., & Vaughn, S. R. (1982). Interpersonal Problem Solving: An Intervention
Program For Preschool Children. Journal of Applied Developmental Psychology, 3, 177-
190.
Ross, R. R., Altmaier, E. M., & Russel, D. W. (1989). Job Stress, Social Support, And Burnout
Among Counselling Centre Staff. Journal of Counselling Psychology, 36, 464-470.
Şahin. N., Şahin N. H., & Heppner, P. P. (1993). Psychometricproperties Of The Problem
Solving Inventory in A Group Of Turkish University Students. Cognitive Therapy
Research, 17(4), 379-396.
Steven, S. A. (1999). Using Sociometry Data To Increase Social Integration And Reduce
Depression Among Residents Of An Assisted Living Community. International Journal
of Actions Methods, 52, 121-130
Tallent, M. K. (1985). The Future Problem Solving Program: An Investigation Of Effects On
Problem Solving Ability. Educational Resources Information Center, retrieved from
http://ericir.syr.edu.
Taylan, S. (1990). Heppner’in Problem Çözme Envanterinin Uyarlama Güvenirlik ve Geçerlik
Çalışmaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Ünüvar, A, (2003). Çok yönlü algılanan sosyal desteğin 15- 18 yaş arası lise öğrencilerinin
problem çözme becerisine ve benlik saygısına etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Selçuk Üniversitesi, Konya.
74 HAMAMCI, ÇOBAN
Vaughn, S. R., Ridley, C.A., & Bullock, D. D. (1984). Interpersonal Problem-Solving Skills
Training With Aggressive Young Children. Journal of Applied Developmental
Psychology, 5, 213-223.
Yazıcı, H. (2001). Üniversite öğrencilerinde uyuma dönük başa çıkma davranışları, umutsuzluk
ve problem çözme becerileri, VI. Ulusal ve Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi
Bildiri Özetleri Kitabı, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği, Yayın No: 8,
Ankara.
Zurilla, T. J., & Sheedy, C. F. (1991). Relation Between Social Problem Solving Ability And
Subsequent Level of Psychological Stress in College Students. Journal of Personnel
Social Psychology, 61(5), 841- 846.
İlk alındığı tarih: 09.04.2009
Düzeltme tarihi: 09.09.2009

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com