You are here

Home » Content

FEN BİLGİSİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ MATEMATİKSEL İSPAT YAPABİLMEDE BAŞARI VE BAŞARISIZLIK NEDENLERİ

SCIENCE TEACHER CANDIDATES’ CAUSAL ATTRIBUTION OF SUCCESS AND FAILURE ON MATHEMATICAL PROOF

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS876

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
As human begins, it cannot be expected from us to remain indifferent to the events and happenings around us or not to think about their causes and effects. For that reason, people mostly seek to find the answers to the question ‚Why?‛ when they especially met unexpected or unpleasant something. Attribution theory deals with the question of how individuals make judgments. When a subject is made an attribution, she or he is usually guessing about the true cause of a particular action. Literature in the field of attribution theory suggests a relationship between the way students explain the causes of their academic performance and academic achievement. Cognitive psychologists conclude that student beliefs about their probability and causes for success and failure greatly influence their academic achievement. The aim of this study aimed to investigate science teacher candidates’ causal attributions of success and failure on mathematical proof. The participants in this study were 67 first year teacher candidates from this department. To gather data, a Likert-type questionnaire was administered. According to the participated teacher candidates, ability of proving is not an innate talent possessed by the individual. Ability to memorize, logical-mathematical intelligence or high level of intelligence, are not counted among factors affecting success or failure on mathematical proof. Causes such as distance of mathematics in secondary education from proof and reasoning, deficiencies in past topics, being blind to use which proof method for which theorem and how to start proving, prejudice, lack of effort and working are the most frequently highlighted causal attributions.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
İnsanoğlunun etrafında meydana gelen olaylara karşı duyarsız kalması, neden ve sonuçları hakkında fikir yürütmemesi düşünülemez. Bu nedenle gündelik hayatta kendimize en fazla sorduğumuz soruların başında ‚Neden‛ sorusu gelmektedir. Atıf teorisi bireylerin meydana gelen olaylara nasıl atıflar yaptığıyla ilgilenmektedir. Birey bir atıfta bulunduğunda, genellikle meydana gelen sıra dışı bir olayın gerçek nedeni hakkında tahminde bulunmaktadır. Atıf teorisiyle ilgili literatür öğrencilerin akademik performanslarını açıklama biçimleriyle akademik başarıları arasında bir ilişki olduğunu göstermektedir. Bilişsel psikologlar öğrencinin başarı ya da başarısızlık olasılığı ve nedenleri hakkındaki inançlarının akademik başarıları üzerinde çok önemli bir etkiye sahip olduğu sonucuna varmışlardır. Bu araştırmanın amacı, fen bilgisi öğretmen adaylarının matematiksel ispat yapabilmede başarı ve başarısızlığa atfettikleri nedenleri ortaya koymaktır. Araştırmaya fen bilgisi öğretmenliği anabilim dalının birinci sınıfında okuyan 67 öğretmen adayı katılmıştır. Veri toplama aracı olarak 5’li dereceli Likert tipinde hazırlanmış bir anket kullanılmıştır. Araştırmaya katılan öğretmen adaylarına göre, ispat yeteneği doğuştan sahip olunan bir yetenek değildir. Ayrıca, öğretmen adayları ezber kabiliyetinin olmasını, sayısal zekâya sahip olmayı ya da zekâ seviyesinin yüksekliğini ispatta başarı ya da başarısızlığı etkileyen faktörler arasında saymamaktadır. Ayrıca, ortaöğretimde görülen matematiğin sorgulama ve ispattan uzak olması, geçmiş konulardaki eksiklikler, hangi teorem için hangi ispat yönteminin kullanılacağını ve ispata nasıl başlanılacağını bilememe, önyargı, yeterince gayret göstermeme ve çalışmama gibi nedenler de araştırmaya katılan öğretmen adayları tarafından en çok vurgulanan başarı ya da başarısızlık nedenleridir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_143-158.pdf
  • 4
143-158
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ALTIPARMAK, K., ve ÖZİŞ, T. (2005). Matematiksel ispat ve matematiksel muhakemenin gelişimi üzerine bir inceleme. Ege Eğitim Dergisi, 6(1), 25-37.
BALL, D. L., HOYLES, C., JAHNKE, H. N., ve MOVSHOVİTZ-HADAR, N. (2002). The teaching of proof. In L. I. Tatsien (Ed.), Proceedings of the International Congress of Mathematicians (Vol. III, pp. 907–920). Beijing: Higher Education Press.
BARON, R.A. (1998). Cognitive mechanisms in entrepreneurship: Why and when entrepreneurs think differently than other people. Journal of Business Venturing, 13, 275–294.
BAR-TAL, D. (1978). Atyrributional analysis of achievement-related behavior. Review of Educational Research, 48(2), 259–271.
BAŞTÜRK, S. (2007). Türkiye’deki fonksiyon kavramının 9. sınıf ders kitapları bağlamında incelenmesi. Sakarya Üniversitesi Fen Edebiyat Dergisi, 9, Ek sayı, 270-283.
BAŞTÜRK, S. (2010). First-year secondary school mathematics students' conceptions of mathematical proofs and proving. Educational Studies, 36(3), 283-298.
BAŞTÜRK, S. (2011). Üniversiteye giriş sınavına hazırlanma sürecinin öğrencilerin matematik öğrenmeleri üzerine olumsuz yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 69-79.
BAŞTÜRK, S. (2012). Perspectives of Turkish pre-service mathematics teachers of elementary level on mathematical proof. In Robert V. Nata (Ed.), Progress Education Vol.27 (pp.61-82). Nova Science Publishers, Inc: New York.
BAŞTÜRK, S., ve DOĞAN, S. (2010). Üniversite öğrencilerinin perspektifinden özel dershanelerdeki matematik eğitimi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 32, 41-60.
BECK, R.C. (2004), Motivation theories and principles (5. Edition). USA: Pearson Education, Inc.
BORUCHOVİTCH, E. (2004). A study of causal attributions for success and failure in mathematics ampng brazilian students. Interamerican Journal of Psychology, 38(1), 53-60.
CORTES-SUAREZ, G. (2004). Causal attributions for success or failure by passing and failing students in college algebra. Unpublished Doctoral Dissertation, Florida International University, Miami, Florida.
CÜCELOĞLU, D. (2008). İnsan ve davranışı (17. Basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
DOĞAN, S. (2010). Özel dershanelerdeki matematik eğitiminin niteliği ve öğrenci yaklaşımlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Matematiksel İspat Yapabilmede Başarı ve Başarısızlık Nedenleri
157
FORSYTH, D.R., ve MCMİLLAN, J.H. (1991). Some practical proposals for motivating students. In R.J. Menges & M. Svinicki (Eds.), Approaching instructional problems through theoretical perspective: New directions for teaching and learning (pp. 53-66). San Francisco: Jossey-Bass.
FÖRSTERLING, F. (2001). Attribution. An introduction to theories, research and applications. UK: Psychology Press.
GATEWOOD, E.J., SHAVER, K.G., ve GARTNER, W.B. (1995). A Longitudinal study of cognitive factors influencing start-up behaviors and success at venture creation. Journal of Business Venturing, 10, 371–391.
HAREL, G., ve SOWDER, L. (1998). Students’ proof schemes: Results from exploratory studies. In A. H. Schoenfeld, J. Kaput, & E. Dubinsky (Eds.), Research in collegiate mathematics education III (pp. 234–283). Providence, RI: American Mathematical Society.
KAĞITÇIBAŞI, Ç. (1999). Yeni insan ve insanlar (10. Baskı). İstanbul: Evrim.
KARASAR, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi (12. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KLINE, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: Routledge.
KNUTH, E. (2002). Proof as a tool for learning Mathematics. Mathematics Teacher, 95(7), 486-490.
MARRADES, R., ve GUTIÉRREZ, A. (2000). Proofs produced by secondary school students learning geometry in a dynamic computer environment. Educational Studies in Mathematics, 44, 87–125.
MCMILLAN, J.H., ve FORSYTH, D.R. (1991). What theories of motivation say about why learners learn. New Directions for Teaching and Learning, 45, 39-52.
MUELLER, S.L., ve THOMAS, A.S. (2000). Culture and entrepreneurial potential: A nine country study of locus of control and innovativeness. Journal of Business Venturing, 16, 51–75.
ÖZER, O., ve ARIKAN. A. (2005). Lise matematik derslerinde öğrencilerin ispat yapabilme düzeyleri. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, ODTU.
ROSS, L. (1977). The intuitive psychologist and his shortcomings: Distortions in the attribution process. In L. Berkowitz (Ed.), Advances in experimental social psychology (vol. 10). New York: Academic Press.
SCHAUFELI, W.B. (1988). Perceiving the causes of unemployment: An evaluation of the causal dimension scale in a real-life situation. Journal of Personality and Social Psychology, 54, 347-356.
SELIGMAN, M.E.P. (1990). Learned optimism. New York: Knopf.
TAŞTEPE, M. (2012). İspat kavramının kitap, öğretmen ve öğrenci boyutunda incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
158
Savaş BAŞTÜRK
WEINER, B., FRIEZE, I., KUKLA, A., REED, L., REST, S., ve ROSENBAUM, R. (1972). Perceiving the causes of success and failure. In E. E. Jones, D. Kanouse, H. H. Kelley, R. E. Nisbett, S. Valins, & B. Weiner. Attribution: Perceiving the Causes of Behavior. Morristown, NJ.: General Learning Press.
WEINER, B., ve KUKLA, A. (1970). An attributional analysis of achievement motivation. Journal of Personality and Social Psychology, 15, 1-20.
WEİNER, B. (1972). Attribution theory, achievement motivation and the educational process. Review of Educational Research, 42(2), 203–215.
WILSON, T.D., DAMIANI, M., ve SHELTON, N. (2002). Improving the academic performance of college students with brief attributional interventions. In J. Aronson (Ed.), Improving academic achievement: Impact of psychological factors on education (pp. 89-108). New York: Academic Press.
WONG, P.T.P., ve WEINER, B. (1981). When people ask ‚why‛ questions, and the heuristics of attributional search. Journal of Personality and Social Psychology, 40, 650-663.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com