You are here

Home » Content

ALGILANAN SOSYAL YETKİNLİK ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇEYE UYARLANMASI: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

THE ADAPTATION OF PERCEIVED SOCIAL COMPETENCE SCALE TO TURKISH: THE STUDY OF VALIDITY AND RELIABILITY

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_714

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this research was to standardize the Perceived Social Competence Scale (Anderson-Butcher, Iachini & Amorose, 2007) to Turkish culture and to examine its psychometric properties. The research was conducted on 444 high school students in Sakarya, Turkey. The validity and reliability of scale was investigated by test re-test, Cronbach alpha, confirmatory factor analysis and criterion related validity methods. The Self-Confidence Scale (Akin,2007) was used for the criterion related validity. Results obtained from the confirmatory factor analyses demonstrated that 6 items yielded one factor as original form and that the one-dimensional model was well fit (x²=7.34, df=7, RMSEA=.010, CFI=1.00, RFI=0.99, IFI=1.00, AGFI=.98, GFI=.99, NFI=.99 and SRMR=.018). Factor loadings ranged from .57 to .80. For internal consistency, cronbach alpha coefficient of the scale was found as .80. According to concurrent validity results significant relationships were found between perceived social competence, internal self-confidence (r= .39) and external self-confidence (r= .39). Corrected item-total correlations ranged from .52 to .66 and according to t-test results differences between each item’s means of upper 27% and lower 27% points were significant. Overall results demonstrated that Perceived Social Competence Scale can be used as a valid and reliable instrument in the field of education, psychology and guidance. Although many researchers developed a lot of different self-report measures in order to measure and study communication skills, few well-known social competence measures exists in Turkey to assess the social competence. Thus, translating and adapting the Perceived Social Competence Scale into Turkish language and culture is quite important to understand and develop the multidimensional construct of communication skills in relation to this culture. Moreover, it can be used as efficient instruments in order to assess assertiveness, emphatic tendency, communication skills.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı Anderson-Butcher, Iachini ve Amorose (2007) tarafından geliştirilen Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğini Türkçeye uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirlik analizlerini yapmaktır. Araştırmaya Sakarya ili merkez ilçelere bağlı farklı liselerde öğrenim gören rasgele seçilmiş 444 (226 erkek ve 218 kız) lise öğrencisi katılmıştır. Ölçeğin psikometrik özellikleri, test-tekrar test, iç tutarlık, doğrulayıcı faktör analizi ve ölçüt bağıntılı (benzer ölçek) geçerlik yöntemleriyle incelenmiştir. Ölçüt bağıntılı geçerlik için (Akın, 2007) tarafından geliştirilen Özgüven Ölçeği kullanılmıştır. Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin yapı geçerliği için uygulanan doğrulayıcı faktör analizinde orijinal formla tutarlı olarak 6 maddeden oluştuğu ve maddelerin tek boyutta toplandığı görülmüştür (x²=7.34, sd=7, RMSEA=.010, CFI=1.00, RFI=0.99, IFI=1.00, AGFI=.98, GFI=.99, NFI=.99 ve SRMR=.018). Ölçeğin faktör yükleri .57 ile .80 arasında sıralanmaktadır. Cronbach alfa iç tutarlılık güvenirlik katsayısı ise .80 olarak bulunmuştur. Ölçeğin ölçüt geçerliği çalışmasında algılanan sosyal yetkinlik ile iç özgüven arasında pozitif ilişki (r= .39) ve dış özgüven arasında pozitif ilişki (r= .47) olduğu görülmüştür. Ayrıca ölçeğin düzeltilmiş madde-toplam korelasyonlarının .52 ile .66 arasında sıralandığı ve %27’lik alt-üst grupların ortalamaları arasındaki tüm farkların anlamlı olduğu bulunmuştur. Bu sonuçlara göre Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin eğitim, psikoloji ve rehberlik alanında kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir. Bununla birlikte birçok çalışmacı iletişim becerilerini değerlendiren ölçekler geliştirse de bunlardan çok azı sosyal yetkinlik ile ilgili bilgi vermektedir. Bu yüzdenTürkçeye çevrilen ve Türk kültürüne adapte edilen Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin çok boyutlu iletişim becerilerini değerlendirmede ve algılamada önemli katkıları olacağı düşünülmektedir. Ayrıca, ölçeğin atılganlık, empatik eğilim, iletişim becerileri düzeylerini belirleyen geçerli ve güvenilir ölçme araçlarıyla ilişkisine bakılabilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_591-600.pdf
  • 3
591-600
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKIN, A., AKIN, Ü., GEDIKSIZ, E., ARSLAN, S., SARIÇAM, H., & YALNIZ, A. (2012). Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. III. Ulusal Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Kongresi, 19-21 Eylül, Bolu.
AKIN, A. (2007). Öz-güven Ölçeğinin geliştirilmesi ve psikometrik özellikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 167-176.
ANDERSON-BUTCHER, D., IACHINI, A.L., & AMOROSE, A.J. (2007). Initial reliability and validity of perceived social competence scale. Research on Social Work Practice, 18 (1), 47-54
ANDERSON-BUTCHER, D., STETLER, E. G., & MIDLE, T. (2006). A case for expanded school-community partnerships in support of positive youth development. Children & Schools, 28, 155-163.
BACANLI, H. (2012). Sosyal beceri eğitimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık
BARTON, W. H., WATKINS, M., & JARJOURA, R. (1997). Youths and communities: Toward comprehensive strategies for youth development. Social Work, 42, 483-493.
BAYRAM, N. (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş. Bursa: Ezgi Kitabevi.
BİLGİN, M. (1999). 14-18 yaş grubu ergenlere yönelik sosyal yetkinlik beklentisi ölçeği geliştirme çalışması, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(12), 7 -15.
Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması
599
BROOKS, J. (2006). Strengthening resilience in children and youths: Maximizing opportunities through schools. Children & Schools, 28, 69-76.
BROWNE, M.W., & CUDECK, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In K. A. Bollen & J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (pp. 136-162). Newbury Park, CA: Sage.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2011). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., AKGÜN, Ö., KAHVECİ, Ö., & DEMİREL, F. (2004). Güdülenme ve Öğrenme Stratejileri Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207-239.
COLEMAN, P. K. ( 2003). Perceptions of Parent-Child Attachment, Social Self-Efficacy and Peer Relationships in Middle Childhood, Infant and Child Development, 12, 351-368.
CONNLY, J. (1989). Social self- efficacy in adolescence; relations with self- consept, social adjustment and mental health, Canadian Journal of Behavior Science Rewiew, 21(3), s.258-269.
COPELAND, J. W. (2005). The relationship between academic achievement and social skills among elementary students (Doctoral dissertation, Northern Arizona University, 2005). Dissertation Abstracts International, 66, 3925.
DEKOVIC, M., & MEEUS, W. (1997). Peer relations in adolescence: Effects of parenting and adolescents’ self-concept, Journal of Adolescence, 20(2), 163-176.
DOWDA, M., DISHMAN, R. K., PFEIFFER, K. A., & PATE, R. R. (2007). Family support for physical activity in girls from 8th to 12th grade in South Carolina, Preventive Medicine, 44(2), 153-159.
GAGNON, S. G., & NAGLE, R. J. (2004). Relationships between interactive play and social competence in at-risk preschool children. Psychology in the Schools, 41, 173-189.
GRESHAM F. M., & ELLIOTT S. N. (1993). Social skills interventions for children. Behavior Modification, 17 (3) 287-313.
GRESHAM, F. M., SUGAI, G., & HORNER, R. H. (2001). Interpreting outcomes of social skills training for students with high-incidence disabilities. Exceptional Children, 67, 331-344.
KASHDAN, T. B., & ROBERTS, J. E. (2004). Social anxiety's ımpact on effect, curiosity, and social self-efficacy during a high self-focus social threat situation. Cognitive Therapy and Research, 28(1), 119-141.
KATZ, L. G., MCCLELLAN, D. E., FULLER, J. O., & WALZ, G. R. (1995). Building social competence in children: A practical handbook for counselors, psychologists, and
600
Hakan SARIÇAM – Ahmet AKIN – Ümran AKIN – Mehmet ÇARDAK
teachers. ERIC Elementary and Early Childhood Education Clearinghouse. Washington, DC: U.S. Department of Education.
MORRISON, J. D., ALCORN, S., & NELUMS, M. (1997). Empowering community-based programs for youth development: Is social work education interested? Social Work in Education, 33, 321-333.
OBRADOVIC, J., VAN DULMEN, M. H. M., YATES, T. M., CARLSON, E. A., & EGELAND, B. (2006). Developmental assessment of competence from early childhood to middle adolescence. Journal of Adolescence, 29, 857-889.
PEEBLES-WILKINS, W. (2004).Youth development in schools. Children & Schools, 26, 3-4.
SARIÇAM, H, & GÜVEN, M. (2012). Self-confidence and Religious Attitude. JASSS (The Journal of Academic Social Science Studies, 5(7), 573-586.
SCHRANK, B., WOPPMANN, A., SIBITZ, I., & LAUBER, C. (2011). Development and validation of an integrative scale to assess hope. Health Expectations, 14(4), 417–428.
ŞENCAN, B. (2009). Lise Öğrencilerinin Algıladıkları Sosyal Destek Düzeyi ile Sosyal Yetkinlik Beklentisi Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Adana: Çukuova Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
TORRES, J. B., & SOLBERG, V. C. (2001). Role of self-efficacy, stress, social ıntegration, and family support in latino college student persistence and health, Journal of Vocational Behavior, 59(1), 53-63.
ÜNLÜ, V. (2004). Karşı Cinsle İlişkide Sosyal Yetkinlik Beklentisi Ölçeği. Adana: Çukurova Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
WARNES, E. D., SHERİDAN, S. M., GESKE, J., & WARNES, W. A. (2005). Contextual approach to the assessment of social skills: Identifying meaningful behaviors for social competence. Psychology in the Schools, 42, 173-187.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com