You are here

Engelli Bireylerin Sağlık Hizmetleri Kullanımında Yaşadıkları Sorunlar: Konya Örneği

Difficulties That Disabled People Have in the Use of Health Services: Konya Example

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Aim of this research is to determine the accessibility levels of disabled people to health services, to identify the problems they have experienced in reaching health services, and to summarize them to remove obstacles. The research was carried out on a total of 300 disabled people from three different hospitals operating in Konya using face-to-face surveys. "Disability Individual Health Service Usage Inventory" developed by researchers was used in the collection of data. Descriptive statistics and chi-square test were applied on the collected data. 65.7% of the respondents are male, 58.3% are married, 42.0% are in the age group of 31-50, 46.7% are primary school graduates and 37.7% have general health insurance. 32.7% of the handicapped stated that they applied to the health institution at least once every two weeks, 52.0% had problems in accessing the health facilities and 58.3% of them had difficulty in moving in the hospital. 52.0% of the disabled people surveyed within the scope of the research indicated that the health services provided for the disabled are sufficient. According to the results of the research; it has been determined that they have encountered problems such as transportation, disabled car park use, hostess service for disabled, lack of movement within the health facility, use of the priority right, postponement of the health facilities' operations for other days. Policy makers, local authorities and hospital managers need to take the necessary precautions to make the solution of the problems and to make it easier for disabled people to benefit from health services.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı engelli bireylerin sağlık hizmetlerine ulaşılabilirlik düzeylerinin belirlenmesi, sağlık hizmetine ulaşımda yaşadıkları problemlerin belirlenerek, engellerin ortadan kaldırılmasına yönelik çözüm önerilerinin geliştirilmesidir. Araştırma Konya’da faaliyet gösteren üç farklı hastaneden sağlık hizmeti alan toplam 300 engelli birey üzerinde, yüz yüze anket tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından geliştirilen “Engelli Birey Sağlık Hizmeti Kullanım Envanteri” kullanılmıştır. Toplanan veriler üzerinde tanımlayıcı istatistikler ve ki-kare testi uygulanmıştır. Araştırmaya katılan engellilerin %65,7'si erkek, %58,3'ü evli, %42,0'si 31-50 yaş grubunda, %46,7'si ilköğretim mezunu olup, %37,7'si genel sağlık sigortasına sahiptir. Engellilerin %32,7'si en az iki haftada bir defa sağlık kuruluşuna başvurduğunu, %52,0’si sağlık tesislerine ulaşımda sorun yaşadığını ve %58,3’ü hastane içinde hareket güçlüğü çektiğini dile getirmiştir. Araştırma kapsamında incelenen engelli bireylerin %52,0’si de engellilere yönelik sunulan sağlık hizmetlerinin yeterli olduğunu belirtmiştir. Araştırma sonuçlarına göre engellilerin; ulaşım, engelli otoparkının kullanılamaması, engellilere yönelik hostes hizmetinin sunulmaması, sağlık tesisi içerisinde hareket güçlüğü yaşama, öncelik hakkının kullanılamaması, sağlık tesislerindeki işlemlerinin başka günlere ertelenmesi gibi problemler ile karşılaştıkları belirlenmiştir. Sorunların çözümü ve engellilerin sağlık hizmetlerinden daha kolay faydalanabilmesi için politika belirleyicilerin, yerel yönetimlerin ve hastane yöneticilerinin gerekli önlemleri alması gerekmektedir.
409
427

REFERENCES

References: 

1. Ahmetoğlu E. ve Aral N. (2004) Zihinsel Engelli Çocukların Kardeş İlişkilerinin
Anne ve Kardeş Algılarına Göre Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Ev
Ekonomisi Yüksek Okulu, Bilimsel Araştırma ve İncelemeler, Yayın No: 6, Ankara.
2. Bakırcı N., Altuntaş E. E., Sülün S., Çalhan D., Öz E., Kurt S. ve Çifçi A. (2006)
Özürlülerin Sağlık Hizmetlerine Ulaşmadaki Zorlukları: Ön çalışma. Bursa: Kent
ve Sağlık Sempozyumu,185-186.
3. Baş E. (2013) Kent İçi Toplu Ulaşım Sistemlerinin Özürlülerin Erişilebilirliğine
Uygunluğu. Bahçeşehir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,
İstanbul.
4. Colin B. (2006) Bağımsız Yaşam, Politikalar ve İngiltere’nin Politikası: Sosyal Model
Tanımı. Çeviren: Bahar Uğurlu, ÖZ-VERİ Dergisi 3(1): 639-646.
5. Çağlayan D. (2006) Özürlü Haklarının Gelişimi: Merhametten Hakka. TODAİ, İnsan
Hakları ve Yurttaşlık Konferansı.
426 Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 2017; 20(4): 409-427
6. Çarkçı Ş. (2011) Engellilerin Mesleki Eğitimi ve İstihdamı. Marmara Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
7. Çolak R. (2013) Görme Engelliler. Online Erişim (http://rumeysacolak.com/)
8. Dalbay R. S. (2009) Özürlü Yakınlarının Özürlülere Yönelik Sosyal Politikalara İlişkin
Beklentileri ve Memnuniyet Dereceleri (Isparta Örneği). Süleyman Demirel
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
9. Dejong G., Palsbo S. E. and Beatty P. W. (2002) The Organization and Financing of
Health Services for Persons with Disabilities. The Milbank Quarterly 80(2): 261-302.
10. Drainoni M., Lee-Hood E., Tobias C., Bachman S., Andrew J. and Maisels L. (2006)
Cross-disability Experiences of Barriers to Health-Care Access. Journal of Disability
Policy Studies 17(2): 101-115.
11. Durduran Y. ve Bodur S. (2009) Engellilerin Engellilikleri Dışındaki Sağlık Sorunları:
Karşılaştırmalı Bir Çalışma. Selçuklu Tıp Dergisi 25(2): 69-77.
12. Karataş K. (2002) Ayrımcılık ve Ayrımcılıkla Savaşım. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi
2(1): 1-10.
13. Karatepe H. (1988) Özel Eğitime Muhtaç Çocukların Eğitimleri. Karatepe Yayınları,
Ankara.
14. Kızıl C., Akman V. ve Öztürk S. (2015) Aile Sağlığı Merkezlerinden Hizmet Alan
Hastaların Hasta Memnuniyet Düzeylerinin Belirlenmesi: Yalova İli Örneği. Beykent
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8(2): 6-31.
15. Kumtepe H. (2001) Ankara İlinde Yaşayanların Engellilere Yönelik Tutumları.
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Ankara.
16. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2013) İşitme Engelliler, Ankara.
17. Özcan Y. (2008) Engelli Standartlarının Adana Kenti Açık ve Yeşil Alanlarında Analizi
ve Uygulama Önerileri. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek
Lisans Tezi, Adana.
18. Özer I., Öner D., Sevim H., Türkmen K. A., Mollaoğlu B., Abbasoğlu K. ve Kavurmacı
D. (2003) Hafif Zihinsel Geriliği Olan Çocuklarda Genel Sağlık Durumu. ADÜ Tıp
Fakültesi Dergisi 4(1): 9-12.
19. Prilleltensky O. (2012) Eleştirel Psikoloji ve Engelli Çalışmaları: Anaakımı
Eleştirmek, Eleştiriyi Eleştirmek. (Fox, Prilleltensky ve Austin, Ed.). Eleştirel
psikoloji (ss. 329- 349). (E. Erdener vd., Çev.). Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
20. Scullion P. A. (1999) Disability in A Nursing Curriculum. Disability & Society 14(4):
539-559.
21. Sümbüloğlu V. ve Sümbüloğlu K. (2004) Sağlık Bilimlerinde Araştırma Yöntemleri.
5. Baskı, Hatiboğlu Basım ve Yayım, Ankara.
Engelli Bireylerin Sağlık Hizmetleri Kullanımında Yaşadıkları Sorunlar: Konya Örneği 427
22. Şahin H. (2005) Engellilik: Sağlık Çalışanlarının ve Tıp Eğitiminin Bakış Açısı Nedir?
Toplum ve Hekim Dergisi 20(3): 219-228.
23. T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı (2002) Türkiye Özürlüler Araştırması
2002, Ankara.
24. United Nations Educational Scientific Cultural Organazation (UNESCO) (1995)
Overcoming obstacles to the integration of disabled people. Denmark, Disability
Awareness in Action (DAA).
25. Uskun E., Öztürk M. ve Kişioğlu A. N. (2005) Isparta İlinde Özürlülük, Sakatlık ve
Engellilik Epidemiyolojisi. Sağlık ve Toplum Dergisi 15(1): 90-100.
26. Ünver H. (2016) Ulaşılabilirliğin Tarihi Kentsel Alanın Kimliği ve Yarışabilirliğine
Etkisi. Düzce Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Dergisi 4(1): 144-156.
27. Van de Ven L., Post M., De Witte L. and Van den Heuvel W. (2005) It Takes Two to
Tango: The Integration of People with Disabilities into Society. Disability ve Society
20(3): 311-329.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com