You are here

İDARİ GÖREVE SAHİP AKADEMİSYENLERİN KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ İLE KULLANDIKLARI ÇATIŞMA ÇÖZME STİLLERİ İLİŞKİSİ: İZMİR İLİ ÖRNEĞİ

RELATIONSHIP BETWEEN PERSONALITY TRAITS OF UNIVERSITY ADMINISTRATORS AND THEIR CONFLICT RESOLUTION STYLES: IZMIR PROVINENCE EXAMPLE

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to determine statistical relationship between personality traits of university administrators and conflict resolution styles which used by the university administrators when resolving conflicts that occurred inside of the organization. For this purpose, the research took place in 143 Izmir province’s university administrator academicians of seven public and private universities. At the result of research, statistically significant and positive relations were found between openness and compromising; agreeableness and obliging, integrating; openness and obliging; conscientiousness and compromising; neuroticism and obliging. Negative relations were found between openness and dominating; openness and avoiding; conscientiousness and dominating; neuroticism and dominating.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, idari göreve sahip akademisyenlerin kişilik özellikleri ile örgüt içindeki çatışmaları çözmek için kullandıkları çatışma çözme stilleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olup olmadığını ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda araştırma, İzmir İli’ndeki 7 devlet ve vakıf üniversitedeki İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’ne bağlı bölümlerde idari göreve sahip toplam 143 akademisyen üzerinde yürütülmüştür. Araştırma sonucunda, gelişime açıklık ile uzlaşma; uyumluluk ile ödün verme, bütünleştirme, kaçınma; dışadönüklük ile ödün verme; sorumluluk ile uzlaşma; nevrotiklik ile ödün verme arasında pozitif anlamlı, gelişime açıklık ile hükmetme; dışadönüklük ile kaçınma; sorumluluk ile hükmetme; nevrotiklik ile hükmetme arasında ise negatif yönlü anlamlı ilişkiler bulunmuştur.
135
154

REFERENCES

References: 

Altmae, S., ve Türk, K. (2008). Conflict Management Modes and
Leadership Styles Used By Estonian Managers and Specialists, EBS
Review, No 25 2008/09, Pp.61-73.
Antonioni, D. (1998). Relationship between The Big Five Personality
Factors and Conflict Management Styles, International Journal Of
Conflict Management, Vol. 9, No.4, Pp. 336-355.
Basım, H. N., Çetin, F., Ve Tabak, A. (2009). Beş Faktör Kişilik
Özelliklerinin Kişilerarası Çatışma Çözme Yaklaşımlarıyla
İlişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 20-34.
Blake, R.R., Ve Mouton, J. (1973). The Fifth Achievement in Fred, E.
Jandt (Ed.), Conflict Resolution Through Communication. New
York: Harper & Row.
Serap Şahin ve Sedef Gülsüm Aksu
152
Bono, J. E., Boles, T. L., Judge, T. A. Ve Lauver, K. J. (2002). The Role
Of Personality In Task And Relationship Conflict. Journal Of
Personality, 70 (3), 1311-1344.
Buchanan, D.A. Ve Huczynski, A. (2003). Organizational Behaviour: An
Introductory Text, Fifth Edition, Financial Times Management.
Costa, P. T., Ve Mccrae, R. R. (1992). Four Ways Five Factors Are Basic.
Personality and Individual Differences, 13(6), 653-665.
Costa Jr, P., Terracciano, A., Ve Mccrae, R. R. (2001). Gender Differences
in Personality Traits across Cultures: Robust and Surprising
Findings. Journal of Personality and Social Psychology, 81(2), 322.
Digman, J. M. (1990). Personality Structure: Emergence of the Five-
Factor Model. Annual Review Of Psychology, 41(1), 417-440.
Eren, E. (2013). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Basım Yayım.
Genç, N. (2007). Meslek Yüksekokulları İçin Yönetim Ve Organizasyon.
Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Goldberg, L. R. (1990). An Alternative" Description of Personality": The
Big-Five Factor Structure. Journal of Personality and Social
Psychology, 59(6), 1216.
Graziano, W. G., Jensen-Campbell, L., Ve Hair, E. C. (1996). Perceiving
Interpersonal Conflict and Reacting To It: The Case Of
Agreeableness. Journal Of Personality And Social Psychology, 70,
820-835.
Gross, M.A. Ve Guerrero, L.K. (2000). Managing Conflict Appropriately
And Effectively: An Application of the Competence Model to
Rahim’s Organizational Conflict Styles, The International Journal Of
Conflict Management, Vol.11, No.3, And Pp.200-226.
Judge, T. A., ve Ilies, R. (2002). Relationship of Personality to
Performance Motivation: A Meta-Analytic Review. Journal Of
Applied Psychology, 87(4), 797.
Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği. 14. Baskı. İstanbul: Beta Basım.
Mccrae, R. Ve Costa, P. (1985). Comparison Of EPI and Psychoticism
Scales With Measures Of The Five Factor Model Of Personality.
Personality and Individual Differences, 6, 587-597.
Merdan (2013). Beş Faktör Kişilik Kuramı İle İş Değerleri İlişkisinin
İncelenmesi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma, Gümüşhane
Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, S 7, S.140-159.
Moberg, P.J. (2001). Linking Conflict Strategy To The Five-Factor Model:
Theoretical And Empirical Foundations, International Journal Of
Conflict Management, Vol.12, No.1, Pp47-68.
İdari Göreve Sahip Akademisyenlerin Kişilik Özellikleri İle Kullandıkları
Çatışma Çözme Stilleri İlişkisi: İzmir İli Örneği
153
Park, H. Ve Antonioni, D. (2007). Personality, Reciprocity And Strength Of
Conflict Resolution Strategy. Journal Of Research In Personality,
41, 110-125.
Pruitt, D. G. (1983). Strategic Choice In Negotiation. American Behavioral
Scientist, 27(2), 167-194.
Putnam, L.L. Ve Poole, M.S. (1987). Conflict And Negotiation, In Porter,
L.W. (Ed.), Handbook Of Organizational Communication: An
Interdisciplinary Perspective, Sage, Newbury Park, CA, Pp. 549-99.
Rahim, M.A. Ve Bonoma, T. (1979). Managing Organizational Conflict: A
Model For Diagnosis And Intervention, Psychological Reports,
Vol.44, No.3, Pp.1323-1344.
Rahim, M. A. (1983). A Measure Of Styles Of Handling Interpersonal
Conflict, Academy Of Management Journal, 26, Pp.368-376.
Rahim, M. A., Antonioni, D. Ve Psenicka, C. (2001). A Structural
Equations Model of Leader Power, Subordinates’ Styles of Handling
Conflict, and Job Performance. International Journal of Conflict
Management, Vol. 12 No. 3, Pp. 191-211.
Rahim, M.A. (2002). Toward A Theory of Managing Organizational
Conflict. The International Journal of Conflict Management 2002,
Vol. 13, No. 3, Pp. 206-235.
Roloff, M. E. (1987). Communication and Conflict. In C. R. Berger ve S.
H. Chaffee (Eds.) , Handbook Of Communication Science (Pp.
484.–534). Newbury Park, CA: Sage.
Schmitt, D. P., Allık, J., Mccrea, R. R. Ve Martinez, B.V.(2007). The
Geographic Distribution of Big Five Personality Traits: Patterns and
Profiles of Human Self-Description Across 56 Nations, Journal of
Cross-Cultural Psychology, Vol. 38 No. 2, 173-212.
Sevi, E.S., (2009). Psikobiyolojik Kişilik Modeli Ve Beş Faktör Kişilik
Kuramı: Mizaç Ve Karakter Envanteri (TCI) İle Beş Faktör Kişilik
Envanterinin (5FKE) Karşılaştırılması. Ege Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
Sığrı, Ü., Şişman, F.A. Ve Gemlik, H.N. (2010). Çalışanların Kişilik
Özellikleri İle Müzakerecilik Yetenekleri Arasındaki İlişkinin Analizi:
Sigortacılık Ve Lojistik Sektörlerinde Bir Araştırma, International
Journal of Economic and Administrative Studies, Year:3 Number:5,
Summer 2010, Pp.101-121.
Somer, O. K. M. ve Tatar, A.(2000). Beş Faktör Kişilik Envanteri’nin
Geliştirilmesi-I: Ölçek Ve Alt Ölçeklerin Oluşturulması. Türk Psikoloji
Dergisi,17(49), 21-33.
Serap Şahin ve Sedef Gülsüm Aksu
154
Sümer, N., Lajunen, T., Ve Özkan, T. (2005), Big Five Personality Traits
As The Distal Predictors of Road Accident Involvement. G.
Underwood (Ed.), Traffic and Transport Psychology, Ch. 18,
Elsevier Ltd.
Şimşek, Ş. (2007). Yönetim Ve Organizasyon, 9.Baskı, Adım Matbaacılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com