AUTEUR THEORY AND THE CINEMA OF METİN ERKSAN
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Individual creativity in the art of cinema has always been a subject of debate. In the filmmaking process, the creativity of the collaborative group depends on the individuals’ ability to demonstrate their cooperative abilities. The director should arguably be the most creative individual person in the process of filmmaking. In such a context, several discussions on the concept of
auteur has come up in post-second world war period.
In his article entitled “Notes on the Auteur Theory in 1962”, American
critic Andrew Sarris stated the distinguishing features of the auteur directors as
technical mastery, personal style and the intrinsic meanings. André Bazin
added lots of historical, social, economic and productive variables to Sarris’
such personal qualities. When Claude Levis Strauss' structuralist approach has
been considered together with the auteur analysis; the similarities, repetitions,
differences and contrasts in the films have been emphasized.
In this paper, the creativity of Metin Erksan as one of the leading
directors of Turkish cinema is analyzed with respect to Sarris’ criteria stated
above. Moreover, Wollen’s structuralist perspective along with Bazin's auteur
analysis considering the effects of experience, history, politics, society and
culture on the artwork of cinema have been incorporated to this analysis.
Erksan’s characteristics of technical mastery; stylistic features of his film
language; the intrinsic meanings, space, character and thematic features of his
cinema; his relationship to literature and social realism are explored through
the analysis of his movies Yılanların Öcü, Susuz Yaz, Sevmek Zamanı, Gecelerin
Ötesi, Kuyu and Kadın Hamlet.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Sinema sanatında bireysel yaratıcılık her zaman üzerinde tartışılan bir konu olmuştur. Film yapımında yaratıcı süreç bireylerin grup olarak işbirliğine dayalı yeteneklerini ortaya koymasına bağlıdır. Film yapım sürecinde en yaratıcı birey olduğu tartışılan kişi ise yönetmendir. Bu bağlamda 2. Dünya savaşının hemen ardından auteur kavramı üzerinden çeşitli tartışmalar gündeme gelmiştir.
Amerikalı eleştirmen Andrew Sarris “Notes on the Auteur Theory in 1962” adlı makalesinde tüm auteur yönetmenleri diğer yönetmenlerden ayıran özellikler olarak teknik ustalık, kişisel stil ve içsel anlam kavramlarını ortaya koymuştur. André Bazin ise Sarris’in kişisel nitelik kriterlerinin yanına tarihsel, toplumsal, ekonomik, üretimsel birçok değişkeni de eklemiştir. Claude Levis Strauss’un yapısalcı yaklaşımı ise auteur analizine aktarılarak yönetmenlerin filmlerindeki benzerlikler ve tekrarlarla birlikte farklılıkların ve karşıtlıkların önemine dikkat çekilmiştir.
Türk sinemasının önemli yönetmenlerinden biri olan Metin Erksan’ın yaratıcılığı Sarris’in önerdiği teknik ustalık, kişisel stil ve içsel anlam çerçevesinde ama Wollen’ın kurama getirdiği yapısalcı bakış açısından yapıtları göz ardı etmeden ve Bazin’in sinema eserinin oluşmasında birikimin, tarih, politika, toplum ve kültürün etkisini dikkate alan bir auteur analizi uygulanmış; Erksan’ın teknik ustalığının özellikleri, stilinin oluşumu açısından sinema dilinin özellikleri, sinemasındaki içsel anlam, mekân, karakter ve tema özellikleri, sinemasının edebiyat ve toplumsal gerçekçilikle ilişkisi Yılanların Öcü, Susuz Yaz, Sevmek Zamanı, Gecelerin Ötesi, Kuyu ve Kadın Hamlet filmleri üzerinden incelenerek ortaya konmaya çalışılmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 1