Buradasınız

BEYİN TEMELLİ ÖĞRENME VE MÜFREDAT BAZINDA ÖĞRENCİ MERKEZLİLİK

Journal Name:

Publication Year:

Author Name
Abstract (2. Language): 
Brain researches, confirms that multiple complex and concrete experiences has vital importance for significant learning and teaching. This also means that; human brain shall be used in the best way and by using its endless capacity in communicating, knowing the conditions that maximize this process. Considering traditional education programmes, can be seen that  the focus is on certain targets listed with a desultory and linear content. However, brain facts state that the brain processes like a information processing module and performs serial operations in the direction of coding and explaining every information.   The Learner, with his/her brain coded to see the relationship between links, continously waits stimuluses in this direction from the outer environs , and tries to compose his/her own data integrity. Mentalities adopted with the new curriculum, define the role of the learner in lerning situations well, and bring along desinging rich and proper experiences in structuring the content. In this research, functioning of the brain in this direction has been featured and concrete relationships between the new curriculum mentality and the curriculum variations were tried to be put out. Accordingly, it is obvious that, new curriculum have been designed primarily, suitable for the learner’s biological learning facts internally and realised applications are convenient to the universal brain-based learning principles teorically.
Abstract (Original Language): 
Beyin araştırmaları, çoklu karmaşık ve somut deneyimlerin anlamlı öğrenme ve öğretme için yaşamsal öneme sahip olduğunu doğrulamaktadır. Bu aynı zamanda insan beyninin en iyi şekilde kullanılması gerektiğini ve ilişkiler kurma yolundaki sonsuz kapasitesinin kullanılması ile hangi koşulların bu süreci en üst düzeye çıkardığının bilinmesi anlamına gelmektedir. Geleneksel öğretim programlarına baktığımızda birbirinden kopuk ve doğrusal bir içerikle sıralanan belli hedeflere odaklanıldığı görülür. Halbuki beyin gerçekleri beynin bir bilgi işlem modülü gibi işlediği ve her bir bilgiyi kodlama ve anlamlandırma yolunda seri işlemler gerçekleştirdiği yönündedir. Öğrenen sürekli olarak bağlantılar arasındaki ilişkiyi görebilmeye kodlanan beyni ile dış çevreden bu yöndeki uyarımları beklemekte ve kendi anlam bütünlüğünü oluşturmaya çalışmaktadır. Yeni müfredatla benimsenen anlayışlar öğrenenin öğrenme durumları içindeki rolünü iyi belirlemiş, içeriğin şekillendirilmesinde zengin ve uygun deneyimlerin tasarlanmasını da beraberinde getirmiştir. Bu araştırmada, beynin bu yöndeki işleyişine yer verilmiş olup, yeni müfredat anlayışı ile müfredat değişkenleri arasındaki somut ilişkiler ortaya konmaya çalışılmıştır. Buna göre, yeni müfredatın kendi içinde öncelikle öğrenenin biyolojik öğrenme gerçeklerine uygun bir şekilde tasarlanmış olduğu ve gerçekleştirilen uygulamaların yine bu evrensel beyin temelli öğrenme ilkelerine teorik olarak uygun olduğu görülmüştür.
49-59

REFERENCES

References: 

Andreasen, C, N, (2003). Cesur Yeni Beyin. Çev. Yıldırım B. Doğan, İstanbul: Okyanus Yayınevi.
Arendt, T, (2001). Alzheimer’s Diseases As A Disorder Of Mechanisms Underlying Structural
Brain Self-Organization. Neuruscience, 102, 723-765.
Arık, İ, A, (1991). Öğrenme Psikolojisine Giriş. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Fen Edebiyat
Fakültesi Basımevi.
Asan, A, Güneş, G, (2000). Oluşturmacı Öğrenme Yaklaşımına Göre Hazırlanmış Örnek Bir Ünite Etkinliği, Milli Eğitim Dergisi, 147, 50-53.
Atasoy, Ş, Akdeniz, A, R, (2201). Yapılandırmacı Öğrenme Kuramına Uygun Geliştirilen Çalişmayapraklarının Uygulama Sürecinin Değerlendirilmesi, http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/170/170/%FEeng%FCl%20atasoy.doc (2007, Haziran 11).
Ayçiçeği, A, (1996). Uyaranın Hafızaya Kodlanmasında İşitsel, Görsel Ve Anlamsal Özelliklerin
Etkisi. İstanbul: MÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Bağcı, N, (2003). Öğrenme Sürecinde Öğrenciye Ve Öğrenim Amacına Yönelik Yeni Yaklaşımlar. (2004, Ağustos 11).
Beane, A, J, (1997). Curriculum Integration. NY: Teacher College Press, Inc.
Burley, A, M, (1997). Zihinsel Becerileri Geliştirmek. Çev. Tülay Savaşer, İstanbul: Rota Yayınları.
Cannon, J, R, (1997). The Constructivist Learning Environment Survey Map Help Hat Student Exodus From College Science Courses. Journal Of College Science Teaching, 27(1), 67-71.
Cüceloğlu, D, (1997). İnsan ve Davranışı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Çorak, A, (1996). Kolinerjik Sistemin Öğrenme Ve Hafıza İşlevlerindeki Rolünün İncelenmesinde
Hemikolinyum –3 ve Analoğu A-4 Ün Kullanılması, İstanbul: Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Bilimde Uzmanlık Tezi.
Disick, S, R, (1975). Individualizing Language Instruction. NY: Harcourt Brace Jovanovich,
Inc.
Farnhom, S, D, (2000). Çocuklarda Öğrenme Yetersizliği. Çev. Hatice Ş., Günayer, Latife Bıyıklı, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Güler, S, D, Bıkmaz, H, F, (2002). Ana Sınıflarında Fen Etkinliklerinin Gerçekleştirilmesine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 1 (2) 149-267.
Gürol, M, (2002). Eğitim Teknolojisinde Yeni Paradigma: Oluşturmacılık. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 159-183.
Koç, G. (2000). Öğrenme Faaliyetlerini Planlarken Öğrenciyi Merkeze Alma Konusunda Karşılaşılan Güçlükler. Gazi Üniversitesi Meslek Eğitim Dergisi, 2(3), 13-25.
Kolb, B, Whishaw, I, Q, (1998). Brain Plasticity and Behaviour. Annual Review of Psychology, 49, 43-64.
Köknel, Ö, (1989). Psikiyatri. İstanbul: Nobel Tıpevi Yayıncılık.
Laird, A, D, Laird, E, (1989). Etkin Hatırlama Teknikleri. Çev. Fatoş Dilber, İstanbul: İlgi Yayınları.
Martin, J, H, (1996). Neuroanatomy: Text and Atlas, Second Edition, NY: Mcgraw-Hill.
Oleron, P, (1992). Zeka. Çev. Elâ Güngören, İstanbul: İletişim Yayınları.
Ornstein, E, R, (1990). Yeni Bir Psikoloji. Çev. Erol Göka, İstanbul: İnsan Yayınları.
Öktem, Ö, (1981). Anksiyetinin Öğrenme ve Hafızaya Etkisi. İstanbul: Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmış Doktora Tezi.
Özden, Y, (1998). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem Yayınları.
Özden, Y, (2000). Eğitimde Beyin Gücü. Eğitim Bilim, 26, (2) 14-15.
Öztabağ, L, (1983). Psikolojide İlk Adım. İstanbul: İnkılap/Aka Yayınları.
Öztürk, O, (2001). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Ankara: Nobel Tıp Yayınları.
Passe, J, (1999). The Value of Teaching Values. Social Education, 63, (2) 124-125.
Pressley, M, Harris, R, K, Guthrie, T, J, (1992). Promoting Academic Competence and Litaracy in School. California: Academic Press, Inc.
Qualter, A, (1996). Differentiated Primary Science. Buckingham: Open University Press, Inc. Resnick, B, L, (1989). Knowing, Learning, And Instruction. NJ: Lawrence Erlbaum Associates Publishers, Inc.
Resnick, B, L, (1989). Knowing, Learning, and Instruction. NJ: Lawrence Erlbaum Associates
Publishers, Inc.
Robinson, K, (2003). Yaratıcılık, Aklın Sınırlarını Aşmak. Çev. Nihal, G. Koldaş, İstanbul: Kitap Yayınevi.
Savant, M, Fleischer, L, (1998). Beyin Geliştirme, Çev. Cem Şen, İstanbul: İm Yayıncılık.
Sternberg, J, R, (1994). Comments on Multiple Intelligences, The Theory İn Practice. Teachers College Record, 95, (4) 561-569.
Slegers, B, (1997). Brain Development and its relationship to early childhood education. Paper presented at the EDEL 695 Seminar in Elementary Education, Long Beach, CA.
Şahinel, S, (2002). Eleştirel Düşünme. Ankara: Pegem Yayınları.
Teber, S, (1997). Davranışlarımızın Kökeni. İstanbul: Say Yayıncılık.
Treays, R, (1998). Beyin. Çev. Feryal Halatcı, Tübitak, İstanbul: Promat Yayıncılık.
Wheatley, G, H, (1991). Constructivist Perspectives on Science And Mathematics Learning. Science Education, 71(1), 9-21.
Wilson, A, T, (1996). Reaching for a Better Standard. NY: Teacher College Press, Inc.
Wood, D, (2003). Çocuklarda Düşünme ve Öğrenme. Çev. Mine Özünlü, İstanbul: Doruk Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com