Buradasınız

Okul Öncesi Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Stratejilerinin Çocukların Akran İlişkileri Üzerindeki Etkisi

The Effect Classroom Management Strategies for Preschool Teachers has on Peer Relationships in Children

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
10.14686/BUEFAD.201428172
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to reveal whether class management strategies of preschool teachers have an effect on peer relationships of preschool children or not. A relational survey method was used in this study. Sample group of the study consisted of 30 preschool teachers working in the province of Denizli and 306 children in the age group of 5-6 years receiving education in their class. The Child Behavior Scale (Gülay, 2008), The Peer Victimization Scale (Gülay, 2008) and The Assessing the Classroom Management in Preschool Education Scale (Dinçer and Akgün, 2010) were used to gather data. Teachers completed these scales. Simple linear regression method was used to analyze the data. According to results, prosocial behavior, fearfulanxiety, peer victimization levels of preschool children are predicted by the classroom management strategies of preschool teachers. Aggresion, asocial behavior, excluded, hyperactivity of preschool children are not predicted by the classroom management strategies.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, okul öncesi öğretmenlerinin sınıf yönetimi stratejilerinin, okul öncesi dönem çocuklarının akran ilişkileri üzerinde bir etkisinin olup olmadığını ortaya koymaktır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu, Denizli ilinde görev yapan 30 okul öncesi öğretmeni ile sınıflarında eğitim alan 5-6 yaş grubundan 306 çocuk oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak, Ladd ve Profile Çocuk Davranış Ölçeği (Gülay, 2008), Akranlarının Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği (Gülay, 2008) ve Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimini Değerlendirme Ölçeği (Dinçer ve Akgün, 2010) kullanılmıştır. Okul öncesi eğitimi öğretmenleri, veri toplama araçlarını doldurmuştur. Veri analizinde Basit Doğrusal Regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, başkalarına yardım amaçlı sosyal davranış, akranlarına karşı korkulu kaygılı olma ve akran şiddetine maruz kalma değişkenleri, okul öncesi öğretmenlerinin sınıf yönetimi stratejileri tarafından anlamlı biçimde yordanmaktadır. Akranlara karşı saldırganlık, akranlara karşı sosyal olmayan davranış, akranlar tarafından dışlanma ve aşırı hareketlilik değişkenleri ise sınıf yönetimi stratejileri tarafından anlamlı biçimde yordanmamaktadır.
63
84

REFERENCES

References: 

Akar, H., Tantekin-Erden, F. vd. (2010). Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Yaklaşımları ve
Deneyimlerinin İncelenmesi, İlköğretim Online, 9(2), 792-806.
Akgün, E., Yarar, M. vd. (2011). Okul Öncesi Öğretmenlerin Sınıf İçi etkinliklerde Kullandıkları
Sınıf Yönetimi Stratejilerinin İncelenmesi.
Altunışık, R., Coşkun, R. vd. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: Spss Uygulamalı. (4.
Baskı). Sakarya.
Arslan, H. (2012). Sınıf Yönetiminin Temel Kavramları. Ruhi Sarpkaya (Ed.), Sınıf Yönetimi içinde
(s. 5-20), (2. Baskı), Ankara: Anı.
Başar, H. (1999). Sınıf Yönetimi. (16. basım). Ankara: MEB Yayınları.
Bakırcıoğlu, R. (2012). Ansiklopedik Eğitim ve Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Anı.
Brekelmans, M., Wubbels, T. vd. (2002). Teacher Experience and the Teacher-Student
Relationship in the Classroom Environment. S. C. Goh & M. S. Khine (Eds.), In Studies in
Educational Learning Environments: An International Perspective In (pp.73-99).
Singapore: World Scientific.
Building Positive Teacher-Child Relationships (2008). What Works Brief Training Kit 12. Center
on the Social and Emotional Foundations for Early Learning.
http://csefel.vanderbilt.edu/kits/wwbtk12.pdf. Erişim tarihi: 06.08.2014.
Carey, K. T. (1997). Preschool interventions. A. P. Goldstein & J. C. Conoley (Eds.), In School
violence intervention: A practical handbook (pp. 93 – 106). New York: The Guilford
Press.
Cole, M., Cole, S. R. vd. (2001). The Development of Children. New York: Worth Publishers.
Dinçer, Ç. ve Akgün, E. (2010) Okul Öncesi Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimini Değerlendirme
Ölçeği’nin Geçerlilik Ve Güvenirlik Çalışması. 19. Eğitim Bilimleri Kurultayı, Uluslararası
Kıbrıs Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti.
Durmuşoğlu-Saltalı, N. ve Arslan, E. (2013). Okul Öncesi Öğretmenlerin Sınıflarında Koydukları
Kurallar ve Uygulayışları. İlköğretim Online, 12(4), 1032‐1040. *Online+:
http://ilkogretim‐online.org.tr
Erdoğan, İ. (2010). Sınıf Yönetimi Ders, Konferans, Panel ve Seminer Etkinliklerinde Başarının
Yolları. (13. Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları.
Evertson, C. M. ve Weinstein, C. (2006). Classroom Management as a Field of İnquiry. C. M.
Evertson & C. Weinstein (Eds.), Handbook of Classroom Management: Research,
Practice, and Contemporary Issues In (pp. 3-15). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum
Associates, Inc.
Farmer, T. W., McAucliffe Lines, M. vd. (2011). Revealing the Invisible Hand: The Role of
Teachers in Children's Peer Experiences. Journal of Applied Developmental Psychology,
32, 287–296.
Furrer, C. ve Skinner, E. (2003). Sense of Relatedness as a Factor in Children's Academic
Engagement and Performance. Journal of Educational Psychology, 95, 148–162.
Gezgin, N. (2009). Okul Öncesi Eğitimi Öğretmenlerinin Kullandıkları Sınıf Yönetimi Stratejileri.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
80
Okul Öncesi Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Stratejilerinin Çocukların Akran İlişkileri Üzerine Etkisi
Hülya GÜLAY OGELMAN - Ceyhun ERSAN
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 3, Sayı 2, s. 63 - 84, Kış 2014, BARTIN – TÜRKİYE
Bartin University Journal of Faculty of Education Volume 3, Issue 2, p. 63 - 84, Winter 2014, BARTIN – TURKEY
Gülay, H. (2008). 5-6 Yaş Çocuklarına Yönelik Akran İlişkileri Ölçeklerinin Geçerlik Güvenirlik
Çalışmaları ve Akran İlişkilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi.
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Gülay, H. (2010). Okul Öncesi Dönemde Akran İlişkileri. Ankara: PegemA Yayıncılık
Gülay-Ogelman, H. ve Erten-Sarıkaya, H. (2013). Okul Öncesi Eğitimi Almış Çocukların Akran
İlişkileri Değişkenlerinin 5 ve 6 Yaşta İncelenmesi: İki Yıllık Boylamsal Çalışma. Turkish
Studies - Volume 8/8 Summer 2013, p. 1859-1871.
Howes, C. ve Ritchie, S. (2002). A Matter of Trust: Connecting Teachers and Learners in The
Early Childhood Classroom. New York, NY: Teachers College Press.
Jacobson, T. (2008). “Don’t Get So Upset!” Help Young Children Manage Their Feelings by
Understanding Your Own, St. Paul, MN: Readleaf Press: USA.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara, Nobel.
Koles, B., O’Connor, E. vd. (2009). Teacher-Child Relationships in Preschool: The Influence of
Child and Teacher Characteristics. Journal of Early Childhood Teacher Education, 30(1),
3-21.
Ladd, G. W. ve Burges, K. B. (1999). Charting the Relationship Trajectories of Aggressive,
Withdrawn Children During Early Grade School, Child Development, 70(4), 910-929.
Ladd, G. W. ve Profilet, S. M. (1996). The Child Behavior Scale: A Teacher-Report Measure of
Young Children’s Aggressive, Withdrawn, and Prosocial Behaviors. Developmental
Psychology, 32(6), 1008-1024.
Marcus, R. F. ve Kramer, C. (2001). Reactive and Proactive Aggresion: Attachment and Social
Competence Predictors. The Journal of Genetic Psychology, 162(3), 260-275.
Morris, P., Lloyd, C. M. vd. (2013). Using Classroom Management to Improve Preschoolers’
Social and Emotional Skills. http://www.mdrc.org/publication/using-classroommanagement-
improve-preschoolers%E2%80%99-social-and-emotional-skills (Erişim
tarihi: 2014, 17 Mart).
Olson, E. M. (2009). The Impact of Early Childhood Educators on Conduct Problems in Preschool
Children, Unpublished Doctoral Dissertation, University of Washington: USA.
Ostrov, J. M., Gentile, D. A. vd. (2006). Media Exposure, Aggression and Prosocial Behavior
During Early Childhood: A Longitudinal Study. Social Development, 15(4), 612-627.
Ostrov, J. M. ve Keating, C. F. (2004). Gender Differences in Preschool Aggression During Free
Play and Structred Interactions: An Observational Study. Social Development, 13(2),
255-277.
Öner, P., Soykan-Aysev, A. vd. (2010). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu ve Özgül
Öğrenme Güçlüğü. http://www.turkpsikiyatri.org/arsiv/adhd-brosur-anababa.pdf
(Erişim Tarihi: 2014, 15 Mart).
Ritz, M., Noltemeyer, A. vd. (2014). Behavior Management in Preschool Classrooms: Insights
Revealed Through Systematic Observation and Interview. Psychology in the Schools,
51(2), 181-197.
Roland, E. ve Galloway, D. (2002). Classroom Influences on Bullying. Educational Research,
44(3), 299−312.
81
Okul Öncesi Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Stratejilerinin Çocukların Akran İlişkileri Üzerine Etkisi
Hülya GÜLAY OGELMAN - Ceyhun ERSAN
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 3, Sayı 2, s. 63 - 84, Kış 2014, BARTIN – TÜRKİYE
Bartin University Journal of Faculty of Education Volume 3, Issue 2, p. 63 - 84, Winter 2014, BARTIN – TURKEY
Rubin, K. H., Bukowski, W. vd. (2006). Peer Interactions, Relationships, and Groups. N.
Eisenberg, W. Damon, & R. Lerner (Eds.), In Handbook of Child Psychology: Vol.
3,Social, Emotional, and Personality Development (pp. 571-645). Hoboken, NJ: John
Wiley & Sons.
Sadık, F. (2003). Okul Öncesi Sınıflarda Gözlenen Problem Davranışlar ve Bu Davranışlarla Baş
Etmede Öğretmenlerin Kullandıkları Yöntemler. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13, 89-97.
Snyder, J., Low, S. vd. (2011). The Impact of Brief Teacher Training on Classroom Management
and Child Behavior in At-risk Preschool Settings: Mediators and Treatment Utility.
Journal of Applied Developmental Psychology 32, 336–345.
Şahin, İ. T. (2009). A Qualitative Study On The Perceptions of Early Childhood Teachers
Towards Physical Design for Classroom Management, Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Uysal, H., Akbaba-Altun, S. vd. (2010). Okulöncesi Öğretmenlerinin Çocukların İstenmeyen
Davranışları Karşısında Uyguladıkları Stratejiler. İlköğretim Online, 9(3), 971-979.
Walker, H. M., Kavanagh, K. vd. (1998). First Step to Success: An Early Intervention Approach to
Preventing School Antisocial Behavior. Journal of Emotional and Behavioral Disorders,
6, 66–80.
Wang, M., Haertel, G. vd. (1993). Toward a Knowledge Base for School Learning, Review of
Educational Research, 63(3), 249-294.
Webster-Stratton, C., Reid, M. J. vd. (2004). Treating Children with Early onset Conduct
Problems: Intervention Outcomes for Parent, Child, and Teacher Training. Journal of
Clinical Child and Adolescent Psychology, 33, 105–124.
Wimbarti, S. (2002). Children’s Aggression in Indonesia: The Effects of Culture, Familial Factors,
Peers, Tv Violence Viewing, and Temperament. Unpublished Doctoral Dissertation.
USA: University of Southern California.
Yoon, J. S. ve Kerber, K. (2003). Bullying: Elementary teachers' attitudes and intervention
strategies. Research in Education, 69, 27−35.
Yurtal, F. ve Yaşar, M. (2008). Sınıf Yönetimini Etkileyen Faktörler. Yaşare Aktaş Arnas ve Fatma
Sadık. (Ed.), Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi içinde (s. 62-82) Ankara: Kök.
Yüksel, A. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Becerilerinin Değerlendirilmesi
(Afyonkarahisar İli Örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi,
Ankara.
Zhang, X. (2011). Parent-Child and Teacher-Child Relationships in Chinese Preschoolers: The
Moderating Role of Preschool Experiences and the Mediating Role of Social
Competence. Early Childhood Research Quarterly, 26, 192-204.
Zhang, X. ve Nurmi, J.-E. (2012). Teacher-Child Relationships and Social Competence: A Two-
Year Longitudinal Study of Chinese Preschoolers. Journal of Applied Developmental
Psychology, 33, 125-135.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com