You are here

Home » Content

ADALET MYO MEZUNLARINA YÖNELİK İSTİHDAM POLİTİKASI TARTIŞMALARINA BİR KATKI; ADALET BAKANLIĞI STRATEJİK PLANLARININ, STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI PLANLAMASI AÇISINDAN ANALİZİ

A CONTRIBUTION TO DISCUSSIONS ON EMPLOYMENT POLICY FOR GRADUATES OF JUSTICE VOCATIONAL HIGH SCHOOL: ANALYSIS OF STRATEGIC PLANS OF MINISTRY OF JUSTICE WITH REGARDS TO STRATEGIC HUMAN RESOURCES PLANNING

Journal Name:

  • Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
There are significant problems in outputs of employment policy for justice staff like in other employment policy areas. In this area, one of the solution proposals is strategic human resources planning. Today, human resources management departments are at an end as support service and are turning out to be “strategic” for public, non-governmental and private organisations. For this reason, as how organisations follow logic of strategic planning while they make their short, mid and long term plans; human resources units should make their plans as part of strategic view. This case is valid for Ministry of Justice.Within this study, two strategic plans of Ministry of Justice which for 2010-2014 and 2015-2016, activity reports of Ministry of Justice and 10th Development Plan for 2014-2018 were handled in respect of strategic human resources planning. Aftermath, those documents were analysed especially with regard to intermediate staff policies of the ministry and it was seen that the ministry has no a complete logic of strategic planning for justice service staff. As a result, it is believed that strategic human resources planning of Ministry of Justice can both increase efficiency and effectiveness and ensure right employment policy outputs.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Ülkemizde birçok sektörde olduğu gibi adalet hizmetleri alanında da izlenen istihdam politikalarında önemli sorunlar vardır. Bu alanda öne sürülebilecek çözüm önerilerinden birisi stratejik insan kaynakları planlamasıdır. Bugün kamu, sivil toplum ve özel sektör örgütleri için insan kaynakları yönetimi bölümleri bir destek hizmeti olmaktan çıkarak “stratejik” bir anlam kazanmaya baĢlamıĢlardır. Bu nedenle örgütler kısa orta ve uzun vadeli planlarını yaparken nasıl stratejik planlama mantığını takip ediyorsa, insan kaynakları birimleri de yaptığı planları stratejik bir anlayıĢ çerçevesinde yapmaları gerekmektedir. Bu durum Adalet Bakanlığı içinde benzer durumları ihtiva etmektedir. Yapılan bu çalıĢma ile Adalet Bakanlığı 2010-2014 ve 2015-2016 yılları için yapılan 2 adet stratejik plan, Adalet Bakanlığı faaliyet raporları ve Onuncu Kalkınma Planı genel olarak stratejik insan kaynakları planlaması açısından incelenmiĢtir. Ardından bu belgeler özellikle bakanlığın ara eleman istihdam politikaları açısından analiz edilmiĢ ve bakanlığın adalet hizmetleri çalıĢanlarına yönelik tam olarak stratejik bir planlama mantığı taĢımadığı görülmüĢtür. Bu noktada Adalet Bakanlığının ortaya koyacağı stratejik insan kaynakları planlamasının, hem kurumun ara elemanlar açısından etkinlik ve verimliliğini arttıracağı hem de Adalet MYO mezunlarına yönelik doğru istihdam politikası çıktıları sağlayacağı ileri sürülebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-adalet-myo-mezunlarina-yonelik-istihdam-politikasi-tartismalarina-bir-katki-adalet-bakanligi-stratejik-planlarinin-stratejik-insan-kaynaklari-planlamasi-acisindan.pdf
  • 16
48
60
  • Turkish

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

Adalet Bakanlığı (2016). Adalet Bakanlığı 2010-2014 Stratejik Planı, http://www.sgb.adalet.gov.tr/stratejikplan.pdf, (EriĢim: 27.02.2016).
Adalet Bakanlığı (2016). Adalet Bakanlığı 2010-2014 Stratejik Planı, http://www.sgb.adalet.gov.tr/stratejikplan.pdf, (EriĢim: 27.02.2016).
Adalet Bakanlığı (2015). Adalet Bakanlığı 2014 Faaliyet Raporu, http://www.adalet.gov.tr/Bakanlik/FaaliyetRaporu/, (EriĢim: 27.02.2016).
Aktan C.C. (2008). Stratejik Yönetim ve Stratejik Planlama, Çimento ĠĢveren Dergisi, 2008, http://www.ceis.org.tr/dergiDocs/makale132.pdf, (EriĢim: 01.03.2016).
Arslan, M.L. (2016)., “Ġnsan Kaynakları Gereksinime Süreç YaklaĢımı: Stratejik Ġnsan Kaynakları Planlaması”, Öneri Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 37, http://e-dergi.marmara.edu.tr/maruoneri/article/view/1012000187 (EriĢim: 28.02.2016).
Ay, S. (2012). “Türkiye’de ĠĢsizliğin Nedenleri: Ġstihdam Politikaları Üzerine Bir Değerlendirme”, Celal Bayar Üniversitesi Ġ.Ġ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 19(2), 321-341.
Aydın, A. (2000). “Ġnsan Kaynakları Yönetiminin DeğiĢen Yüzü: Stratejik Ġnsan Kaynakları Yönetimi Modu”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi, 3(13).
Aydın, V. vd. (2013). “Adalet Hizmetlerinin Sunumunda Daha Yetkin Bir Ara Eleman Ġstihdam Önerisi: Adalet Hizmetleri Uzmanlık Sınavı (AHMUS), Adalet Meslek Yüksekokullarının Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu, Kırıkkale,10 Mayıs 2013.
Aydın, M.A. (2009). Türk Hukuk Tarihi, Beta Yayınları, Ġstanbul.
Aydın, M.A. vd. (2010). Kadı Sicillerinde Ġstanbul, Ġsam Yayınları, Ġstanbul.
Bayat, B. (2008). “Ġnsan Kaynakları Yönetiminin Stratejik Niteliği”, Gazi Üniversitesi Ġktisadi ve Ġdari BilimlerFakültesi Dergisi, 10(3), 67-91.
Bingöl, D. (1998). Ġnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, Ġstanbul.
Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, Yıl: 2016, Cilt: 7, Sayı: 16, ss.48-60.
Suleyman Demirel University The Journal of Visionary, Year: 2016, Volume: 7, Number: 16, pp.48-60.
60
Ceriello, V.R. ve Freeman, C. (1992). Human Resource Management Systems: Strategies, Tactics and Techniques, New York Lexington Books.
Cingöz, A. ve Akdoğan, A. (2013). “Ġnsan Kaynakları Yönetiminin Stratejik Bir Boyut Kazanması Ġçin GerçekleĢtirilen Faaliyetlerin Belirlenmesine Yönelik Bir AraĢtırma”, Erciyes Üniversitesi Ġktisadi ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 42, 91-122.
Maltioğlu, Y. (2016). “Stratejik Ġnsan Kaynakları Planlaması”, Arel Üniversitesi, Arelsem, http://arelsem.arel.edu.tr/tr/makale/8f14e45fceea167a5a36dedd4bea2543/st..., (EriĢim: 05.03.2016)
CoĢkun, S. ve Kayar, N. (2011). “Stratejik Ġnsan Kaynakları Yönetimi: Kamuda Uygulamalar ve Türk Kamu Yönetimi Ġçin Öneriler”, Ekonomik ve Sosyal AraĢtırmalar Dergisi, 7(2), 69-95.
Dalay, Ġ. vd. (2002). Stratejik Boyutlarıyla Modern Yönetim YaklaĢımları, Beta Yayınları, Ġstanbul.
Demir, C. ve Yılmaz, M.K. (2010). “Stratejik Planlama Süreci ve Örgütler Açısından Önemi” Dokuz Eylül Üniversitesi Ġktisadi ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1), 69-88.
DPT (2006). DPT Kamu KuruluĢları için Stratejik Planlama Kılavuzu, Ankara, http://www.sp.gov.tr/tr/kutuphane/s/55/, (EriĢim: 17.10.2016).
Ezer, F. ve Çelik, S. (2015). “Türkiye’de Adalet Eğitimi ve Adalet Meslek Yüksekokulları Öğretim Programlarının Değerlendirilmesi” Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 12(31), 272-278.
Germir, H.N. (2012). Türkiye’de Ġstihdam Politikalarının Etkinliği, Adalet Yayınevi, Ankara.
Kalkınma Bakanlığı (2013). Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018.
Kaynak, T. Vd. (2000). Ġnsan Kaynakları Yönetimi, ĠÜ ĠĢletme Fakültesi Ġ.Ġ.E. AraĢtırma ve Yardım Vakfı Yayın No. 7, Ġstanbul.
Noterlik Kanunu (2016). http://portal.tnb.org.tr/Sayfalar/NoterlikKanunu.aspx, (EriĢim: 07.05.2016).
Noterlik Kanunu Yönetmeliği (2016). 13.07.1976 Tarih ve 15645 sayılı,http://portal.tnb.org.tr/Sayfalar/noterlikKanunuYonetmeligi.aspx, (EriĢim: 07.05.2016).
Öğüt, A. vd. (2004). “Stratejik Ġnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında Örgütlerde ĠĢgören Motivasyonu Süreci”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 277- 290.
Özen, ġ.O,. “Türkiye’nin Ġstihdam Politikaları Ve Avrupa Ġstihdam Stratejisi’ne Uyumu”, ÇSGB ÇalıĢma Dünyası Dergisi, 3(1), 78-105.
Pekin, T. (2007). Makro Ekonomi, Ġkinci Baskı, Zeus Kitabevi, Ġzmir.
Puıu, C., Stancıu, M. ve Sirbu, M. (2009). “Understanding The Strategic Planning Process,” Revista Academıeı Fortelor Terestre, 1(53), 68-73, 2009.
Sadullah, Ö. vd. (2015). Ġnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınevi.
ġenol, H. ve Tüfekçi, Ö.K. (2007). “Muhasebe Programında Eğitim Gören Öğrencilerin Profili ve Beklentileri: SDÜ Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 151-163.
ġimĢek M.ġ. ve Öge, H.S. (2015). Ġnsan Kaynakları Yönetimi, Eğitim Yayınevi, 7. Baskı, Konya.
UzunçarĢılı, Ġ.H. (2014). Osmanlı Devletinde Ġlmiye TeĢkilatı, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara.
Ünnü, A.A. ve KEÇECĠOĞLU, T. (2009). “Ġnsan Kaynakları Yönetiminden “Stratejik” Ġnsan Kaynakları Yönetimine DönüĢüm” Ege Akademik BakıĢ, 1171-1192.
1136 sayılı Avukatlık Kanunu
2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanununun

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com