You are here

MENGÜCEKLİ ASKERÎ SAVUNMA YAPILARINDAN BİRİSİ: DİVRİĞİ KALESİ

ONE OF THE MENGUCEKS’ MILITARY DEFENSE STRUCTURES: DIVRİĞİ CASTLE

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Divriği Castle is one of the oldest buildings existing in Anatolia earlier and renewed in the Turkish era. The castle is on a high rock on the edge of the cliff overlooking Çaltı Valley in the north of the city in the province of Divriği in Sivas. It is not known exactly when and by whom Divrigi, history of which dates back to the Hittites, was established as a city. Divrigi was a buffer zone during the battles against Sassanians and Arabs in the Byzantine era. Divriği Castle was the most important station near the Byzantine, Sassanid and Abbasid borders. After coming under the rule of Byzantine completely, Divriği became a border city where especially the Pavlikans, one of the resentful peoples of the empire, lived. Divriği Castle came under the domination of the Turks after that of Byzantium. After the Malazgirt Victory, the Turkmen of Mengücek Gazi conquered Divriği Castle located on a steep slope after a few weeks' siege and handed it over to Emir Mengücek Gazi. In this work we will try to explain the situation of Divriği Castle in the historical process from the beginning up to present day.
Abstract (Original Language): 
Anadolu’da önceden var olup Türkler döneminde yenilenen yapıların en eskilerinden birisi de Divriği Kalesi’dir. Kale, Sivas’ın Divriği ilçesinde şehrin kuzeyinde Çaltı Vadisi’ne bakan uçurumun kenarında yüksek bir kayalığın üzerindedir. Geçmişi Hititlere kadar dayanan Divriği’nin şehir olarak ne zaman ve kimler tarafından kurulduğu tam olarak bilinmemektedir. Divriği, Bizans döneminde Sasani ve Araplarla yapılan mücadeleler esnasında tampon bir bölge konumundaydı. Divriği Kalesi Bizans’ın, Sâsani ve Abbasi sınırlarına yakın en önemli karakolu olmuştu. Divriği, tamamen Bizans yönetimine girdikten sonra özellikle imparatorluğun küskün halklarından Pavlikanlar’ın yaşadığı bir uç şehri olmuştur. Divriği Kale’si ise Bizans’tan sonra Türklerin eline geçmiştir. Mengücek Gazi’ye bağlı Türkmenler, Malazgirt Zaferi’nden sonra dik yamaçlı bir tepe üzerindeki Divriği Kalesi’ni, birkaç haftalık bir kuşatmadan sonra fethederek Emir Mengücek Gazi’ye teslim etmişlerdir. Biz bu çalışmamızda Divriği Kalesi’nin başlangıcından günümüze tarihi süreçteki durumunu ve bölgeden geçen seyyahların kale hakkındaki düşüncelerini aktarmaya çalışacağız
167
180

REFERENCES

References: 

AİNSWORTH, William Francis (1842), Travels and Researches in Asia Minor III, Londra.
AKSARAYLI KERİMEDDİN, Mahmud(1943), Müsameret-al-Ahyar, (Çev: M.Nuri Genç, F.N.Uzluk), Ankara.
ASLANOĞLU, İbrahim (1991), Evliya Çelebi Sivas’ı ve Sivaslıyı Anlatıyor, İstanbul, Sivas Hizmet Vakfı.
BAYRAM, Mikail 1995, Ahi Evren Tasavvufi Düşüncenin Esasları, Ankara, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
CAHEN, Claud (1994), Osmanlılardan Önce Anadolu’da Türkler, (Çev: Yıldız Moran), İstanbul, E Yayınevi.
CUİNET, Vital (2001), La Turquıe d’Asie –I- L’Anatolie Orientele Trebizonde, Erzeroum, Bitlis, Van, Diarbe’kir, LEs editions, İstanbul.
DENİZLİ, Hikmet (Tarihsiz), Sivas Tarihi ve Anıtları, Sivas, Özbelsan Yayını.
DER OSTEN, H. von (1929), Exploration in Hittite ASia Mİnor, 1927-1928, Chicago.
ESER, Erdal (2009), “Divriği Kalesi 2007” Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C 34, S 1, Sivas, s.38-42.
ESER, Erdal (2014), “Divriği Kalesi Kazısı: 2006-2012” XVI. Ortaçağ-Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu Bildiriler 18-20 Ekim 2012, C.1, Sivas, s.405-420.
ERDEM, İlhan (2002), “Doğu Anadolu’da Türk Devletleri”, Türkler Ansiklopedisi, C.6, S.458.
EVLİYA, Çelebi (1314), “Seyahatname III”, İstanbul.
İBNİ BİBİ (1996), El Evâmirü’l -‘Alâ’iye Fi’l-Umuri’l-Ala’iye (Selçuk name), (Çev. Mürsel Öztürk), C.II, Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları.
İBNİ BİBİ (1941), İbn Bibi’nin Farsça Muhtasar Selçuknamesinden Anadolu Selçuki Devleti Tarihi, (Çev. M. Nuri Gençosman, F. N. Uzluk), Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları.
GABRİEL, Albert (1934), Monuments Ture D’Anatolie (Amasya-Tokat-Sivas) II, Paris, Maarif Vekaleti.
KAFALI, Mustafa (1997), Anadolu’nun Fethi ve Türkleşmesi, Ankara, Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
LANG, Marshall (1997), Eski Halklar ve Ülkeler Gürcüler, (Çev: Neşenur Domaniç), İstanbul, Ceylan Yayıncılık.
MAHİROĞULLARI, Adnan (2001), Seyyahların Gözüyle Sivas, İstanbul, Acar Matbaacılık.
MAHİROĞULLARI, Adnan (2003), “Üç Yabancı Seyyahın Gözüyle Divriği Ulu Cami Süslerinin Sırrı”, Tarih ve Düşünce, İstanbul.
MERÇİL, Erdoğan (1998), Müslüman Türk Devletleri Tarihi, İstanbul.
OSTROGORSKY, George(1999) Bizans Devleti Tarihi (Çev:Fikret Işıltan), Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları
ÖNDER, Mehmet (1974), Şehirden şehre Efsaneler, Destanlar, Hikâyeler, III, İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
ÖZAYDIN, Abdulkerim (1989), “Mengücekliler”, Doğuştan Günümüze Büyük İslam Tarihi, C.8, İstanbul, s.151.
SAKAOĞLU, Necdet 2005, Türk Anadolu’da Mengücekoğulları, İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
SEVİM, Ali (1990), Ünlü Selçuklu Komutanları Afşin, Artuk, Atsız ve Aksungur, Ankara, Türk
180 Abdullah KAYA
Tarih Kurumu Yayınları
SÜMER, Faruk (1998), Selçuklular Devrinde Doğu Anadolu’da Türk Beylikleri, Ankara, Türk Tarih Kurumu Yayınları.
SÜMER, Faruk (1977), “Mengücekler” İ.A, 3. Baskı, C.VIII, İstanbul.
TEXIER, Charles 2002, Küçük Asya, (Çev. Ali Suat), C.3, Ankara.
TURAN, Osman (2001), Doğu Anadolu Türk Devletleri Tarihi, İstanbul, Boğaziçi Yayınları.
VAN BERCHAM, Max-EDHEM, Halil (1917), Materiaux Pour un Corpus İnscriptionum, Kahire.
YORKE, Vincent W. (1896), “A Journey in the valley of the Upper Euphrates” Geographical journal, VIII, s.453-472.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com