You are here

ZİYARET FENOMENİ BAĞLAMINDA YEDİ BUCAK AVŞARLARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.12787/KARAM1074
Author Name
Abstract (2. Language): 
In the study the fieldwork research method are used. The subject of research is analyzing the information related to visiting phenomenon common among Yedi Bucak Avsars, known for their Alawite identity who live in Karpınar, İğdeli, Yerlikuyu, Kaleköy, Burunören villages that are part of Sarıoglan District in Kayseri. In the period of recovery of the products observation and interview techniques were used. In introduction part, Yedi Bucak Avşars were introduced briefly and the term visit was explained in the next chapter. The thesis of visiting resulted from the religious approach of the community was explained with the sample of Yedi Bucak Avsars. In this study not only the sacred places were introduced but also the belief practices were analysed which were formed on the basic of these places. Visit places were examined as two groups: the ones in the area and the ones outside the area. Visit places in the area are sub-classified as Tekke Ören, Himmet Dede, Ziyaret Kayası, Ziyaretin Dere, Mamad’ın Pınarı, Üç Taş and Tekke. Visit places outside are mentioned successively with their names. The phenomenon of visiting was classified as the formation of visit places, legends and memorat about them, visiting times and places, typology of visiting applied practises and the aim of visiting. While classified issues were analysed in a detailed way, this topic was also emphasized in means of Turkish culture history and folk science. In the last part of the study, with the gathered information, a conclusion was succeded and some assuptions were mentioned.
Abstract (Original Language): 
Çalışmada, alan araştırması yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın konusu ise Kayseri’nin Sarıoğlan ilçesine bağlı; Karpınar, İğdeli, Yerlikuyu, Kaleköy, Burunören köylerinde yaşayan ve Alevi kimlikleri ile bilinen Yedi Bucak Avşarları arasında derlenen ziyaret olgusu ile ilgili bilgilerin incelenmesinden oluşmaktadır. Ürünlerin derlenmesi aşamasında gözlem ve görüşme teknikleri kullanılmıştır. Giriş kısmında Yedi Bucak Avşarları kısaca tanıtılmış, bir sonraki başlık altında ise ziyaret terimi hakkında bilgi verilmiştir. Ziyaretin bir terime dönüşmesinin temelinde halk dindarlığı olduğu tezi, Yedi Bucak Avşarları örneği ile açıklanmıştır. Çalışmada kutsal ve kutsal yerler tanıtıldığı gibi, bu yerler çerçevesinde oluşmuş inanç uygulamaları da incelenmiştir. Ziyaret yerleri yöredeki ve yöre dışındaki şeklinde iki kısım hâlinde verilmiştir. Yöredeki ziyaret yerleri; Tekke Ören, Himmet Dede, Ziyaret Kayası, Ziyaretin Dere, Mamad’ın Pınarı, Üç Taş ve Tekke şeklinde alt başlıklara ayrılmıştır. Yöre dışındaki ziyaret yerlerinin ise isimleri sıralanmıştır. Ziyaret fenomeni ise; ziyaret yerlerinin oluşumu, ziyaret yerleri etrafından oluşmuş efsaneler ve memoratlar, ziyaret zamanları ve ziyaret mekânları, ziyaret tipolojisi, uygulamalar ve ziyaretin amacı şeklinde sınıflandırılmıştır. Sınıflandırılan unsurlar ayrıntılı şekilde tahlil edilirken, Türk kültür tarihi ve halk bilimi açısından taşıdığı öneme vurgu yapılmıştır. Çalışmanın son kısmında ise elde edilen bilgilerden yola çıkılarak sonuca gidilmiş ve çıkarımlarda bulunulmuştur.
177
190

REFERENCES

References: 

1. Yazılı Kaynaklar
ATALAY Besim (çev.) (1992). Divanü Lûgat-it- Türk Tercümesi C I, III, Ankara:
Türk Dil Kurumu Yayınları.
BEKKİ Salahaddin (2003). “Merkez Simgeciliği ve At Çakı”, Folklor/Edebiyat
Dergisi, S. 35 (2003/3), s. 181-184.
ÇOBANOĞLU Özkul (2003). Türk Halk Kültüründe Memoratlar ve Türk Halk
İnançları, Ankara: Akçağ Yayınları.
DOUGLAS Allen (1996). “Din Fenomenolojisi”, çev. Mehmet Katar, Ankara
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C XXXV/1, s. 437-465.
ELIADE Mircea (1991). Kutsal ve Dindışı, çev. Mehmet Ali Kılıçbay, Ankara:
Gece Yayınları.
ELIADE Mircea (2005). Dinler Tarihi -İnançlar ve İbadetlerin Morfolojisi-,
çev. Mustafa Ünal, Konya: Serhat Kitabevi Yayınları.
ERGİNER Gürbüz (1997). Kurban, Kurbanın Kökenleri ve Anadolu’da Kanlı
Kurban Ritüelleri, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
ERGUN Pervin (2004). Türk Kültüründe Ağaç Kültü, Ankara: Atatürk Kültür
Merkezi Yayınları.
GEZER Seyit (2016). Yedi Bucak Avşarları Üzerine Sözlü Kültür İncelemesi,
Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale, (Yayımlanmamış
Doktora Tezi).
GÖRKEM İsmail (2006). Elazığ Efsaneleri, Elazığ: Manas Yayıncılık.
GÜNGÖR Harun (2007). “Eski Türk Dini”, Yaşayan Dünya Dinleri, ed. Şinasi
Gündüz, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, s. 529-539.
GÜNGÖR Harun vd. (2015). Başlangıçlarından Günümüze Türklerin Dinî
Tarihi, Ankara: Berikan Yayınları.
GÜNAY Ünver vd. (2015). Kutsallık ve Ziyaret Fenomeni –Disiplinler Arası Bir
Yaklaşım-, Antalya: Otorite Kitap Yayınları.HONKO Lauri (1979). “Theories Concerning The Ritual Process: An
Orientation”, Scıence Of Relıgıon. Studıes In Methodology, ed. Lauri
Honko, Newyork: Mouton Publishers, Paris, pp. 369-389.
İNAN Abdülkadir (1987). Makaleler ve İncelemeler, Ankara: Türk Tarih Kurumu
Yayınları.
KANAR Mehmet (2009). Arapça Türkçe Sözlük, İstanbul: Say Yayınları.
KAPLAN Mehmet (2001). Türk Edebiyatı Üzerinde Araştırmalar 3 Tip Tahlilleri,
İstanbul: Dergâh Yayınları.
KESKİN Y. Mustafa (2004). “Gelenek ve Modernlik İlişkisi Bağlamında Türkiye’de
Ziyaret Olgusuna Bir Bakış (Keçeci Baba Örneği)” Dini Araştırmalar
Dergisi, C VI, S 18, s. 89-101.
OCAK Ahmet Yaşar (1992). Kültür Tarihi Kaynağı Olarak Menâkıpnameler
(Metodolojik Bir Yaklaşım), Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
PEHLİVAN Gürol (2009). “Dinî Şahsiyetler Hakkında Oluşan Anlatılar”, Millî
Folklor Dergisi, S 83, s. 88-96.
SELÇUK Ali (2008). Ağaçeri Türkmenleri Tahtacılar, İstanbul: IQ Kültür Sanat
Yayınları.
TANYU Hikmet (1968). Türklerde Taşla İlgili İnançlar, Ankara: Ankara Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Yayınları.
TANYU Hikmet (2007). Türkiye’de Adak ve Adak Yerleri, Ankara: Elips Kitap
Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com