You are here

Home » Content

ÖĞRETMEN ADAYLARINA YÖNELİK KONUŞMA ÖZ YETERLİK ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİLİRLİK ÇALIŞMASI

AN INVESTIGATION INTO THE VALIDITY AND RELIABLITY OF SPEAKING SELF-EFFICACY SCALE FOR PRE-SERVICE TEACHERS

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1407

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Speaking, which is a significant phenomenon in the personal and social life, is an acquired and developed skill rather than an inborn talent. At the heart of influential and skillful speaking, that is, effective speaking, lies accurate speaking. It is a fact that those teachers who communicate effectively with students are more successful At this point, teachers' self-efficacy with regard to speaking is highly significant. Self-efficacy is defined as the individual's beliefs related to their capacity to organize and carry out the activities necessary for showing a specific performance. Considering the significance of self-efficacy related to the speaking skill, the present study aims to develop a scale for determining pre-service teachers' speaking self-efficacy. The data were collected from 527 randomly selected students studying at different departments of Kırıkkale University Faculty of Education. In the developmentof the measurement instrument, the steps of literature review, item construction, content validity, piloting and calculation of reliability and validity were followed. The collected data underwent statistical analysis by means of SPSS. At the end of the research, a 25-item scale was formed. The factor analysis revealed that the scale had a five-factor structure and its Cronbach's alpha was found to be .92. The analyses revealed that "Self-Efficacy Scale for Speaking Skills" is a valid and reliable measurement instrument. With the data obtained by means of this scale, studies can be carried out in order to improve pre-service teachers' speaking skills.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Birey ve toplum hayatı açısından önemli bir olgu olan konuşma, doğuştan getirilen bir yetenek değil; sonradan kazanılan ve geliştirilen bir beceridir. Etkili ve güzel konuşmanın, dolayısıyla etkili iletişimin temelinde doğru konuşma vardır. Öğrencilerle etkili iletişim kuran öğretmenlerin daha başarılı olduğu bilinen bir gerçektir. Bu noktada öğretmenlerin konuşmaya yönelik öz-yeterlikleri önem kazanmaktadır. Öz-yeterlik, bireyin belli bir performansı göstermek için gerekli etkinlikleri organize ederek başarılı bir biçimde yapma kapasitesine ilişkin kendine duyduğu inanç şeklinde tanımlanmaktadır. Konuşma becerisine yönelik öz-yeterliğin önemi göz önüne alınarak bu araştırmada öğretmen adaylarının konuşma öz-yeterliklerini belirlemeye yönelik bir ölçek geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın verileri Kırıkkale Üniversitesi Eğitim Fakültesinde farklı bölümlerde öğrenim gören ve seçkisiz (random) yolla belirlenen 527 öğrenciden elde edilmiştir. Ölçme aracının geliştirilmesinde literatür tarama, madde oluşturma, içerik geçerliği (uzman görüşüne başvurma), ön deneme ile geçerlik ve güvenirlik hesaplama aşamaları izlenmiştir. Elde edilen verilerin istatistik hesaplamaları SPSS Paket programı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda 25 maddeden oluşan bir ölçek ortaya çıkarılmıştır. Faktör analizi sonucunda beş faktörlü bir yapı gösteren ölçeğin iç tutarlılığı için Cronbach Alpha katsayısı .92 olarak tespit edilmiştir. Yapılan analizler, ‚Konuşma Becerisine Yönelik Öz Yeterlik Ölçeği‛nin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermiştir. Bu ölçeğin kullanılması ile elde edilen verilere bağlı olarak öğretmen adaylarının konuşma becerilerini geliştirmeye yönelik çalışmalar yapılabilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 1349630182_32katrancimehmet-vd-651-665.pdf
  • 6
651-665
  • Turkish

REFERENCES

References: 

BANDURA, A. (1977). Social learning theory. New York: General Learning Press.
BANDURA, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. New Jersey: Prentice-Hall.
BANDURA, A. (1997). Self efficacy encyclopedia of human. In Ramachaudran (Ed.). Newyork: Academic Press.
BAŞARAN, M ve ERDEM, İ. (2009). Öğretmen adaylarının güzel konuşma becerisi ile ilgili görüşleri üzerine bir araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17 (3), 743-754.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2007), Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması 663
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÇAKMAK, E. K., AKGÜN, Ö. E., KARADENİZ, Ş. ve DEMİREL, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
CÜCELOĞLU, D. (1997). Yeniden insan insana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
ÇİNTAŞ Y. D. ve YAVUZ, M. (2012). Etkili konuşma ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish Studies, 7 (2), 319-334.
DEMİR, T. (2010). Konuşma eğitiminde benmerkezci konuşmaya yönelik bir deneme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18 (2), 415-430.
HELMKE, A. (1989). Mediating processes between children’s self-concept of ability and mathematical achievement: A longitudinal study. In H. Mandel, E. DeCorte, N. Bennett and H. F. Friedrich (Eds.), Learning and Instruction. Oxford: PergomonPress.
JİNKS, J. and MORGAN, V. (1999). Children’s perceived academic self-efficacy: An inventory scale. The Clearing House, 72 (4), 224-230.
KAN, A. (2009). Ölçme aracında bulunması gereken nitelikler. (3. Baskı). (Ed. H. Atılgan) Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme (23-80). Ankara: Anı Yayıncılık.
LEECH, N. L., BARRETT, K. C., and MORGAN, G. A. (2005). SPSS for intermediate statistics: Use and interpretation. (2nd Edition). Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
OĞUZKAN, F. (1962). Güzel konuşma. İlköğretim. 27 (501).
ONAN, B. (2011). Anlama sürecinde Türkçenin yapısal işlevleri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
ORHAN, S., KIRBAŞ, A., TOPAL, Y. (2012). Görsellerle desteklenmiş altı şapka düşünme tekniğinin öğrencilerin konuşma becerilerini geliştirmesine etkisi. Turkish Studies, 7 (3), 1893-1909.
ÖZBAY, M. (2003). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.
ÖZTÜRK, S. Ç. (2002). Üniversite öğrencilerinin sözel anlatım becerileri. Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1 (3), 231 - 250.
PAJARES, F. (2008). Motivational Role of Self-Efficacy Beliefs in Self Regulated Learning. Mtotivation and Self Regulated Learning, Theory, Research And Applications (Ed. Dale H. Schunk, Barry J. Zimmerman), 111-140. USA: Taylor and Francis Group, LLC.
SALLABAŞ, M. E. (2011). Aktif öğrenme yönteminin ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin konuşma becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
664
Mehmet KATRANCI – Deniz MELANLIOĞLU
Sargın, M. (2006). İlköğretim öğrencilerinin konuşma becerilerinin değerlendirilmesi (Muğla ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
SEVER, S. (2000). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
SEVİM, O. (2012). Öğretmen adaylarına yönelik konuşma kaygısı ölçeği: Bir geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Studies. 7 (2), 927-937.
SHUNK, D. H. (1991). Self-efficacy and academic motivation. Educational Psychologist, 26, 207-231.
ŞEKER, H. ve GENÇDOĞAN, B. (2006). Psikolojide ve eğitimde ölçme aracı geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
ŞENCAN, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin.
TAŞER, E. K. (2001). Konuşma eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
TAVŞANCIL, E. (2006). Tutumların öçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınevi.
TEMİZKAN, M. (2009). Akran değerlendirmenin konuşma becerisinin geliştirilmesi üzerindeki etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (12), 90-112.
TEMİZYÜREK, F. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma becerisinin geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40 (2), 113-131.
UÇGUN, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 59-67.
ZİMMERMAN, B. J.,BANDURA, A. and MARTİNEZ-PONS, M. (1992). Self-motivation for academic attainment: The role of self-efficacy beliefs and personel goal setting. American Educational Research Journal, 29. 663-676.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com