THE SPACE PROBLEM IN THE POEM OF TUĞRUL TANYOL: THE GOD OF THE SUBJECT, SOUND- EXISTENCE: THING IT ITSELF, GOD PARTICLE
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
The space problem in the poems of Tugrul Tanyol implies a query about the location problem of the postmodern subject, the location whose concrete existence is determined by the subject and the god of the subject which arises by the displacement of the fiction and the real implies the sound-excistence. The sound entity is a ruling sound who has an image awareness in substance in the area of intellectual property which remains in possession of the field of the awareness of the subject. The sound-existence area which is the perception of the process of formatting the presence of concrete of the area of intellectual property has been established over the idea of the fictiveness of the subject's reality. "Thing in itself" is the real meaning of sound-entity that is in the location of explaining problem of the subject and as the justification was given to the him-herself of the human. The space is the problem of non-analysing and non-explaining the relationship between the concrete entity which deiscerns the materializing in the field of mental entity in a passive position and sound-excistence. The space, which we meet at Tanyol is placing the subject to the one of the two existences that is explaining the concrete entity of the mental existence and to be witness of the moment of understanding the moulding of it is becoming the itself of the position that is combining the subject with the nihilism due to the deprivation of ability to analyze the rationale of its occurrence. The same location places the poems of Tanyol to the witness location of the own consciousness of the subject The sound-entity is visual justification of the formation of the poem and the meaning in the process of conformation, the God of the entity namely is becoming the itself of the entity. This attitude which is identified with postmodern narration and the attitude of poetry is representing the attitude which is idetfying with the attitude of the fictional creation of aestheticism that he attests to the occurence with his own entity. Its is possible to describe the poems of Tanyol which are interrogating the subject as a decision problem, as a exception of the center about occurrence in the field of intellectual property,shrink to a nullity of the field of concrete entity and the space locations as identifying with the awareness of age and in the location of center researching..
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Tuğrul Tanyol’un şiirlerinde boşluk problemi, postmodern öznenin konum sorunuyla ilgili bir sorgulamayı ve öznenin kurgusunun somut varlığını belirlediği konumunu, kurgunun gerçekle yer değiştirmesiyle ortaya çıkan öznenin tanrısı ses-varlığı ifade etmektedir. Ses varlık özünde bir imge bilinci olan öznenin bilincine hâkim olan zihinsel varlık alanındaki hâkim sestir. Zihinsel varlık alanının somut varlığı biçimlendirme sürecinin algısı olan ses-varlık alanı öznenin gerçeğinin kurgusallığı düşüncesi üzerine kurulmuştur. Boşluk zihinsel varlık alanındaki gerçekleşmeyi edilgen bir konumda ayırt eden öznenin somut varlığıyla ses-varlık arasındaki ilişkiyi çözümleyememe, onu anlamlandıramama sorunudur. ‚Kendinde şey‛ öznenin anlamlandırma sorunu konumunda bulunan ses-varlık’ın vahiy bilincine karşılık geldiği gerçek anlamı ve insanın kendisinde verili, gerekçenin kendisidir. Tanyol’da gerekçe sorusu olarak karşımıza çıkan ve özneyi birbiriyle uyumsuz iki varoluştan zihinsel varoluşun somut varlığı anlamlandırma, ona biçim vermesini anlama anına tanıklık etme konumuna yerleştiren boşluk, özneyi oluşun gerekçesini çözümleme yetisinden yoksunluğu nedeniyle hiçlikle birleştiren konumun kendisi olmaktadır. Aynı konum, Tanyol’un şiirlerini öznenin kendi bilincinin tanıklığı konumuna yerleştirmektedir. Ses-varlık şiirin ve biçimlenme sürecinde anlamın oluşumunun görüntüsel gerekçesi, varlığın tanrısı yani nedenin kendisi olmaktadır. Tanyol’u postmodern anlatı ve şiir tutumuyla özdeşleştiren bu tavır, Tanyol’un oluşa kendi varlığıyla tanıklık ettiği kendi varoluşunun estetizmin kurgusal yaratma tavrıyla özdeşleşen tutumunu ifade etmektedir. Özneyi zihinsel varlık alanındaki oluş, somut varlık alanının hiçleşmesi ve boşluk konumlarının üçünde birden konumlanan bir merkez dışılık yani irade problemi olarak sorgulayan Tanyol’un şiirlerini çağ bilinciyle özdeşleşen, merkez arayışı konumunda tanımlamamız mümkündür.
FULL TEXT (PDF):
- 2
565-592