ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARINA GÖRE ANAYASANIN ÖZEL HUKUK ALANINDAKİ ETKİLERİ

1982 tarihli Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, yalnız Türkiye Cumhuriyetinin yapısını belirlemekle yetinmemiş olup, gerek yasa koyucuyu gerek mahkemeleri bağlayan genel nitelikte kurallara, temel haklan anayasal güvenceye bağlayan hükümlere yer vermiş bulunmaktadır. Temel hakların anayasal güvenceye bağlanmasındaki geleneksel ana amaç, onları devlet gücüne karşı korumaktır. Ne var ki, temel hak ve hürriyetlerin anayasal içerik-leriyle gerçekleşebilmeleri, özel hukuk alanında da ve bu alana özgü araçlarla berkitilmeleri- ni gerektirmektedir. Temel hak ve hürriyetlerin büyük bir bölümü özel hukuk yasalarıyla somutlaştırılmış bulunmaktadır. Kişinin dokunulmazlığı, yaşama, maddî ve manevî varlığını koruma ve geliştirme hakkı, zorla çalıştırma yasağı, özel hayatın gizliliği ve korunması, konul dokunulmazlığı, din ve vicdan hürriyeti, düşünce, kanaat, bilim ve sanat hürriyetleri Medenî Hukuk alanında kişilik haklarıyla ilgili düzenlemelerle korunmaktadır. Dernek ve vakıf kurma hürriyeti, Medenî Kanunun tüzel kişiler hukuku bölümü ve Dernekler Kanunu ile aynntısal biçimde somutlaştırılmıştır. Anayasal güvenceye sahip bulunan mülkiyet hakkı ve onun uzantısı olan miras hakkı. Medeni Kanunun eşya hukuku ve miras hukuku kitaplarının konusunu oluşturmaktadır. Türk toplumunun temeli olarak nitelendirilen ve korunmaya lâyık görülen aile ise Medenî Kanun'un aile hukuku kitabında ele alınmış bulunmaktadır. Çalışma ve sözleşme hürriyeti. Borçlar Kanunu ile Ticaret Kanunu'nun ve iş kanunlarının temelini oluşturmaktadır. Hak arama hürriyeti ise, özel hukuk alanında. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun ayrıntılı düzenlemelerine konu olmuştur.