You are here

TÜRKİYE’DE HALKLA İLİŞKİLER EĞİTİMİ: HALKLA İLİŞKİLER DERS PROGRAMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

PUBLIC RELATIONS EDUCATION IN TURKEY: A RESEARCH ABOUT EVALUATING COURSE SCHEDULES IN PUBLIC RELATIONS

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study is designed for explaining the general structure of the public relations education in graduate level. According to the data in Higher Education Programs and Quotas Guide prepared by Student Selection And Placement Center using the information in the web sites of universities, public relations education, in which universites does public relations education is given, under which department it is given, under which name does it active, its credits in terms, the quality of the lessons, which lessons does it thought mostly. It has been defined that the public relations education in Turkey, is appropriate with the basic education titles consisting of eight points as humanities, political science, state structure and government, economy and administration, organization, language, statistics and computer, law and ethics suggested for the public relations education program at the Ġnternational Public Relations Associations publishings. These datas has shown us that the public relations education in Turkey, answers the necessity of training the public relations practitioners and it is appropriate with the international standards. It has to be discussed if the formal part of the public relations education which seems to be appropriate with the international standards, is satisfactory enough. Besides At the education institutions which are active under public relations, courses directed at the public relations theory and application are less than the ones directed at general culture. This is a point we must think about.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma, lisans düzeyinde verilen halkla ilişkiler eğitiminin genel yapısını ortaya koymak için tasarlandı. Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi’nin hazırladığı Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu’ndaki verilerden yararlanılarak halkla ilişkiler eğitimi veren bölümlerin hangi üniversitelerde, hangi bölümler altında yer aldığı, hangi isim altında faaliyet gösterdikleri, yarıyıllardaki ders yoğunlukları, derslerin niteliği, hangi derslerin yoğunlukla işlendiği konusunda incelendi. Türkiye’deki halkla ilişkiler eğitiminin IPRA’nın yayınlarında yer alan halkla ilişkiler eğitim programı için önerilen beşeri bilimler, siyasal bilimler, devlet yapısı ve yönetim, ekonomi ve yöneticilik, organizasyon, dil, istatistik ve bilgisayar, hukuk ve etik gibi sekiz maddeden oluşan temel eğitim başlıklarıyla uyum gösterdiği ortaya çıktı. Bu veriler Türkiye’deki halkla ilişkiler eğitiminin genel yapısının halkla ilişkiler uygulayıcılarının çok yönlü eğitilmesi zorunluluğuna yanıt verdiğini ve uluslar arası standartlarla uyumlu olduğunu gösterdi. Halkla ilişkiler eğitiminin uluslar arası standartlarla uyumlu gözüken biçimsel yönünün içerik olarak doyurucu olup olmadığı konusu tartışılmalıdır. Ayrıca halkla ilişkiler adı altında faaliyet gösteren eğitim kurumlarında halkla ilişkiler teori ve pratiğine yönelik derslerin genel kültür ve alan derslerinden daha az yer alması üzerine düşünülmesi gereken konulardan biri olarak göze çarpmaktadır.
139
162

REFERENCES

References: 

BAKAN, Ömer (2002). “Halkla ĠliĢkiler Eğitiminde Teori-Pratik Dengesi Bakımından Türkiye Ġçin Bir Model Önerisi” Selçuk ĠletiĢim Dergisi, No: 2, 65-67.
BECERĠKLĠ, Sema Yıldırım (2005). Uluslar arası Halkla ĠliĢkiler, Ankara: Nobel Yayınları.
BECERĠKLĠ, Sema Yıldırım (2004). “Türkiyedeki Lisans Düzeyindeki Halkla ĠliĢkiler Eğitimine ĠliĢkin Bir Değerlendirme”, 2 nd.Ġnternational Communication in the Millennium: A Dialoque Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart 2004, Ġstanbul.
BLACK, Sam (1998). Halkla ĠliĢkiler Eğitimi, Çev.: Ġbrahim Çamlı, Ġstanbul: Rota.
ERDOĞAN, Ġrfan. (2008). Teori ve Pratikte Halkla ĠliĢkiler, Ankara: Erk Yayınları.
GONÇALVES, Gisela Marques Pereira (2009). Strengths and Weaknesses of Public Relations Education in Portugal, Estudos em Communicaçao, 6, 37-54.
GRUNĠG, James (2005). Halkla ĠliĢkiler ve ĠletiĢim Yönetiminde Mükemmellik, Ġstanbul: Rota Yayınları.
KOCABAġ, Füsun; PĠRA, Aylin; SOHODOL, Çisil (2004). “Halkla ĠliĢkiler Eğitiminin Kalitesinin Artırılmasında Eğitimci-Uygulamacı-Öğrenci Rolleri ve ĠĢbirliği: Mevcut Durum ve Öneriler Üzerine Bir AraĢtırma” International Symposium Communication in the Millennium A Dialogue Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart 2004, Ġstanbul.
L’ETANG, Jacque; PIECZKA, Magda (2002). Halkla ĠliĢkilerde EleĢtirel YaklaĢımlar, Ankara: Vadi Yayınları.
SJÖBERG, Göran. (1998). Mesleki Uygulama Ġçin Bir Halkla ĠliĢkiler Eğitim Modeli, Çev.:Nur Nirven, Ahmet Ünver, Ġstanbul: Rota Yayınları.
TOKGÖZ, Oya (2003). “Türkiye’de ĠletiĢim Eğitimi: Elli Yıllık Bir GeçmiĢin Değerlendirilmesi” Kültür ve ĠletiĢim Dergisi, No: 6, 7-32.
TOTH, L. E. (1999). “Models for Ġnstruction and Curriculum” Public Relations Review, Vol: 25, Page: 45-53.
TORTOP, Nuri (1988). Halkla iliĢkiler Sempozyumu 87, Ankara: Ankara Üniversitesi Yayını.
TURK, Judy VanSlayke (2006). “Public Relations Education For The 21 Century, The Professional Bond” www.commpred.org, EriĢim Tarihi: Ağustos 2012.
VURAL, Beril Akıncı; YURDAKUL, Nilay BaĢok (2004). Halkla iliĢkiler Eğitiminde Müfredat ve Uygulamalar. International Symposium Communication in the Millennium A Dialogue Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart 2004, Ġstanbul.
WHITE, John (1991). Education, Training and Qualifications Eround the World, Ġnternational Public Relations Ġn Practice, London: y.y.
(2009), “TÜHĠD ve ĠDA ĠletiĢim Hizmetleri Algılama AraĢtırması” www.ida.org.tr, EriĢim Tarihi: 21 Mayıs 2010.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com