You are here

DÎVÂN EDEBİYÂTINDA MAHLASLARIN KARIŞTIRILMASI -ZA’ÎFÎ VE ZA’FÎ MAHLASLI ŞAİRLER ÖRNEĞİ-

Confusing the Pseudonyms with one Another in Diwan Literature -The Example of Pseudonymous Poets Under Za’ifi And Za’fi-

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In the ottoman traditional poetry the pseudonyms of many poets who used the same pseudonym as well as their poems have been confused with one another. The confusing of the pseudonyms which are similar to one another in terms of the writing of them, even not the same, is a kind of this confusion. This article deals with the pseudonymous poets under Za’ifi and Za’fi which is a good example of the case. In ottoman period, seven pseudonymous poets under Za’ifi and two pseudonymous poets under Za’fi lived, as far as they can be established. The reason of confusing two pseudonyms with each other is the wrong copying (writing). Especially in the tazkirahs it is seen that both pseudonyms turn into each other. Some confusions have taken places, such as mentioning the same poet with under different pseudonyms or mentioning different poets with under the same pseudonym, in biographical works containing the both pseudonymous poets totally. Another form of the confusion appeared in the form that a work was shown as belonging to another poet by mistake.
Abstract (Original Language): 
Osmanlı şiir geleneğinde aynı mahlası kullanmış olan pek çok şairin mahlasları ve bunun sonucunda şiirleri karıştırılagelmiştir. Aynı olmasa bile yazılışları açısından birbirine benzeyen mahlasların karıştırılması da mahlas karışıklığının bir türünü teşkil etmektedir. Makalede bu hususa güzel bir örnek teşkil eden Za’îfî ve Za’fî mahlaslı şairler üzerinde durulmuştur. Osmanlı döneminde tespit edilebildiği kadarı ile Za’îfî mahlaslı 7 ve Za’fî mahlaslı 2 şair yaşamıştır. Bu iki mahlasın karıştırılmasının temel nedeni yanlış istinsahtır. Özellikle tezkirelerde görülen bu husus neticesinde her iki mahlasın ötekine dönüştüğü görülmektedir. Her iki mahlaslı şairlere topluca yer veren biyografik eserlerde de aynı şairden farklı mahlaslarla, ya da farklı şairlerden tek bir mahlasla sözedilmesi gibi kimi karışıklıklar meydana gelmiştir. Karışılığın bir diğer şekli de bir eserin yanlışlıkla başka birine nisbet edilmesi şeklinde ortaya çıkmıştır.
157-172

REFERENCES

References: 

Adak, A. (2006). Za’fî-i Gülşenî Hayatı, Eserleri, Edebî Şahsiyeti ve Dîvânının İncelenmesi.
(Doktora tezi), Ankara: Ankara Ünversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Akarsu, K. (1993). Rumelili Za’îfî Hayatı, Sanatı, Eserleri, ve Dîvânından Seçmeler.
İstanbul: MEB Yayınları.
Âlî, G., (1994.) Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı. Haz.: Mustafa İsen. Ankara: Akçağ
Yayınları.
Banarlı, N. S. (2001). Resimli Türk Edebiyâtı Tarihi, (I-II). İstanbul: MEB Yayınları.
Beyânî, M. (1997). Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Haz.: İbrahim Kutluk, Ankara:TTK Yayınları.
Canım, R. (2000). Latîfî Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ (İnceleme-Metin).
Ankara: AKM Yayınları.
Esrar Dede, (2000). Tezkire-i Şu‘arâ-yı Mevleviyye. Haz.: İlhan Genç, Ankara: AKM
Yayınları.
Gibb, E.J.W. (Tsz.). Osmanlı Şiir Tarihi. Terc.: Ali Çavuşoğlu, (II). Ankara: Akçağ
Yayınları
Gülşenî, Z.(Tsz.). Dîvân. Millet Ktp. Manzûm 254, vr. 4b.
Heyet, (1977-1990).Türk Dili ve Edebiyâtı Ansiklopedisi-Devirler İsimler Eserler Terimler,
(I-VII). İstanbul: Dergâh Yayınları.
DÎVÂN EDEBİYÂTINDA MAHLASLARIN KARIŞTIRILMASI 171
-ZA’ÎFÎ VE ZA’FÎ MAHLASLI ŞAİRLER ÖRNEĞİ-
Hikmet, A., Tezkire-i Şu’arâ. Millet Ktp., Tarih, no.789.
İpekten, H., İsen, M., Toparlı, R., Okçu, N., Karabey, T. (1988). Tezkirelere Göre Dîvân
Edebiyâtı İsimler Sözlüğü. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
İsen, M, (1997). “Dîvân Edebiyâtında Mahlasdaş Şâirler”. Ötelerden Bir Ses- Dîvân Edebiyâtı
ve Balkanlarda Türk Edebiyâtı Üzerine Makaleler. Ankara: Akçağ
Yayınları.
İsen, M., (1988) .Usûlî Hayâtı Sanatı ve Dîvânı. Erzurum: AÜFE Yayınları.
Kara, M., “Gülşeniyye”. DİA, İstanbul 1996, XIV.
Kılıç, F. (1994). Aşık Çelebî Meşâ’irü’ş-Şu’arâ, İnceleme, Tenkitli Metin. (Doktora Tezi).
Ankara: Gazi Ünversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kınalızâde H. Ç. (1989). Tezkire-i Şu’arâ. (Haz. İbrahim Kutluk). Ankara: Türk Tarih
Kurumu Yayınları.
Koçin, A. (2005). Za’îfî Gülşen-i Mülûk. Ankara: Akçağ Yayınları.
Konur, H. (2000). İbrâhîm-i Gülşenî -Hayâtı, Eserleri, Tarîkatı. İstanbul: İnsan Yayınları.
Latîfî, K. (1314). Tezkire-i Latîfî. İstanbul: İkdâm Mat.
Latîfî, (1990). Tezkire. Haz.: Mustafa İsen. Ankara: Kültür Bak. Yayınları.
Levend, A. S. (1998). Türk Edebiyâtı Tarihi, Ankara: T.T.K. Yayınları.
Mecmua (Tsz.). Ankara: Milli Ktp.Yz. A, no. 4050.
Mecmua (Tsz.). Ankara: Milli Ktp.Yz. A, no. 4213;
Mehmed Tahir, B. (2000). Osmanlı Müellifleri (I-III), (Tıpkıbasım). Ankara: Bizim Büro
Yayınları.
Mustafa b. Ş. (1302). Ahterî-i Kebîr. İstanbul.
Müstakîmzâde S. S. (2000). Mecelletü’n-Nisâb, Ankara: Kültür Bak. Yayınları.
Müstakîmzâde, S. S. (Tsz.). Risâle-i Tâciyye, Mil. Yz. A, no. 3913.
Ocak, A. Y. (2003). Osmanlı Toplumunda Zındıklıklar ve Mülhidler. İstanbul: Tarih Vakfı
Yurt Yayınları.
Öztürk, A. (2003) XVI.yüzyıl Halvetî Şiirinde Din ve Tasavvuf (Doktora Tezi) Ankara:
Ankara Ünversitesi Sosyal Bil. Enst.
Pala, İ. (2003). Ansiklopedik Dîvân Şiiri Sözlüğü. İstanbul: L&M Yayınları.
Sâmî, Ş. (1996). Kâmûsu’l-A’lâm (Tıpkıbasım). Ankara: Kaşgar Neşriyat.
Sâmî, Ş. (2001). Kâmûs-ı Türkî (Tıpkıbasım). İstanbul: Çağrı Yayınları.
172 / Yrd. Doç. Dr. Abdurrahman ADAK EKEV AKADEMİ DERGİSİ
Sehi Bey, (1998). Heşt Behişt. Haz.:Mustafa İsen. Ankara: Akçağ Yayınları.
Süreyya, M. (1311). Sicill-i Osmanî, İstanbul: Matbaa-i Amire.
Tolasa, H. (1983). Sehî, Latîfî, Aşık Çelebî Tezkirelerine Göre, 16.Yüzyılda Edebiyât
Araştırma ve Eleştirisi. İzmir: Ege Ünversitesi Mat.
Tuman, M. N. (2001). Tuhfe-i Nâilî-Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri (I-II),
(Haz.Cemal Kurnaz, Mustafa Tatçı). Ankara: Bizim Büro Yayınları.
Yardım, A. (2009). Divan Edebiyatında Mahlas ve Mahlas-nâmeler. Ankara: Akçağ Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com