Journal Name:
- Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
When determining whether a saying or an act which is attributed to the Prophet does relly belong to him or not, they are subjected to an examination of sanad (the chain of narratives) and text together. To have a strong conviction whether that saying or act belongs to the prophet, it is required that the text of narratives mustn't contradict the Qur'an, reason, the Sunna, solid scientific findings and historical facts at the same time complying the conditions in the definition of the hadith al-sahîh.
When evaluating an expression, it is accepted as a rule of eloquence to ask such
questions as "who said that expression, to whom was it said, for which purpose was it said, in which place was it said?" People utter their speeches and display their behaves in accordance with their character and situation. When evaluating the narratives attributed to the Prophet, it is important to test them comparing them with the general structure of the prophet's genre, personality and his status in that social milieu. So, in order to assume that a narrative attributed to the Prophet really belongs to him, it is expected to be consistent with the Prophet's manner, his gloried character and social condition besides the above mentioned conditions.
It is obvious that this kind of approach will make important contributions to determining some true points related to the present problem . In this article, we tried to give an example of such kind of application on a narrative. This narrative which is subjected to criticism from the perspective of its sanad (the chain) and text has got three variations. Each variation was taken up one by one in detail, and the possible results were evaluated.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Hz. Peygamber'e izâfe edilen bir söz veya fiilin ona ait olup olmadığı tesbit edilirken senet ve metne yönelik olmak üzere iki açıdan bir değerlendirmeye tâbi tutulur. Peygambere ait olduğu konusunda galip bir zanna sahip olabilmek için, ilgili rivayetin, sahih hadisin tanımında yer alan şartları taşımasının yanısıra, rivâyet metninin, Kur'an'a, akla, sünnete, bilime ve tarihî gerçeklere ters düşmemesi, rekâket (mânâ bozukluğu) taşı maması da gerekir.
Bir sözü değerlendirirken, o sözü; kim söylemiş, kime söylemiş, ne maksatla söylemiş, ne makamda söylemiş? gibi soruları sormak, belağat kaidesidir. İnsanlar bütün söz ve davranışlarını, sahip oldukları şahsiyet ve konumlarına uygun bir biçimde sergilerler. Bütün bu gerçeklerden hareketle, rivâyetlerin değerlendirilmesinde Hz. Peygamber'in kullanabileceği üslûptan, şahsiyet ve konumundan da yararlanılması gerektiğini söylemek mümkündür. Dolayısıyla peygambere izâfe edilen bir rivâyetin ona ait olabilmesi için, yukarıdaki şartlara ilâveten, o rivâyetin bir de hem mânâ hem uygulama olarak "peygamberin üslûbuna, üstün şahsiyet ve konumuna uygun olması" gerekir.
Böyle bir yaklaşım, yegâne olmasa da, bazı doğruların tesbitinde büyük yardımı olacağı muhakkaktır. Bu makalemizde bir rivâyetten hareketle böyle bir uygulamayı örneklendirmeye çalıştık. Sened ve metin tenkidine tabi tutulan bu rivayetin üç ayrı versiyonu vardır. Her bir versiyon ayrı ayrı ve detayli bir şekilde ele alınmış, muhtemel sonuçlar değerlendirilmiştir.
FULL TEXT (PDF):
- 1