Journal Name:
- Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Some of the Orientalist scholars argued that the word qurrâ was derived
from the root of k-r-y and, accordingly, tended to translate it as
villagers. Some others claimed that the word is not Arabic in origin
and that it was inserted in the Qur’an at a later time. Thus, they pursued,
it has nothing to do with the Qur’an, even with Religion but
characterizes those who displayed bad habit, inferiority and indecency.
Still some others, related the word to a number of events in
the early period of Islam and employed it to ascribe a group of politi- cian, militarist and missionaries. This article, aims to analyze such
kind of critiques, which often contradict the traditional understanding,
raised by Orientalists. At the end, the author concluded that: Peasantry
is a sociological reality, and, in contrast, qurrantry is directly
linked to the activity of reading directly related to the Qur’an. Thus it
seems to be important to distinguish between the two. As a result,
the word qurrâ has been understood almost in every period of Islamic
history as standing for those who recite/chant the Qur’an much and
in exact accordance with the reciting rules, those who learned all or
the most part of the Qur’an by heart, those who are experts in various
versions of reciting the Qur’an, those who were also equipped
with knowledge from religious other fields, and those who are strict in
performing The Holly Book’s rules in their lives.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Doğu bilimleriyle uğraşan kimi batılı bilginler, kurrâ’ kelimesinin k-r-y
kökenli olduğunu savunarak, onu köylüler diye yorumlama eğilimindedirler.
Bazıları da, bunun Arapça asıllı olmadığını ve Kur’an’a sonradan
girdiğini; dolayısıyla kurrâ’nın, Kur’an’la ve hatta dinle hiçbir ilgisi
bulunmayan, kötü alışkanlıklara sahip, aşağılık ve çapulcu kimseler
olduğunu iddiâ etmektedir. Diğer bir kısmı ise, İslâm’ın erken döneminde
meydana gelen birtakım olaylarla irtibatlandırdığı kurrâ’yı; politik,
militarist ve misyoner bir grup olarak nitelendirmektedir. Bu makale;
müsteşriklerin, kurrâ kavramına yönelik -geleneksel anlayışın
dışında, belki de karşısında yer alan- bu vb. eleştirel görüşlerini analiz
etmeyi amaçlamaktadır. Yapılan değerlendirmeler neticesinde kısaca
şu sonuçlara varılmıştır: Karyelilik (=köylülük), sosyolojik bir realite;
kurrâ’lık ise, doğrudan okuma fiili/eylemi ve Kur’an ile birebir ilişkili
bir kavramdır. Dolayısıyla bu terimleri birbirinden ayrı düşünmek gerekir.
Bu itibarla kurrâ, İslâm Tarihi’nin hemen her döneminde
müslümanlar tarafından; Kur’an’ı çok ve güzel okuyanlar, onun tamamını
veya büyük bir bölümünü ezberleyenler, Kur’an’ın faklı şekillerde
okunuşu (kıraatler) konusunda uzman olanlar, dinî ilimlerin diğer
dallarında da belli ölçüde/seviyede bilgi sahibi olanlar, (okudukları-
ezberledikleri) Kutsal Kitab’ın emir ve yasaklarına sıkı sıkıya bağlı
olanlar biçiminde algılanmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 2