THE APPROACH TO THE CONCEPT OF REPENTANCE OF IMAM GHAZALI IN İHYA-U ULÛMÎ’D-DİN
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
As a Word, return path used in the sense of the Word repent is giving up the
sins penitentially. In this way, through the use of Quran Tevbe-i Nasuh means that
people of the sins he has committed in the past with sincere regret by a volunteer,
intending not to commit this sin again in the future. In the Quran, after he makes the first
mistake, with God’s error, and also it is described that he is donated. With this verse
and smiliar verses, Allah has encouraged people to repent and to seek ways by giving
up their sins for people to get rid of perdition. The Prophet Mohammad also has pointed
to his ummah the repentance as a way of salvation. In this way, his precious companions
have guided to the Muslims provided that they are applied to repentance. In the field of
Islamic sciences, the concept of repentance has been dealt with different aspects of and
also evaluations are made on. Scholarly commentary reviews the use of repentance in
the Quran and İslamic scholars have examined the the repentance in the place of the
words, acts and representation of the Prophet Mohammad. On the other hand kalam
scholars have interpreted the theological aspects of the human condition repents. Sufis
also interms of their methodology have reviewed the meaning of the term pledge, what
the cases requiring repentance are, the time to repent, the conditions and degress of
repents by taking different approaches. As the general, Imam Ghazali in which some of
the Sufishave handled the pledge as the regrets from the sins of the people and also evbe
is the term that guardians regrets from their mistakes as their location and also inabe is
used for the repentance of the prophets. Imam Ghazali indicates that every man should
repent with fulfilling the conditions and also should not delay it and deposited delaying
repentance of sins cause that people sentence to perdition. Imam Ghazali who discusses
whether to accept the repentance of has adjudged that fulfilling the conditions of
repentance will be accepted by God. Imam Ghazali evaluates repents depending on
whether to proceed to repentance and gradates them as follows:
1. Those who are constantly in repentance
2. Those who restart to commit sins again after repentance continued
resolutely
3. Disturbers of repentance that repent immediately after.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Kelime anlamı olarak gidilen yoldan geri dönmek anlamında kullanılan tevbe kelimesi, işlenen günahlardan pişman olarak vazgeçmektir. Kuran-ı Kerimde ki bir kullanımla Tevbe-i Nasuh, kulun geçmişte işlemiş olduğu günahlardan samimi bir gönülle pişmanlık duyarak, gelecekte bu günahı bir daha işlememeye azmetmesidir. Kuran-ı Kerim ‘de ilk insan Âdem (a.s.)’ın ilk hatayı yaptıktan sonra Allahın yol göstermesi ile bu hatadan pişmanlık duyarak tevbe ettiği ve bağışlandığı anlatılmaktadır. Bu ve benzeri ayetlerle Allah insanları tevbe etmeğe, günahlarından vazgeçerek cehennem azabından kurtulmaları için yol aramaya teşvik etmiştir. Hz. Muhammed (sav) de günahlardan kurtulma yolu olarak ümmetine tevbeyi işaret etmiş, onun güzide ashabı da hatalar karşısında tevbeye müracaat etmek suretiyle kendilerinden sonraki Müslümanlara rehberlik etmişlerdir. İslami ilimler alanında tevbe kavramı farklı yönleriyle ele alınmış ve üzerinde değerlendirmeler yapılmıştır. Tefsir ilmi tevbenin Kuran-ı Kerimde kullanımını, hadis âlimleri tevbenin Hz. Muhammed (sav)’in söz, fiil ve takrirlerindeki yerini incelemiş, kelam âlimleri itikadi yönden tevbe eden insanın durumunu yorumlamışlardır. Mutasavvıflar da kendi metodolojileri açısından tevbeyi kavramın anlamı, tevbeyi gerektiren hallerin neler olduğu, tevbenin zamanı, şartları ve tevbe edenlerin dereceleri gibi yönleri itibariyle ele almış farklı yaklaşımlarla değerlendirmelerde bulunmuşlardır. İmam Gazalî’nin de içinde bulunduğu mutasavvıflar genel itibariyle tevbeyi halkın günahından pişmanlık duyması, evbeyi veli zatların kendi konumları itibariyle hatalarından pişmanlık duymaları, inabeyi ise peygamberlerin tevbeleri olarak ele almışlardır. İmam Gazalî bu noktada her insanın şartlarını yerine getirerek tevbe etmesi ve bunu geciktirmemesi gerektiğini belirtmiş ve tevbesi geciktirilerek biriktirilen günahların insanın cehennem azabına düçar olması neticesini doğurabileceğini belirtmiştir. Tevbenin kabul olup olmamasını tartışan İmam Gazalî şartları yerine getirilerek ypılan tevbenin Allah tarafından kabul edileceği hükmünü vermiştir. İmam Gazalî tevbe edenleri tevbeye devam edip etmeme noktasında değerlendirmiş ve onları şe şekilde derecelendirmiştir: 1- Tevbesinde devamlı olanlar. 2-Bir müddet istikametle tevbesine devam ettikten sonra günahları işlemeye yeniden başlayanlar. 3- Tevbe ettikten hemen sonra tevbesini bozanlar.
FULL TEXT (PDF):
- 1