Buradasınız

İmam-ı Rabbânî’nin Mektûbât’ında İçedönük Eleştiriler

THE INTROSPECTIVE CRITICISM IN MAKTUBAT OF IMAM RABBANI AHMAD FAROQ AL-SARHANDI

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Criticism is important for the refinement and the maturation of any person or institution. Introspective criticism is more beneficial than outside criticism in the field of science. Islamic Mysticism has an extensive background of introspective criticism within Islamic science. These provide introspective critiques that are separated into two sections within Islamic mysticism. The first is the general introspective criticism which looks like a complaint. This kind of critique emerged from the third century (AH). The second type of introspective criticism is “deviation” and it is accepted as a tool for behavior and also for practices of criticism. Letters to the disciples of the Murshids contained questions from remote places which were answered. These letters are considered guides to introspective criticism. Imam Rabbani (1034/1624) is one of the murshids who educated his disciples with his letters. In this article, I will be studying on Imam Rabbani’s introspective criticism on Sufis’ ideas and practices like paradoxical expressions, in favor of the preponderance of sainthood, the acknoqledgement of halal and haram, giving importance to the miracle and khal and vajd (state), the exess on malamat (reprimand), and unauthorized guides.
Abstract (Original Language): 
Eleştiri, bir kurum ya da bireyin olgunlaşması, kendini yenilemesi özellikle de ıslah etmesi açısından önemlidir. İlim dalında içe dönük eleştiriler, dışarıdan gelen eleştirilere göre daha inşa edicidir. Tasavvuf, içe dönük eleştiriler konusunda önemli bir birikime sahiptir. Sufilerin davranış ve düşüncelere ilgili içedönük eleştirileri iki kısma ayrılabilir. İlki, belli bir konuya yönelik olmayan yakınma türü eleştirilerdir. İkinci eleştiri türü ise sufilerin “sapma” olarak kabul edilen bir takım davranış ve uygulamalarına yönelik eleştirilerdir. Mürşitlerin, uzaktaki müritlerinin sorularını cevapladığı mektuplar, söz konusu eleştirilerin derli toplu bir araya getirildiği eserler arasında sayılabilir. Tasavvufta mektuplarla müritlerini eğiten sufilerden biri de İmam Rabbani’dir (1034/1624). Bu makalede biz de İmam Rabbani’nin Mektubat’ında dikkat çektiği, şatahat, velâyet-nübüvvet, ibahilik, keramete aşırı önem vermek, hal ve vecdi asıl maksat kabul etmek, melâmette aşırılık, çalışmanın terk edilmesi, irşada ehliyet konularında müritlerine tavsiye mahiyetinde, sufilere yönelik eleştirilerine değineceğiz.
197
206

REFERENCES

References: 

AL-TAHANEVI, Muhammed A’la b. Ali Kasshaf ıstılahat Al-funun, Daru Sadr, Beirut,
vol.: II.
YAZICI, Tahsin, (1979), “Şath”, Islam Ansiklopedisi, MEB, Istanbul, vol.: XI.
ABU HAZZAM, Anvar Fuad, (1993), Mu’cem Al-mustalahat Al-sufiyye, Beirut.
ULUDAĞ, Süleyman, (1995), Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, Marifet, Istanbul.
CEBECIOGLU, Ethem, (1997), Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sozlugu, Rehber, Ankara.
The Introspective Criticism in Maktubat of Imam Rabbani Ahmad Faroq Al-Sarhandi
Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi - Yıl 7, Sayı 2, Aralık 2014 205
IMAM RABBANI, Ahmad Faroq Al-Sarhandi, Al-Maktubat, trans.: Muhammed Murad
Al-Munzavi Al-Maktabat Al-Muhammediyye, Istanbul.
AL-KUSHAYRI, Abdulkerim, (1991), Kuşeyrî Risalesi, haz. Süleyman Uludag, Dergâh
Yay., Istanbul.
KARA, Mustafa, Tanımı ve Tesirleriyle Tasavvuf, Seha Neşriyat, Istanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com